سخنرانی آیت الله هاشمی رفسنجانی در مراسم افتتاح اولین کنگره شهدای باقرشهر
بسمالله الرحمن الرحیم
الحمدالله والسلام علی رسول الله و آله
خداوند را شکر می‌کنم که گاهی به من این نعمت را عطا میکند که در چنین محافل باشکوه، سازنده و الهامبخشی شریک باشم و از شما باقرشهریها و ارگانهای مسؤول تشکر می‌کنم که این‌گونه از مردان خوب آسمانی خود قدردانی میکنید و این برنامه خوب را طراحی و اجرا کردید. حرفهایی که ما در این وقت کوتاه شنیدیم، تمامش خوب، فشرده، پُرمعنا، مفید و هدایتگر بود.
خوشبختانه برگزاری یادواره برای راهیافتگان به بارگاه خداوند و بزم انبیاء و اولیاء در سراسر کشور به صورت یک سنت درآمده و شاید مفیدترین برنامههایی که امروز در کشور داریم، برنامههای بزرگداشت شهداست. تمام حرفهایی که در این محافل گفته میشود، سازنده است. صحنههایی که از شهدا در نمایشگاه دیدیم، ما را به دوران فراموش نشدنی دفاع مقدس برد. این صحنه‌ها انسان را به جایی میبرند که باید آنجا باشد.
خوشبختانه کم کم در کشور رسم شده که برای شهدای هر بخشی از جامعه به صورت صنفی و هم برای عموم برنامههای خوبی را طراحی میکنند و بهتر از خود برنامهها، مسائل جنبی آنهاست. کتابهایی که چاپ، مقالاتی که نوشته و خاطرات شهدا که تنظیم و فیلمهایی که ساخته میشود و یادگارها و تندیسهایی که به وجود میآید، خیابانهایی که نامگذاری میشود، تمام اینها یادآور دورهی کمنظیر تاریخ ایران یعنی دوران دفاع مقدس است. اینها نمادی از روحهای بزرگ مردان آسمانی است که غیر از خدا کسی آنها را نمیشناخت و در طول تاریخ انقلاب از دوران مبارزه تا امروز شناخته شدند.
خانوادهها، دوستان، همسنگرها، محلهها، شهرها، روستاها، کارخانهها، مدارس، دانشگاهها و بازارها و هرجا که حضور داشتند، معطر به یاد آنهاست و آنجا را مدرسه، دانشگاه و آموزشگاه کردند و میکنند و جالب این است که هرچه جلو میرویم و از جنگ و دفاع فاصله میگیریم، این برنامهها زیباتر و گویاتر میشود.این واقعیت آفرینش الهی است. خداوند اینجوری خواسته است. خداوند خواسته یاد کسانی را که در راه او عزیزترین موجودی خودشان را تقدیم میکنند، زنده نگه دارد. آنها با ما تفاوت دارند، آنها انسانهایی هستند که بین خود و خدا رابطهای داشتند که دیگران از آن رابطه بیخبر هستند. وقتی به طرف خدا پرواز میکنند و به بزم انبیا و اولیا پرمیکشند، این رابطه کشف میشود. بیجهت نیست و تعارف نیست که در قرآن میگوید: «اینها زندهاند» قرآن ما را نهی میکند که اینها را مرده بنامیم، زندهاند و آثار وجود عینی آنها در تاریخ میماند و اثربخش است.
موجود زنده خودش تکامل مییابد و به دیگران هم کمک میکند. شهید این‌گونه است، یعنی هم خودش رشد میکند، هم جامعه را رشد می‌دهد. پرونده شهدا بسته نمیشود، ممکن است پرونده ما با مرگمان بسته شود، ولی پروندهی شهدا باز است و دائماً رشد میکنند، اینکه خداوند میگوید، آنها پیش خدا رزق میبرند، با اینکه ما خیال میکنیم مرده هستند، آنها مثل موجود زنده دارند از رحمت خداوند ارتزاق میکنند و کاملتر و به خدا نزدیکتر میشوند و آثار آنها هم در جامعه است. ما نمونه اَتَمّ شهدای راه خدا را در کربلا میبینیم و آثار وجودی شهدای عاشورا را شما حس میکنید. اهل سنت هم این‌گونه هستند و این‌گونه حس میکنند. هرجای دنیا که با واقعیات صحنه عاشورا آشنا شد، تحت تأثیر آن قرار گرفت. هیچکس نمیتواند منکر فضیلت و عظمت شهدایی مثل شهدای عاشورا باشد.
ما شهدای زمان خودمان را میبینیم. اینها سایهای از آن بزرگانی هستند که همراه امام حسین(ع) بودند. البته نه ما میتوانیم کسی را با امام حسین(ع) مقایسه کنیم و نه میخواهیم با مطرح کردن شهدا از تقدس شهدای عاشورا کم کنیم. آنها مقام خودشان را دارند، ولی شهدایی که امام معصوم و معجزهها را ندیدند، امتیاز دیگری دارند. آن برنامهای که شب عاشورا امام حسین(ع) به یارانش نشان داد و آنها جای خودشان را در بهشت دیدند، نشان از برنامه الهی در عاشوراست که شهدای کربلا با صلابت و با همان ایمان، مردانگی و شجاعت جان دادند و از شهادت استقبال کردند.
خانوادههای شهدا از دوران مبارزه و دفاع مقدس همیشه بزرگترین پناهگاه ما بودند، انقلاب را مراسم شهدا به اوج رساند. یک نفر را که شهید میکردند، برای او هفتم، چهلم و سال میگرفتیم و باز در مراسم شهید می‌دادیم و هر روزی که میگذشت، یک قدم به طرف تکامل انقلاب پیش میرفتیم. چه قدر برکت در خون شهداست!! چه قدر عظمت در این خونهاست!
آقای نظام اسلامی، خاطرهای را گفتند. در مراسم شهدا مجریهای بسیار گرانقدری را میبینیم. وقتی ایشان مجری هستند، معمولاً خاطره میگویند که حقیقتاً دل انسان را روشن میکند. این موارد فراوان است، من هم باور دارم، این حرفی که ایشان از قول یک انسان شیفته شهدا گفت و از خوابی که دیده بود و از حرفی که مادر آن شهید زد، من کاملاًَ اینها را باور دارم. نه با تجربههای شخصی، بلکه با اسناد اسلامی، با قرآن، با سنت و با چیزهای قطعی که تفکر دینی ما را شکل داده، باور دارم که اینها درست است. من نه این مادر را و نه آن شهید را و نه آن کسی را که خواب دیده، میشناسم. ولی باور دارم که این حرف درست است، آیه قرآن را ببینید: «یَسْتَبْشرونُ بالذَّینَ لمْ یَلْحَفظ بهم مِنْ خَلْفِهِمْ اَلاَّ خوفٌ علیهم وَلا هُمْ یَحْزَنوُن» نهی میکند که کشتههای جنگتان را که شهید شدهاند، مرده حساب نکنید و میگوید که اینها نزد خدا هستند و رزق میخورند و حیات دارند، با بازماندگان خودشان حرف میزنند، ممکن است حرف آنها را نشنویم و ترس و اندوه ندارند.
هر دو درست است که هم آنها ترس و اندوه ندارند و هم میتوانند ایـن مصداق را داشته باشند. کسانی که همراه آنها هستند، به آنها میگویند شما نترسید و محزون نباشید. انسان از خطرها میترسد و از گذشتهها محزون میشود. آنها دارند امنیت را به گذشته و آینده میدهند. میگویند شهدا و راهروان راه شهدا نباید از گذشته و آینده نگران باشند.
این چه عظمتی است که خداوند به اینها داده است! خداوند هم بیجهت عظمت نمیدهد. خداوند با هیچکس رابطه عاطفی ویژه ندارد. انسانها خودشان این راه را با خدا باز میکنند. بهترین و میانبرترین راهی که به سوی خدا هست، ایثار، فداکاری و گذشت برای خداست. ممکن است انسان از خیلی از چیزها بگذرد، گذشت ارزش والایی دارد، ولی وقتی گذشت برای خدا باشد و انسان آن را به حساب خدا آورد، این یک راه میانبر است. انسان متناسب با مقدار گذشت، به خداوند و خدا هم به انسان نزدیک میشود.
شهید عالیترین گذشت را دارد. همه چیزش را می‌دهد و از قتلگاهش به بزم اولیا و انبیا میرود، کسان دیگری که مرحله دیگری از گذشت را دارند، آنها هم به همان حد به خدا نزدیک میشوند.
شما خانوادههای عزیز ایثارگران، شهدا، جانبازان، مفقودان و آزادگان، هیچوقت احساس غبن نکنید. آنهایی که چنین سرمایهای ندارند، باید احساس غبن کنند که چنین چیزی نصیب آنها نشد. آنهایی که نصیبشان شده، همه چیز به دست آوردند. کسانی که از این طریق، یعنی با گذشت، خانوادهاشان را مکرم و معظم و برای آینده در دنیا و آخرت بیمه کردند.
امروز عزتی که خانوادههای شهدا و ایثارگران در جامعه ما دارند، به جز استثناهایی که مظلومهایی هم بین اینها هستند، واقعاً در تاریخ بیسابقه است و اینها پشتوانه انقلاب، راه خدا و امنیت کشور هستند. چیزی که به کشور ما استحکام بخشیده است، اینها هستند و این افتخار بزرگی است که در اختیار اینها قرار گرفته و نباید احساس غبن کنند. اگر چه کمبودهایی هست، قطعاً با رفتن عزیزانشان مشکلاتی دارند که حتماً اندوه، غصه و فراق انسان را رنج می‌دهد. ولی صبر بر اینها به انسان مقام می‌دهد و انسان را بالا میبرد.
به هر حال من از باقرشهریها و ارگانهایی که این برنامه را تنظیم کردهاند، به عنوان یک نفر که در جنگ مسؤول بوده و میدانم چه انسانهایی را از دست دادیم و چه انسانهایی را در خیل جانبازان، آزادگان و مفقودان میبینیم و میدانم که اینها چه خانوادههایی دارند، تشکر می‌کنم. چون ارتباط بسیار وسیع و صمیمی با خود آنها و بسیاری از خانوادههای آنها داشتم و دارم، فکر می‌کنم که آن دوره برای جمهوری اسلامی یک قطعه تاریخ بسیار مهم است. باقرآباد شما آنروز شهر نبود و یک روستا بود، ولی امروز باقر شهر است و بنده به یاد دارم که مشکلی در اطراف تهران بود و چون اینجاها شهر نبود، ساخت و ساز خیلی بیرویه بود. خطرناک بود و مشکلات فراوانی پیش میآمد. در سال 73 تصمیم گرفتیم این قسمتها را به شهر تبدیل کنیم تا این مناطق نظم و قانون پیدا کنند. شهرداری باشد و کار به جایی برسد که در منطقه حساب و کتاب باشد و آن تصمیم هم تهران را نجات داد. والّا موج مهاجرتها و ساخت‌وسازهای بیرویه همه‌چیز را خراب میکرد.
باقرآباد میزبان هزاران شهید در بهشتزهرا و جزو شهرستان ری است، ری برای تهران، ایران و اسلام، پایتخت همیشگی تمدن بوده است. در زمانهایی که هیچ‌خبری از تمدن در منطقه نبوده، ری متمدن بود، بعد از اسلام شهرستان ری به یک مرکز بزرگ ترویج اسلام ناب و مکتب اهل بیت(ع) تبدیل شد و هزاران شخصیت بزرگ، محدث، فقیه، مفسر و همه علوم اسلامی و انسانی در این شهرستان وجود داشته است.از لحاظ طبیعی شهرستان ری، در بهترین جای ایران قرار گرفته است. البته مشکلات تهران بزرگ این منطقه را دچار مشکل کرده و هنوز مشکلات فراوانی مانده است. در سیاستها این بود که اینجا شهرسالم شود، شهر سالم باید به گونهای باشد که از هیچیک از این مزاحمتهای محیط زیستی رنج نبرد و تعریف خودش را دارد. تحقیقاًَ مسؤولان شما، نمایندگان شهر، شورای شهر، شهرداریها، فرمانداریها و نیروهای مسلح، سپاه، ارتش، بسیج و همه بخشها باید تلاش کنند تا موقعیت ارزشمند این منطقه را که شاید در دنیا جزو بهترین مناطق از لحاظ طبیعی حساب شود، حفظ کنند. اگر مشکلات شهر تهران اینجا را ضایع نکند، اینجا استحقاق دارد که از بهترین جاهای کشور باشد. چون همه منابع و ارزشهای طبیعی در اینجا هست. از لحاظ معنوی هم که سرشار هستید، شهدا و بزرگان شما میتوانند آخرت شما را آباد کنند. امیدواریم افتخارات اساسی را که ایثارگران در دست دارند، فراموش نکنیم. در پیشاپیش آنها شهدای ما هستند که در روز قیامت هم انتظار شفاعت آنها را داریم. به خصوص خانوادههای آنها چنین انتظاری را دارند. من با دو خانم سالخورده از مادران شهید در همین مراسم برخورد و احساس حقارت کردم، به برکت این عزیزان و ایثارگران مثل کوه بزرگی ایستادهاند. انشاءالله انقلاب ما جاویدان باشد و دشمنان ما نتوانند به این راهی که خداوند به همت امام راحل و پیشتازان انقلاب برای ایران اهل بیت(ع) باز کرد، خسارتی وارد کنند و امام زمان(عج) حافظ این کشور باشد که در دنیا اولین کشور دارای قانون رسمی اسلامی از نوع اسلام ناب و اهل بیت(ع) است. آن هم براساس پایهای که شهدا، ایثارگران و مجاهدان درست کردهاند. خداوند به ما توفیق بدهد که سربازان و راهروانی برای این راه اساسی که باید بشریت را به طرف سعادت ببرد، باشیم و امیدواریم شهدای ما از ما راضی باشند. شما را به خدا میسپارم.
والسلام علیکم و رحمهالله و برکاته