سخنرانی آیت الله هاشمی رفسنجانی در دیدار نمایندگان مجلس خبرگان رهبری

بسم‌الله الرحمن الرحیم
الحمدلله و السّلام علی رسوله الله
ابتدا خوش‌آمد عرض می‌کنم. از محبت آقایان که همیشه ما را سرافراز می‌کنند و مایه امتنان من است، تشکر می‌کنم. در مسائلی که برادران مطرح کردند، فقط اشاره‌ و مسائل مهمتری را مطرح می‌کنم.
در مورد انتخابات من نمی‌خواهم فعلاً حرفی بزنم و مصلحت نمی‌بینم که اصلاً وارد این مقوله شوم و نشدم. با یک بیانیه نظرم را گفتم. قرارم این شد که به دولت کمک کنم. من الان برای این دولتی که دارد کار می‌کند، تقصیری در انتخابات نمی‌بینم که از آنها چیزی بخواهم. لذا هر کمکی که بتوانم، به آنها خواهم کرد. آنها چه بخواهند و چه نخواهند، هرجا که به نظرم چیزی برسد و یا کاری از من ساخته باشد، این کار را خواهم کرد. چون همه ما برای اسلام، انقلاب و ایران هستیم و هرکس بهتر کار کند، باید از او تشکر کنیم. الان یکی از دعاهایم این است که خداوند توفیق بدهد این دولت بتواند به وعده‌هایی که به مردم داده، عمل کند که جامعه، انقلاب و رهبر ما سرافراز باشند، شاید در بیشترین مواردی که دعا می‌کنم، به این نکته توجه می‌کنم و شما هم قطعاً مثل من هستید. دلسوز این انقلاب هستید و سرمایه‌گذاری کردید و عمرتان را برای این کار گذاشتید. یقیناً همه ما همین را می‌خواهیم و باید کار کارکنیم.
البته نکته‌ای که آقای طاهری فرمودند، برای انتخابات آینده و خبرگان مهم است که کاندیداها تخلف نکنند و منفی حرف نزنند. این را به گونه‌ای محکم کنیم که انتخابات خبرگان نمونه خوبی شود و اخلاقاً واقعاً انتخابات باشد. می‌توانیم راه تخلفها و اعمال نفوذها را ببنیدیم. باید برای این موضوع کار شود. می‌توانیم بنیانگذار این کار شویم.
در مورد مسائل دیگری که آقایان فرموند، قسمتی مربوط به فقرا و روستاها است. خوشبختانه الان شرایطی است که بتوانیم جواب این خواسته‌ها را بدهیم. اولاً هم چشم‌انداز و هم برنامه پنج‌ساله چهارم راهکارهای خیلی مشخصی دارند. مثلاً فقرایی که شما اشاره می‌کنید تمام آنها می‌توانند تحت قانون موجود اداره شوند، یا تحت بیمه قرار بگیرند. همه اینها الان قانون است و ما وظیفه داریم به‌آن عمل‌کنیم و اگرنکنیم، داریم‌حق آنهارا می‌خوریم.
فکر می‌کنم بخشهای فقیری که بحث می‌کنید، در قانون چهارم و رفاه و تأمین اجتماعی مدنظر قرار گرفتند. خوشبختانه منابع مالی کشور هم کشش این کار را دارد. می‌دانید در همین جامعه، مشکل عجیب و غریبی برای کشور پیش آمده و جایی باید شجاعت داشته یاشد که این مسائل را حل کند.
ما الان با سوبسیدی که به بخش انرژی می‌دهیم، نزدیک چهل میلیارد دلار بودجه و درآمد کشور را در جیب اغنیا می‌ریزیم. شما که می‌دانید چه کسانی بیشتر بنزین مصرف می‌کنند و روستاهایی‌ها و فقرا چه سهمی از این می‌برند! درخانه‌ها مصارفی که برای گرم کردن می‌شود، چه مقداری را فقرا می‌برند! ما این تبعیض را در اینجا مرتکب می‌شویم که ظلم فاحش است. نمی‌توانید بگویید که قسمت عمده درآمد و بودجه را به کسانی می‌دهیم که هیچ استحقاقی ندارند. اگر قرار است عدالت محور باشد و از اول هم همین بوده، این اولین عدالت است. نمی‌توانیداین رقم را ندیده بگیرید.
زمانی این فاصله اینقدر نبود. الان که قیمت اینجوری شده، به همین نسبت اموال فقرا را به اغنیا می‌دهیم که می‌خورند. اگر خیلی جدّی گرفته شود، می‌توانیم سهم فقرا را برداریم و به روستاهایی‌ها، فقرا و ... بدهیم که خیلی مهم و رقم بزرگی است. هرچه هم جلو برویم، بدتر می‌شود، شاید پنج سال پیش آسانتر بود و الان سخت‌تر است. داریم کم کم زیر بهمن عظیمی از مشکلات دفن می‌شویم. لذا الان بودجه و قانون هست و وظیفه هم داریم. شعار انتخاباتی هم بود وخواست رهبری است. ایشان مدتهاست که می‌گویند نفت را سر سفره‌های مردم ببرید. همه چیز، آمادگی و احتیاج به همکاری دارد. در بعضی از چیزها باید از دولت دفاع و همکاری کنیم که کار آسانی نیست.
در رابطه با مسائل اخلاقی که دوستان اشاره کردند، در جمع سران قوا، رهبری فرمودند فکری شود. در آن جلسه تصمیم گرفته شد که شورای عالی انقلاب فرهنگی طرحی برای این مسأله تهیه کند و آنها هم مشغول شدند. آقای کی‌نژاد چند وقت پیش گفتند که آن طرح تکمیل شده و آماده اجراست فکر می‌کنم اگر آقایان بخواهند دنبال این کار را بگیرند، مقررات آماده است و رهبری هم حمایت می‌کنند. بحثی است که من هم نگران هستم و باید مواظب باشیم.
در مورد نظام از دو جهت نگرانی دارم: یکی از جهت مسائل بین‌المللی که تبلور بیشتر آن روی هسته‌ای است و همه علائم نشان می‌دهند که حداقل آمریکا در مورد مسأله خیلی جدّی است. اروپاییها هم اخیراً دارند جدّی می‌شوند. اظهارات خوش‌بینانه‌ای که درمورد گزارش آقای البرداعی می‌شود، درست نیست. به نظر من گزارش بدی است. خیلی از چیزهایی را که قبلاً داده بود، پس گرفته و همه را زیر سؤال برده و گفته است که باید رسیدگی شود. چیزهایی که تمام شده بود. گاهی هم گفته من تا اینجا بیشتر نمی‌آیم. این به این معناست که از شورا کاری ساخته نیست و دیگران بیایند و مسأله را حل کنند. بنظرم زمینه‌سازی کرده و خدا کند که سیاست دیگران نباشد که از این زمینه استفاده کنند. فکر می‌کنم در این مقطع هم هوشیاری لازم است که بتوانیم همه حقمان را بگیریم و هم مانع شویم که کشورمان به طرف مشکلات دیگری برود.
در هر حال تا وضع این‌گونه است، نیاز واقعی به وحدت، هماهنگی و همدلی همگانی داریم، الان مصلحت نظام نیست که فرقه‌گرایی و قطبی، نیروها را جدا طرد نیرو و مچ‌گیری کنیم. خیلی از کارها در این مقطع صلاح نیست و انشاءالله افق روشنی پیش بیاید و خیال ما از این مسأله روشن شود.
آنموقع می‌توانیم بحث چالشها، رقابتها، و ... را مطرح کنیم. ولی الان دشمنان می‌خواهند که ما گرفتار تفرقه و از هم جدا شویم و همدیگر را طرد، بدنام و مسخره کنیم. از این چیزها متأسفانه خیلی باب است.
آقایان شاید از مسائل ظاهری رنج می‌برند، ولی رنج واقعی ما این است که در جامعه الگوی اسلامی از اخلاقیات واقعی که کرامت و شرافت انسانهاست و دیدن حقوق دیگران و مراعات کردن عدالت غافل باشیم. این موارد انقلاب را از ریشه می‌زند و از درون می‌پوساند.
اگر جامعه مسلمان از درون دچار این‌گونه آلودگی‌های خطرناک شود که واقعاً خطرناک است، خیلی ضرر می‌کند و اگر از سطوح بالای مسئولان باشد، به دیگران هم سرایت می‌کند.
به هرحال فکر می‌کنم نکته‌ای که باید خدمت آقایان عرض کنم مسأله همدلی و همراهی است. شما در مراکزی که خدمت می‌کنید، خیلی می‌توانید مؤثر باشید. پدرانه مواظب باشید، تا تنگ‌نظریها کم و همراهی‌ها بیشتر شود. نکته دومی که جای نگرانی است، وعده‌هایی است که درانتخابات داده شد. همه نامزدها وعده‌هایی دادند و مردم با امیدهای فراوانی پای صندوق‌های رأی رفتند. به هرکس رأی دادند، مردم به امید آن وعده‌ها و احساس وظیفه ذاتی آمدند و همه ما باید کمک کنیم حداقل مقدار زیادی از وعده‌ها که مردم چیزی را احساس کنند، عمل شود. اگر به گونه‌ای عمل شود که بگویند مارا فریب می‌دهند، خطرناک است. این خیلی جای نگرانی خواهد بود. بعضی از آقایان بحث اشتغال را مطرح کردند و این شوخی ندارد. آدمی که منتظر اشتغال است، اگر شش ماه یا یک سال بگذرد و خبری نشود، آن موقع جور دیگری حرف می‌زند. الان همه ما با هم می‌توانیم کار کنیم، یک جریان و یک گروه به تنهایی نمی‌تواند کارها را سامان بدهد که انشاءالله همه با هم این کارها را می‌کنیم. امنیت سرمایه‌گذاری بسیار بسیار مهم است. امروز در بحثهای آقای خاتمی هم روی آن تکیه شده بود. آقای هاشمی شاهرودی هم در خیلی از جاهای حساس این حرف را می‌زنند. ایشان هنوز مسئولیت مستقیم در این قضیه دارند. واقعاً اگر سرمایه‌گذاری در کشور نباشد، خطر جدّی است. یعنی پولها بجای اینکه در سرمایه‌گذاری برود و اشتغال ایجاد کند و کشور را توسعه بدهد، یا مزاحم می‌شود و دنبال سفته‌بازی و زمین‌بازی، طلا، ارز، قاچاق و چیزهای دیگر می‌رود و یا راهش را به طرف بانکهای خارجی باز می‌کند که هر دوی اینها برای ما خطرناک است.
آدم وقتی می‌فهمد چقدر پول به دبی رفته است، نگران می‌شود. گاهی آمار می‌دهند که چقدر ایرانی در آنجاست و چقدر سرمایه رفته و چه جور می‌روند ساختمانهای قدیمی را می‌خرند! آدم از چنین فضایی متأثر می‌شود. وقتی هم با آنها صحبت می‌کنیم، بحث امنیت اقتصادی، سرمایه‌گذاری، آبرویی و حیثیتی را مطرح می‌کنند. برای خانواده‌ها خیلی اهمیت دارد که در جامعه زالو و بدنام باشند. در قضایایی که اخیراً در آمریکا پیش آمد، پول فراوانی از آمریکا فرار کرد وهنوز هم ادامه دارد، قسمت زیادی از آن عربها بود که پولها را آوردند. ایرانی‌ها الان در آنجا نگرانند. اما اگر فضای امنی برای آنها داشته باشیم، خیلی از آنها می‌آیند. چون در اینجا سود آنها بیشتر است. شرطش این است که مطمئن باشند که وقتی به اینجا می‌آیند در امنیت باشند. لذا اگر اشتغال برای ما اهمیت دارد، یکی از ارکان مهم آن، تأمین امنیت آبرویی کسانی است که می‌خواهند سرمایه‌گذاری و کار ایجاد کنند. اگر دولت همه پول خود را بریزد، خیلی نمی‌شود. ولی اگر اقیانوس مردم و امکانات و ابتکارات مردم به تلاطم درآید، امواج عظیمی بوجود می‌آورد. پس دو نگرانی است، یکی اینکه نتوانیم امیدهایی را که مردم به خاطر حرفهای همه ما در انتخابات بستند، تأمین کنیم و از لحاظ خارجی هم اگر نتوانیم از عهده این تهاجمی که الان بسیار بسیار جدّی است، برآییم، نگرانی است. مسأله را جدی بگیرید.
البته نباید این حرفها را در بیرون بزنیم که دل مردم را خالی کنیم. شاید همین حالتی که آقایان در رسانه‌ها گرفتند، خیلی خوب باشد. ولی اینجور نباشد که غافل شویم. آنها زمینه را آماده کردند، مگر اینکه به مصلحت خودشان نبینند. شرایط را پیدا کردند که ما را در مخمصه قرار دهند. آنها الان در عراق، افغانستان و آمریکا گرفتارند، ولی گاهی تجربه‌ها نشان داده که گرفتاریشان را با یک گرفتاری بزرگتر حل کنند و ممکن است احمقی باشد. ولی این جزو بازیهای سیاسی دنیاست که از این نوع کارها می‌کنند. ببینید در خصوص همین سفر رئیس‌جمهور و رئیس مجلس چه بازیهایی درآوردند! این نشان از بغض و عقبه‌ای است که از هر طریقی می‌خواهند به صورت غیرمتعارف برخورد کنند، همه اینها نشان می‌دهند که ما باید همبستگی، همراهی و هوشیاری خود را حفظ کنیم. انقلاب همین جوری بدست نیامده است.
ثمره خون شهدا، ایثارها و فداکاریهای گذشتگان است و برای حفاظت این باید خیلی آمادگی داشته باشیم.
والسّلام علیکم و رحمه الله