بسم‎الله الرحمن الرحیم
الحمدالله والسلام علی رسول الله و آله
خداوند را شکر می‎کنم که گاهی به من این نعمت را عطا می‎کند که در چنین محافل باشکوه، سازنده و الهام‎بخشی شریک باشم و از شما باقرشهری‎ها و ارگانهای مسؤول تشکر می‎کنم که این‌گونه از مردان خوب آسمانی خود قدردانی می‎کنید و این برنامه خوب را طراحی و اجرا کردید. حرف‎هایی که ما در این وقت کوتاه شنیدیم، تمامش خوب، فشرده، پُرمعنا، مفید و هدایت‎گر بود.
خوشبختانه برگزاری یادواره برای راه‎یافتگان به بارگاه خداوند و بزم انبیاء و اولیاء در سراسر کشور به صورت یک سنت درآمده و شاید مفیدترین برنامه‎هایی که امروز در کشور داریم، برنامه‎های بزرگداشت شهداست. تمام حرف‎هایی که در این محافل گفته می‎شود، سازنده است. صحنه‎هایی که از شهدا در نمایشگاه دیدیم، ما را به دوران فراموش نشدنی دفاع مقدس برد. این صحنه‌ها انسان را به جایی می‎برند که باید آنجا باشد.
خوشبختانه کم کم در کشور رسم شده که برای شهدای هر بخشی از جامعه به صورت صنفی و هم برای عموم برنامه‎های خوبی را طراحی می‎کنند و بهتر از خود برنامه‎ها، مسائل جنبی آنهاست. کتاب‎هایی که چاپ، مقالاتی که نوشته و خاطرات شهدا که تنظیم و فیلم‎هایی که ساخته می‎شود و یادگارها و تندیس‎هایی که به وجود می‎آید، خیابانهایی که نام‎گذاری می‎شود، تمام اینها یادآور دوره‎ی کم‎نظیر تاریخ ایران یعنی دوران دفاع مقدس است. اینها نمادی از روح‎های بزرگ مردان آسمانی است که غیر از خدا کسی آنها را نمی‎شناخت و در طول تاریخ انقلاب از دوران مبارزه تا امروز شناخته شدند.
خانواده‎ها، دوستان، همسنگرها، محله‎ها، شهرها، روستاها، کارخانه‎ها، مدارس، دانشگاه‎ها و بازارها و هرجا که حضور داشتند، معطر به یاد آنهاست و آنجا را مدرسه، دانشگاه و آموزشگاه کردند و می‎کنند و جالب این است که هرچه جلو می‎رویم و از جنگ و دفاع فاصله می‎گیریم، این برنامه‎ها زیباتر و گویاتر می‎شود.این واقعیت آفرینش الهی است. خداوند اینجوری ‌خواسته است. خداوند خواسته یاد کسانی را که در راه او عزیزترین موجودی خودشان را تقدیم می‎کنند، زنده نگه دارد. آنها با ما تفاوت دارند، آنها انسانهایی هستند که بین خود و خدا رابطه‎ای داشتند که دیگران از آن رابطه بی‎خبر هستند. وقتی به طرف خدا پرواز می‎کنند و به بزم انبیا و اولیا پرمی‎کشند، این رابطه کشف می‎شود. بی‎جهت نیست و تعارف نیست که در قرآن می‎گوید: «اینها زنده‎اند» قرآن ما را نهی می‎کند که اینها را مرده بنامیم، زنده‎اند و آثار وجود عینی آنها در تاریخ می‎ماند و اثربخش است.
موجود زنده خودش تکامل می‎یابد و به دیگران هم کمک می‎کند. شهید این‌گونه است، یعنی هم خودش رشد می‎کند، هم جامعه را رشد می‌دهد. پرونده شهدا بسته نمی‎شود، ممکن است پرونده ما با مرگمان بسته شود، ولی پرونده‎ی شهدا باز است و دائماً رشد می‎کنند، اینکه خداوند می‎گوید، آنها پیش خدا رزق می‎برند، با اینکه ما خیال می‎کنیم مرده هستند، آنها مثل موجود زنده دارند از رحمت خداوند ارتزاق می‎کنند و کامل‎تر و به خدا نزدیک‎تر می‎شوند و آثار آنها هم در جامعه است. ما نمونه اَتَمّ شهدای راه خدا را در کربلا می‎بینیم و آثار وجودی شهدای عاشورا را شما حس می‎کنید. اهل سنت هم این‎گونه هستند و این‎گونه حس می‎کنند. هرجای دنیا که با واقعیات صحنه عاشورا آشنا شد، تحت تأثیر آن قرار گرفت. هیچ‎کس نمی‎تواند منکر فضیلت و عظمت شهدایی مثل شهدای عاشورا باشد.
ما شهدای زمان خودمان را می‎بینیم. اینها سایه‎ای از آن بزرگانی هستند که همراه امام حسین(ع) بودند. البته نه ما می‎توانیم کسی را با امام حسین(ع) مقایسه کنیم و نه می‎خواهیم با مطرح کردن شهدا از تقدس شهدای عاشورا کم کنیم. آنها مقام خودشان را دارند، ولی شهدایی که امام معصوم و معجزه‎ها را ندیدند، امتیاز دیگری دارند. آن برنامه‎ای که شب عاشورا امام حسین(ع) به یارانش نشان داد و آنها جای خودشان را در بهشت دیدند، نشان از برنامه الهی در عاشوراست که شهدای کربلا با صلابت و با همان ایمان، مردانگی و شجاعت جان دادند و از شهادت استقبال کردند.
خانواده‎های شهدا از دوران مبارزه و دفاع مقدس همیشه بزرگ‎ترین پناهگاه ما بودند، انقلاب را مراسم شهدا به اوج رساند. یک نفر را که شهید می‎کردند، برای او هفتم، چهلم و سال می‎گرفتیم و باز در مراسم شهید می‌دادیم و هر روزی که می‎گذشت، یک قدم به طرف تکامل انقلاب پیش می‎رفتیم. چه قدر  برکت در خون شهداست!! چه قدر عظمت در این خونهاست!
آقای نظام اسلامی، خاطره‎ای را گفتند. در مراسم شهدا مجری‎های بسیار گران‎قدری را می‎بینیم. وقتی ایشان مجری هستند، معمولاً خاطره می‎گویند که حقیقتاً دل انسان را روشن می‎کند. این موارد فراوان است، من هم باور دارم، این حرفی که ایشان از قول یک انسان شیفته شهدا گفت و از خوابی که دیده بود و از حرفی که مادر آن شهید زد، من کاملاًَ اینها را باور دارم. نه با تجربه‎های شخصی، بلکه با اسناد اسلامی، با قرآن، با سنت و با چیزهای قطعی که تفکر دینی ما را شکل داده، باور دارم که اینها درست است. من نه این مادر را و نه آن شهید را و نه آن کسی را که خواب دیده، می‎شناسم. ولی باور دارم که این  حرف درست است، آیه قرآن را ببینید: «یَسْتَبْشرونُ بالذَّینَ لمْ یَلْحَفظ بهم مِنْ خَلْفِهِمْ اَلاَّ خوفٌ علیهم وَلا هُمْ یَحْزَنوُن» نهی می‎کند که کشته‎های جنگتان را که شهید شده‎اند، مرده حساب نکنید و می‎گوید که اینها نزد خدا هستند و رزق می‎خورند و حیات دارند، با بازماندگان خودشان حرف می‎زنند، ممکن است حرف آنها را نشنویم و ترس و اندوه ندارند.
هر دو درست است که هم آنها ترس و اندوه ندارند و هم می‎توانند ایـن مصداق را داشته باشند. کسانی که همراه آنها هستند، به آنها می‎گویند شما نترسید و محزون نباشید. انسان از خطرها می‎ترسد و از گذشته‎ها محزون می‎شود. آنها دارند امنیت را به گذشته و آینده می‎دهند. می‎گویند شهدا و راهروان راه شهدا نباید از گذشته و آینده نگران باشند.
این چه عظمتی است که خداوند به اینها داده است! خداوند هم بی‎جهت عظمت نمی‎دهد. خداوند با هیچ‎کس رابطه عاطفی ویژه ندارد. انسانها خودشان این راه را با خدا باز می‎کنند. بهترین و میانبرترین راهی که به سوی خدا هست، ایثار، فداکاری و گذشت برای خداست. ممکن است انسان از خیلی از چیزها بگذرد، گذشت ارزش والایی دارد، ولی وقتی گذشت برای خدا باشد و انسان آن را به حساب خدا آورد، این یک راه میان‎بر است. انسان متناسب با مقدار گذشت، به خداوند و خدا هم به انسان نزدیک می‎شود.
شهید عالی‎ترین گذشت را دارد. همه چیزش را می‎دهد و از قتلگاهش به بزم اولیا و انبیا می‎رود، کسان دیگری که مرحله دیگری از گذشت را دارند، آنها هم به همان حد به خدا نزدیک می‎شوند.
شما خانواده‎های عزیز ایثارگران، شهدا، جانبازان، مفقودان و آزادگان، هیچ‎وقت احساس غبن نکنید. آنهایی که چنین سرمایه‎ای ندارند، باید احساس غبن کنند که چنین چیزی نصیب آنها نشد. آنهایی که نصیبشان شده، همه چیز به دست آوردند. کسانی که از این طریق، یعنی با گذشت، خانواده‎اشان را مکرم و معظم و برای آینده در دنیا و آخرت بیمه کردند.
امروز عزتی که خانواده‎های شهدا و ایثارگران در جامعه ما دارند، به جز استثناهایی که مظلوم‎هایی هم بین اینها هستند، واقعاً در تاریخ بی‎سابقه است و اینها پشتوانه انقلاب، راه خدا و امنیت کشور هستند. چیزی که به کشور ما استحکام بخشیده است، اینها هستند و این افتخار بزرگی است که در اختیار اینها قرار گرفته و نباید احساس غبن کنند. اگر چه کمبودهایی هست، قطعاً با رفتن عزیزانشان مشکلاتی دارند که حتماً اندوه، غصه و فراق انسان را رنج می‎دهد. ولی صبر بر اینها به انسان مقام می‎دهد و انسان را بالا می‎برد.
به هر حال من از باقرشهری‎ها و ارگانهایی که این برنامه را تنظیم کرده‎اند، به عنوان یک نفر که در جنگ مسؤول بوده و می‎دانم چه انسانهایی را از دست دادیم و چه انسانهایی را در خیل جانبازان، آزادگان و مفقودان می‎بینیم و می‎دانم که اینها چه خانواده‎هایی دارند، تشکر می‌کنم. چون ارتباط بسیار وسیع و صمیمی با خود آنها و بسیاری از خانواده‎های آنها داشتم و دارم، فکر می‎کنم که آن دوره برای جمهوری اسلامی یک قطعه تاریخ بسیار مهم است. باقرآباد شما آن‎روز شهر نبود و یک روستا بود، ولی امروز باقر شهر است و بنده به یاد دارم که مشکلی در اطراف تهران بود و چون اینجاها شهر نبود، ساخت و ساز خیلی بی‎رویه بود. خطرناک بود و مشکلات فراوانی پیش می‎آمد. در سال 73 تصمیم گرفتیم این قسمت‎ها را به شهر تبدیل کنیم تا این مناطق نظم و قانون پیدا کنند. شهرداری باشد و کار به جایی برسد که در منطقه حساب و کتاب باشد و آن تصمیم هم تهران را نجات داد. والّا موج مهاجرت‎ها و ساخت‌وسازهای بی‎رویه همه‌چیز را خراب می‎کرد.
باقرآباد میزبان هزاران شهید در بهشت‎زهرا و جزو شهرستان ری است، ری برای تهران، ایران و اسلام، پایتخت همیشگی تمدن بوده است. در زمانهایی که هیچ‌خبری از تمدن در منطقه نبوده، ری متمدن بود، بعد از اسلام شهرستان ری به یک مرکز بزرگ ترویج اسلام ناب و مکتب اهل بیت(ع) تبدیل شد و هزاران شخصیت بزرگ، محدث، فقیه، مفسر و همه علوم اسلامی و انسانی در این شهرستان وجود داشته است.از لحاظ طبیعی شهرستان ری، در بهترین جای ایران قرار گرفته است. البته مشکلات تهران بزرگ این منطقه را دچار مشکل کرده و هنوز مشکلات فراوانی مانده است. در سیاست‎ها این بود که اینجا شهرسالم شود، شهر سالم باید به گونه‎ای باشد که از هیچ‎یک از این مزاحمت‎های محیط زیستی رنج نبرد و تعریف خودش را دارد. تحقیقاًَ مسؤولان شما، نمایندگان شهر، شورای شهر، شهرداری‎ها، فرمانداری‎ها و نیروهای مسلح، سپاه، ارتش، بسیج و همه بخش‎ها باید تلاش کنند تا موقعیت ارزشمند این منطقه را که شاید در دنیا جزو بهترین مناطق از لحاظ طبیعی حساب شود، حفظ کنند. اگر مشکلات شهر تهران اینجا را ضایع نکند، اینجا استحقاق دارد که از بهترین جاهای کشور باشد. چون همه منابع و ارزش‎های طبیعی در اینجا هست. از لحاظ معنوی هم که سرشار هستید، شهدا و بزرگان شما می‎توانند آخرت شما را آباد کنند. امیدواریم افتخارات اساسی را که ایثارگران در دست دارند، فراموش نکنیم. در پیشاپیش آنها شهدای ما هستند که در روز قیامت هم انتظار شفاعت آنها را داریم. به خصوص خانواده‎های آنها چنین انتظاری را دارند. من با دو خانم سالخورده از مادران شهید در همین مراسم  برخورد و احساس حقارت کردم، به برکت این عزیزان و ایثارگران مثل کوه بزرگی ایستاده‎اند. انشاءالله انقلاب ما جاویدان باشد و دشمنان ما نتوانند به این راهی که خداوند به همت امام راحل و پیشتازان انقلاب برای ایران اهل بیت(ع) باز کرد، خسارتی وارد کنند و امام زمان(عج) حافظ این کشور باشد که در دنیا اولین کشور دارای قانون رسمی اسلامی از نوع اسلام ناب و اهل بیت(ع) است. آن هم براساس پایه‎ای که شهدا، ایثارگران و مجاهدان درست کرده‎اند. خداوند به ما توفیق بدهد که سربازان و راهروانی برای این راه اساسی که باید بشریت را به طرف سعادت ببرد، باشیم و امیدواریم شهدای ما از ما راضی باشند. شما را به خدا می‎سپارم.
والسلام علیکم و رحمه‎الله و برکاته