سخنرانی
  • صفحه اصلی
  • سخنرانی
  • سخنرانی آیت الله هاشمی رفسنجانی در دیدار مسؤولین کمیته امداد امام خمینی(ره)

سخنرانی آیت الله هاشمی رفسنجانی در دیدار مسؤولین کمیته امداد امام خمینی(ره)

  • ساختمان قدس
  • دوشنبه ۲۰ مهر ۱۳۸۳

بسم‌الله الرحمن الرحیم
الحمدالله و السلام علی رسول الله و آله
    خیلی خوش آمدید. وقتی شما را می‌بینیم، نشاط پیدا می‌کنیم و خوشحال می‌شویم، چون برای ما روشن است که امداد نقش بسیار بسیار خوبی در تخفیف آلام مردم دارد. گرچه همان‌طور که جناب آقای نیّری فرمودند، نیازها بیشتر از امکانات شماست و باید فکرهایی دیگری کرد.
البته کار بنیادی این است که کشور رونق اقتصادی پیدا کند که همه به نحوی بتوانند کار کنند و فقط کسانی که نمی‌توانند کار کنند، کمک بگیرند. با توجه به ویژگیهای کشور ما این کار نباید سخت باشد. کاری که شما می‌کنید و کارهای اقتصادی را با کارهای امدادی توأم کردید، غیر از سودی که می‌آورد، عده‌ای را به کار می‌گیرد و عده‌ای با حضور در کار شما زندگی خودشان را تأمین می‌کنند. برنامه‌های اشتغالی که شما دارید و نیازمندان را آبرودار و مستقل می‌کنید، از شیرین‌ترین کارهاست. خیلی‌ها را به صورت برخوردی می‌شناسیم که می‌گویند الان با کمک کمیته امداد زندگی مستقلی داریم و گاهی هم به آنها کمک می‌کنیم و این باید عمومی شود.
کشور ما باید روزی از یک بیمه اجتماعی کامل برخودار باشد تا همه مردم در غذا، تحصیل، بهداشت، درمان و امثال آن سطح مطلوبی داشته باشند. البته زیبایی دیگر را باید با امکانات بهتر داشته باشند و این هم با کار و کوشش بدست می‌آید.
به‏هرحال دوره فعلی، یعنی بعد از انقلاب تاکنون، خیلی به نظام و کشور کمک کردید و خیلی از مردم را از استیصال نجات دادید و وارد زندگی قابل تحملی کردید. طبعاً باید برنامه جامعی در کشور باشد تا به افرادی که شما آنها را شناسایی کردید و در صف هستند، کمک شود. خیلی رنج‌آور است که افرادی احساس کنند باید زیر پوشش کمیته امداد باشند و شما نیز آنها را شناسایی کردید، ولی نمی‌توانید به آنها کمک کنید. کاری را به آنها بدهید که خیلی سخت نیست. شیوه‌های کار کمیته امداد شیوه موفقی بوده است و با هزینه جاری کم و با خوب عمل کردن، بودجه آن را جذب کرد و اعتمادی بین مردم ایجاد شد تا مردم سالی چند بار به وفور و انبوه حاضر شوند و کمک کنند و هروقت که مردم را به کمک دعوت می‌کنند، با اطمینان می‌آیند.
اگر کسی خودش فقیری را بشناسد، خودش به او کمک می‌کند. ولی خیلی‌ها هستند که ترجیح می‌دهند به جایی بدهند که بهتر از آنها شناخت دارند و می‌شناسند. این یک سرمایه برای کشور شده است. هم برای آنان‏که می‌خواهند انفاق کنند که با خیال راحت اموالشان را در اختیار بگذارند تا به مستحقش برسانند و هم برای آنانکه می‌خواهند کمک بگیرند، می‌توانند با سازمانی طرف باشند که با آبرو و حیثیت آنها بازی نکند و مثل برادر و دوست با آنها برخورد کند که این ویژگی‌ها را شما دارید.
شاید نقطه اساسی این باشد که قسمت زیادی از نیروهای عمل کننده امداد این کار را به عنوان یک شغل انتخاب نکردند. بلکه به عنوان یک عشق انتخاب کردند و ترجیح دادند که این‌جوری کار کنند و این کار را به حساب خدا می‌گذارند. بنده عیبی هم نمی‌بینیم اگر کسی این کار را به عنوان یک شغل بپذیرد، بالاخره همه ما برای گذران زندگی به شغل نیازمندیم، ولی وقتی به عنوان وظیفه و با عشق انسانی به دنبال کار بیاید، بازده آن خیلی زیاد می‌شود و اگر انسان این را به عنوان شغل انتخاب می‌کند، آن‌وقت حساب می‌کند که باید چند ساعت کار بکنم. یعنی از فلان ساعت تا فلان ساعت و این قدر هم باید مزد بگیرم و کارش را هم در مکانی مثل اینجا می‌کند وظیفه‌اش را هم خوب انجام می‌دهد. ولی کسی که با وجدان خود وارد این بخش می‌شود، زمان را خیلی نمی‌شناسد و حتی در خانه خود بفکر این است که بهتر کار بکند و دقیقه نمی‌شمارد که زود کار و وقتش را تمام کند.
بنده فکر می‌کنم که یکی از اسراری که کمیته امداد موفق بوده و منتقد کمی در کشور دارد، این است که بخش زیادی از نیروهای آن که حتی بعضی از آنها را می‌شناسیم، از نیروهای قدیمی هستند که این مورد را انتخاب کرده بودند. بعداً هم عده‌ای زیاد به آنها محلق شدند و علت آن می‌تواند به خاطر ایمان، اعتقاد به شرایط کشور و منطقه و وظایف انسانی و اسلامی باشد که وارد این میدان شدند. جای شکر دارد، چون توفیقی است که خداوند به انسان داده تا بتواند در چنین جایی خدمت کند.
 قطعاً کسی که با محرومان سرو کار دارد، رنج می‌برد که زندگی خانواده محرومی را می‌بیند که فرد نمی‌تواند به طور دلخواه زندگی خود را اداره کند. در کنارش کم کردن آلام مردم دارای لذت بالایی است که برای انسان کاری رضایت‌بخش است و انسان را راضی می‌کند. انسان دراین مواقع یک حالت دوگانه پیدا می‌کند. می‌دانیم که قرآن که متن معتبر و مبنای عمل ماست، چه‏قدر ارزش برای این افراد قائل شده است، یعنی هم برای امدادگر، هم برای انفاق‌کننده و هم کسانی که بین نیازها و منابع شفیع و واسطه می‌شوند تا اینها را بهم برسانند. قرآن ارزش زیادی برای این افراد قرار داده است. در سطح مقدس با این افراد برخورد می‌کند. شما خدا را شکر کنید که این نعمت نصیب شما شده است.
امیدوارم که این برنامه چشم‌اندازی که در حال مطالعه آن هستیم، بگونه‌ای تدوین و پشتیبانی شود که 20 سال دیگر اینطور نیازمند نداشته باشیم و بفکر ارتقاء سطح پایین زندگی مردم باشیم تا در سطح بهتری قرار بدهیم که این هم یک آرزوی دراز نیست. واقعیتی است که می‌تواند در کشور ما اتفاق بیافتد.
انشاءالله با همت شما و سایر مراکز امدادی و مسئولین کشور اعم از دولت و مجلس و بیشتر از همه رهبری که اینطور مسائل را خوب پشتیبانی می‌کنند، به این هدف مقدس که برای ما ترسیم شده، برسیم. چون بنای ما در چشم‌انداز این است که در پایان آن بیکار نداشته باشیم و تورم هم در سطح نازل جهانی قرار بگیردو نیازهای واجب مردم تأمین شود. ما با این دید برنامه چشم‌انداز را نوشته‌ایم که بخش عمده آن باید با همت شما اجرا شود. برای توفیق بیشتر شما دعا می‌کنیم و امیدواریم خداوند کسانی را که برای کم کردن مشکلات مردم نیازمند خدمت می‌کنند، از رحمت ویژه خود برخوردار کند.
والسّلام علیکم و رحمه الله