بسم‎الله الرحمن الرحیم
الحمدلله و السلام علی رسول الله و آله
مایل بودم حرف‎های بقیه آقایان را بشنوم و استفاده کنم. ولی گویا وقت کافی نیست. از سفر شما صمیمانه تشکر می‎کنم و امیدوارم این سفر مبدأ وحدت بین علمای اسلام شود. به شما تبریک می‎گویم که توانستید در پاکستان وفاق همه علمای اسلام را به وجود آورید. توفیق بزرگی است، گرچه دشمن مشترک، شما را به هم نزدیک کرده، ولی فواید این وفاق بیش از این است که در مقابل دشمن باشد.
اولین اثرش این بود که امنیت در پاکستان بیشتر شد و ترورهای فرقه‎ای را کم کرد. دولت روی شما بیشتر حساب خواهد کرد. یکی از انتظاراتی که من از وفاق دارم، این است که تلاش کنید با برنامه‎ای که آمریکایی‎ها دارند و می‎خواهند در آموزش اسلامی ما در دنیا دخالت کنند، در پاکستان جلوی آن را بگیرید. می‎دانید که الآن سیاست آمریکایی‎ها این است که دولت‎های مسلمان را وادار کنند که آموزششان را از مسایل اسلامی خالی کنند و یا چیزهایی را آموزش بدهند که غربی‎ها بپسندند.
همان تهاجمی که شما گفتید فرهنگ غرب خطرناک است، در پاکستان این مسأله از جاهای دیگر جدّی‎تر است. شما باید بیشتر متحد شوید. یکی از چیزهایی که می‎خواهند آموزش بدهند، این است که دین از سیاست جدا باشد. این همان چیزی است که جمهوری اسلامی به وجود آمده که جلوی این توطئه را بگیرد.
همه مسلمانهای دنیا می‎دانند که در زمان پیغمبر(ص) و خلفای راشدین دین و سیاست با هم بودند. الگوی ما صدر اسلام است و نه حکومت‎های بعدی.
در مورد سؤالاتی که شما مطرح کردید. مسأله جهانی شدن با جهانی کردن فرق دارد. جهانی شدن یک حرکت طبیعی بشر است که همیشه به طرف نزدیک شدن به جلو می‎رود. بشر از جنگل‎نشینی، به مملکت و منطقه‎نشینی رسیده است و امروز شما می‎بینید دولت‎ها با اشتیاق خودشان وارد سازمانهای بین‎المللی می‎شوند. این بدین معناست که بخشی از اختیارات خودشان را به سازمانهای جهان می‎دهند، چون منافعی می‎بینند که در آنجا عضو باشند و از آن مرکز استفاده کنند. این حالت سال به سال بیشتر می‎شود. معنی جهانی شدن این است. جهانی کردن یعنی استعمارگران می‎خواهند مراکز جهانی قدرت در دست آنها باشد و از آنجا برهمه دنیا حکومت کنند. اگر ما حضور داشته باشیم، باید مانع شویم و اختیارات را از آنها بگیریم و به همه بدهیم تا چیزی مثل حق وتو دیگر اتفاق نیفتد. نمی‌توانیم فرهنگ غرب را بپذیریم، اگر بپذیریم، دیگر اسلام ما رونقی ندارد. ولی اروپا بسیاری از چیزهای خوبش را در گذشته از مسلمانها گرفته است.
اینکه چگونه مسلمانها می‎توانند متحد باشند، فکر می‎کنم سازمان کنفرانس اسلامی ظرف خوبی است و باید از آن ظرف استفاده کنیم، آنها می‎توانند مقرراتی را بگذرانند که اولویت‎ها را در روابط کشورهای اسلامی مشخص کنند. این خودش نوعی جهانی شدن در محدوده‎ی اسلامی است. ما یک چهارم جمعیت دنیا هستیم که مسلمان هستیم. نزدیک 20 درصد تولید ناخالص دنیا را داریم، نزدیک شصت کشور مستقل هستیم. می‎توانیم وزنه بزرگی در دنیا باشیم.
راه دیگر، علما هستند. علما باید فرهنگ اتحاد را به امت اسلامی بدهند. الآن واقعاً تفرقه خیلی حزن‎انگیز است. چون شما مسؤول رؤیت هلال هم هستید، می‎گویم یکی از عیب‎های ما این است که نمی‎توانیم یک عیدفطر برای همه دنیا در یک روز داشته باشیم. علما باید این مسأله را حل کنند. این نشان تفرقه است. ما امسال در ایران دو روز عیدفطر داشتیم. این دعوا و جنگ است. شما علما باید خیلی تلاش کنید.
در مورد مسائل هسته‎ای ما دنبال بمب هسته‎ای نیستیم که بخواهیم استفاده کنیم. ما تکنولوژی هسته‎ای می‎خواهیم که صلح‎آمیز است. البته در این میدان پاکستان از ما جلوتر است. شما آنجا شخص بزرگی به نام عبدالقدیرخان دارید که این قدرت مال اوست. متأسفانه حالا می‎خواهند ایشان را محاکمه کنند. باید تمثال ایشان را برای همیشه در پاکستان نگه دارید.این همان اقتباس است‌که قبلاً گفتم‌باید از صنایع‌غرب اقتباس کنیم.این یک نمونه است.
البته مردم پاکستان را خیلی دوست داریم، آنجا که بودم، مثل خانه و شهر خود ما بود. واقعاً شما مردم مسلمانی دارید. انشاءالله اگر ایران و پاکستان همکاری کنند، مسایل ما در منطقه خیلی خوب می‎شود. اگر ما همکاری کنیم، مسایل افغانستان را هم حل می‎کنیم. مسایل کشمیر را هم حل می‎کنیم. خیلی‎ها نمی‎خواهند ما همکاری کنیم.
به هر حال امیدوارم سفر شما و زحمتی که کشیدید، برای دنیای اسلام مفید باشد و صمیمانه از محبتی که کردید، تشکر می‎کنم.
والسّلام علیکم و رحمه‌الله و برکات