بسم‌الله الرحمن الرحیم
الحمدالله و السلام علی رسول الله و آله
خیلی خوش آمدید. ما را به یاد دوره‌های مکرر مجلس انداختید. از ملاقات شما لذت می‌برم و دیدن دوستانی که دوره‌های خوبی را با هم همکاری داشتیم، برایم شیرین است. هیچ معنایی جز اینکه شما به خاطر اطلاعاتی که دارید و دلسوز کشور هستید و فکر می‌کنید که شاید بنده بتوانم برخی از این مشکلات را کم کنم، برای این ملاقات متصور نیستم.
بنده هم سخنان شما را رد نمی‌کنم و ظاهراً از مجموعه‌ای که مطرح هستند، شاید بنده بهتر بتوانم از عهده مسئولیت برآیم. اما اینکه بتوانم همه مشکلات را حل کنم، خودم چنین ادعایی ندارم. همانطور که قبلاً گفتم، ملاحظاتی که تاکنون داشتم، به این دلیل بود که جامعه ما احساس کند که مدیران نیرومندی را از درون خودش تربیت کند و مشکلات را برطرف نمایند و قحط الرجال به معنایی که در قانون اساسی آمده، نیست. اما همه به میدان نیامدند و فقط عده خاصی مطرح شدند و در بین اینها افرادی هستند که می‌توانند اعتماد مردم را جلب نمایند و مسئولیت را برعهده بگیرند.
اما تا بحال به هر دلیلی این‌گونه نشده است، و در حد خاص مسائل جا مانده و فرصت چندانی نمانده است. باید موضع روشنی اتخاذ کنم، بنده هم در لحظات آخر بررسیها هستم تا تصمیم نهایی را اعلام نمایم و شما هم مطلع خواهید شد.
در مجموع همه ما باید دست به دست هم دهیم و از اختلافات سلیقه‌ای که در بین ماست، قدری فاصله بگیریم و اول درون خودمان را اصلاح کنیم و از این تنشها، دعواها، طردها و تهمتها دست برداریم. شعاری‌ها دست از شعارهای توخالی و بدون عمل بردارند و واقعیتهای کشور را در نظر بگیرند و انسجامی در مقابل دنیا ایجاد کنیم. الان همه منتظرند که ببینند در ایران چه پیش خواهد آمد.
همه ما باید تلاش کنیم انتخابات از لحاظ مردمی پرحضور باشد. مردم علاقه خودشان را به سرنوشت کشور نشان دهند، بخصوص الان که آمریکایی‌ها رسماً به مردم ما اهانت کردند و گفتندکه در سرنوشت خودتان دخالت نکنیدو انتخابات را تحریم کنید. این سخن گستاخانه، پیامی است که در طول بیست و پنج سال از انقلاب از یک ابرقدرت دریافت می‌کنیم. صریحاً در مجلس بودجه تصویب می‌کنند و یک میلیون دلار برای سازمانی دادند که علیه نظام اقدام کند. آمریکایی‌ها و غربیها به این نتیجه رسیده‌اند که خاورمیانه مطلوب خودشان برای آنها مهم است و شاید این وضع در آمریکای لاتین، آسیا و کشورهای آفریقایی نباشد، و این سیاست مخصوص خاورمیانه است و آینده خودشان را تا حدود زیادی وابسته به خاورمیانه‌ای می‌دانند که با تمایل آنها شکل گرفته است. حتی دوستان سابق خودشان را مستثنی نکردند و فشار زیادی بر آنها وارد می‌کنند تا برنامه‌های خودشان را براساس خواست و نظر آنها تنظیم نمایند. طرح خاورمیانه بزرگ توسط آمریکا چیزی جز تسلیم و یا برکناری برخی از دولتهای معارض نیست. این خواب سنگینی است که تعبیر نخواهد شد و در بین راه با مشکلات عدیده‌ای برخورد خواهند کرد. اما در حال حاضر این‌گونه طراحی می‌کنند و قدم به قدم به پیش می‌روند. عقل حکم می‌کند که ما در این مسأله جدّی باشیم. اینکه تا کجا طراحی کردند، اطلاعات آنها در اختیار ما قرار دارد و تحلیلهای سیاسی نیز تا حدودی می‌تواند برای ما روشنگر باشد. بنده هم فردی مثل شما هستم و نمی‌توانم بی‌تفاوت عمل کنم و صبر نمایم.
یقیناً بنده منتظر نخواهم ماند و آنجایی‌که مناسب حضورم باشد، به همانجا خواهم رفت و خواهم بود. احتمالاً قوه مجریه است که اگر مردم قبول کردند و رأی دادند، باید این مسئولیت را بپذیرم و اگر رأی نداند، بازهم مثل همیشه درجای دیگری کار خواهم کرد. البته بنده ملاحظاتی دارم که بخشی از آنها را از اول تا بحال به شما گفتم و هیچ تغییری در سیاستهای اعلام نامزدی ندارم. حالت انتظارم را تا آخرین لحظه ادامه دادم و مهلتی که در نظر گرفته بودم، تقریباً روبه اتمام است.
ملاحظات دیگر را در حال پی‌گیری هستم و امیدوارم بزودی از تصمیم من آگاهی پیدا کنید. فکر می‌کنم در جهت محبت و دعوت شما باشد. اما این قول قطعی نیست، انشاءالله هرچه که رضایت خداوند و مصلحت است، برای ما و مردم ما پیش بیاید. انتظار داریم که مثل گذشته و دوران سخت گذشته خودتان را آماده کار و تلاش بیشتر کنید. مشکلات جامعه را قبول دارم و همه آنها قابل حل هستند و اکثر آنها را خودمان به وجود آوردیم.
والسّلام علیکم و رحمه الله