سخنرانی آیت الله هاشمی رفسنجانی در دیدار جمعی از اعضای مجمع اسلامی کارکنان بانکها
بسمالله الرحمن الرحیم
الحمدلله والسلام علی رسولالله و آله
خیلی خوش آمدید و محبت کردید. اهدافی که برای مجمع خوانده شد، همگی مقدس است. اگر هر یک از آنها را بصورت مستقل عمل کنید، خدمتی به کشور و انقلاب خواهد بود. امیدواریم در همه جا خصوصاً در اصلاح وضعیت بانکها تأثیرگذار باشید.
نکتهای که اشاره کردند، یعنی تفاوت سود و بازار سرمایه و مشکلات آن قابل قبول و این فاصله بسیار نامعقول است و حتماً باید تعادلی بوجود بیاید. باید نظارت شود و تعادلی در عرضه و تقاضا حاصل شود که خیلی مهم است. راه درست در کشور ما فعال کردن عرضه و تقاضاست. کارهای دستوری و فشاری اثر چندانی نخواهد داشت و شرایط کشور جای تأمل دارد که باید کارهای زیادی انجام دهیم، وضع داخلی مقدم بر وضعیت خارجی است. چون دشمن وقتی داخل را نامناسب ببیند، برای نفوذ و سلطه هوس خواهد کرد.
بخشی به فعالیت اقتصادی بانکها و بورس باز میگردد و باید سعی کنیم سرمایههای مخربی را که در اختیار افراد مختلف است و بصورت موزیانه عمل میکند، آنها را به راه درسی هدایت کنیم که در خدمت حل مشکلات باشند. همه انتظار دارند دولت همه کارهای زیربنایی و خدمات زندگی مردم و ... را انجام دهد. امسال که بهترین شرایط را برای درآمد نفت داریم و در تاریخ ایران بیسابقه است، بودجه 5 هزار میلیارد تومان کسری دارد.
در همین شرایط بسیاری از بخشهای کشور مثل آموزش و پرورش و دفاع، از یارانهها راضی نیستند و نیاز بیشتری دارند. سهم عمرانی سال گذشته 40درصد پرداخت شد. راه مشخص و عقلانی این است که سرمایههای سرگردان کشور را که عامل فشاری به عنوان نقدینگی زیاد بر روی زندگی مردم است، جهت دهیم و بخشهای خصوصی وارد شوند و بازار سرمایه و خیلی از کارهای عمرانی و توسعهای را به آنها واگذار کنیم و از طریق بازار بورس این پول جمع و به قدرت بزرگی تبدیل شود و در جاهای مهم به کار گرفته شود و ایجاد سود نماید.
اما اگر دولت هزینه نماید و با مشکل مواجه شود، باید پاسخگو باشد. بخش خصوصی با کسب سود، خوب عمل میکند و دولت هم نظارت میکند تا کار به خوبی انجام شود. لذا میتوانیم با سرمایههای داخلی و خارجی خصوصاً با سرمایههای ایرانیان خارج کشور بخش زیادی از این منابع را تأمین کنیم. لذا یکی از کارهای مجمع شما کارهای کارشناسی و علمی برای این موارد است و در مورد اسلامی شدن بانکها در اوایل انقلاب تلاش بسیاری انجام شد تا در قانون هم رعایت شرع شده باشد و بتوانیم از سیستم علمی دنیا استفاده کنیم. از نظر علماء استفاده کردیم و سیستم را با دقت، شرعی نمودیم و شورای نگهبان تأیید کرد و سیستم کاملاً اسلامی است. امام نیز در همین خصوص فرمودند: وقتی قانونی را مجلس تصویب کرد و شورای نگهبان به تصویب رساند، شرعی است و هرکس خلاف آن را بگوید، گناه کرده است. ممکن است بعضی مأمورین و مشتریان به محتوا توجه نداشته باشند.
در مورد مسائل داخلی، بحث اشتغال، توسعه، تورم، تبعیض و مشکلات طبقات محروم برای ما بسیار جدی است. مسیر درست این است که از سرمایهها برای کارهای خلاق استفاده کنیم و توسعه کشور و شغل مردم را بوجود آوریم و دولت هم از امکانات خود برای تأمین اجتماعی کامل استفاده کند که مردم از لحظه تولد تا مرگ بیمه باشند.
وضع مسکن، تحصیل، درمان و چیزهای مهم زندگی را باید حل کرد. اگر بیکار شدند، بیمه بیکاری دریافت کنند. ما این ظرفیت را در کشور داریم و اگر حرکت درستی انجام شود، مردم راضی خواهند شد و منسجم و مدافع اسلام و انقلاب خواهند شد.
در مسائل فرهنگی، سیاسی و اجتماعی مردم دارای سلیقههای مختلف هستند و نمیتوان بگونهای تحت سلیقه افراد، دیگران را مورد فشار قرار داد. برای مسائل اسلامی، حقوقی و قانونی میتوان مردم را ملزم کرد و مردم هم میپذیرند. اما اگر سلیقه افراد به نام شرع بر دیگران حکومت کند، مشخص است که کار دچار اشکال خواهد شد. از لحاظ سیاسی اگر فضا به گونهای باشد که مردم بدون شکستن قوانین، حرف بزنند، انتقاد کنند، نظر بدهند و پیشنهاد نمایند، خوب است. اما اگر قصد بیبند و باری و هرج و مرج داشته باشند، قانون با آنها برخورد میکند. اکثریت مردم به دنبال فضایی هستند که در آن اختناق نباشد و حرفها و نظرات خودشان را بیان کنند.
این کارها در فضای اسلامی، ملی و مردمی کارهایی نیست که به بن بست برسد و با اصول احکام اسلامی هم سازگار است. آرزویم این بود که افراد دیگری این مسئولیت را به دست بگیرند. الان شرایطی بوجود آمده که با قدرتهای مدیریتی کشور آشنا نیستند که این مساله موجب نقص است، وگرنه ما افراد لایق و کاری فراوانی داریم.
بنده هم عرض میکنم آمادگی خود را حفظ میکنم و اگر تا روز ثبتنام چارهای جز حضور نداشته باشم، خواهم آمد و به وظیفه خودم عمل خواهم کرد. اما نظر مردم بحث دیگری است. ما از روزهای اول پیروزی انقلاب با آمریکا و برخی قدرتها مشکل داشتیم و هنوز باقی است. آمریکائیها خودشان را در دنیا بیرقیب احساس میکنند و در منطقه منافع غیرمشروعی دارند که میخواهند بر آنها دست پیدا کنند. ایران مانع آنهاست و فکر میکنند ایران باید تسلیم شود و مثل بقیه کشورها تأمین کننده منافع آنها باشد. یا وجود نداشته باشد که هر دوی این مساله جزو محالات است. تسلیم نمیشویم و به لطف خداوند میمانیم. آمریکائیها هر قدر قوی باشند، به اندازه دوران شاه که در ایران بودند، قوی نخواهند بود که ما در آن زمان آنها را از کشور بیرون کردیم و الان برای ورودشان مشکل دارند.
اگر ما خوب باشیم و رابطه خوبی با مردم و خداوند داشته باشیم و کارهای درستی انجام دهیم، هیچکس نمیتواند این انقلاب را که به عقاید مردم متکی است، شکست بدهد. اما اگر خودمان بد باشیم، سرنوشت ما چیزی خواهد شد که خداوند برای انسانهای بد رقم میزند. شما را به خدا میسپارم.
و السّلام علیکم و رحمه الله