سخنرانی آیت الله هاشمی رفسنجانی در دیدار بعضی از فعالان سیاسی

بسم‌الله الرحمن الرحیم
الحمدالله واسلام علی رسول اله و آله
    از محبت‌های شما تشکر می‌کنم. من هم دغدغه‌های شما را دارم و نگران آینده هستم. می‌دانم دوره بعدی ریاست جمهوری سخت است. البته همین الان هم برای آقای خاتمی سخت می‌گذرد. ولی بعدها دشوارتر می‌شود. حتماً باید به همه دوستان انقلاب کمک کنند تا شرایط بهتری درست کنیم.
در چند دیدار قبل هم آنچه را که در مجلس ششم اتفاق افتاد، توضیح دادم. آن حادثه حسن تاریخ ماست. انقلاب این‌گونه است. مردم و صاحب‌نظران درد مکراسی و آزادی حرفهای خود را می‌زنند و اظهار نظر، نقادی و گاهی تندروی و گاهی زیاد تعارف می‌کنند. زیاد هم بد نشد. به هرحال در مباحثی که گفته شد، مواردی کشف و روشن شد و برخی از اشتباهات کم کم اصلاح و برطرف شد. چیزهایی در دل مردم بود که رو شد. نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم دنیا یکنواخت پیش برود.
وقتی به پشت سرم نگاه می‌کنم، می‌بینم تاریخ زیبایی خود را دارد. آینده هم با هوشیاری‌هایی که در مردم هست، امیدوار کننده است. مشکلاتی وجود دارد که باید حل شوند.
همه حرفم همین است که واقعاً در حرفهایم سیاسی کاری نکردم. آنچه را که در قلبم بود، می‌گویم. اگر کسی می‌توانست همه وجودم را بگردد که چه فکر می‌کنم، این را می‌فهمید که دلم نمی‌خواهد رئیس جمهور شوم و می‌خواهم مدیر نیرومندی رئیس‌جمهور شود و ما هم کمک کنیم.
با توجه به اوضاع موجود احتمال می‌دهم که مجبور به آمدن شوم. فکر می‌کنم کسی که انتظار داریم، پیدا نشود. البته ممکن است کسانی که آمده‌اند، ذاتاً صلاحیت داشته باشند، اما شرایط اینکه مردم به آنها اعتماد کنند و رأی درستی بدهند و آنها هم خوب کار کنند، نداشته باشند.
به هرحال اگر در اواخر دوران انتظار احساس کردیم که باید بیاییم، تردید نمی‌کنم و می‌آیم. عواقب آن را هم قبول می‌کنم. وقتی کسی وارد میدان شد، عواقب آن را می‌پذیرد.
مهم تشخیص این موضوع است که حضور انتخابات وظیفه باشد. الان دلم برای ایران می‌سوزد. ایران کشور خوبی است. استعدادهای فراوانی دارد. مردم ایران حق دارند که موقعیت ممتازی در دنیا داشته باشند. باید کاری کنیم که به حق خود برسند.
انقلاب هم جای دلسوزی دارد. انقلاب بی‌نظیر در تاریخ معاصر بود. مردم با آن عظمت و اخلاص از انقلاب دفاع کرده‌اند و باید ثمراتش را ببینند. تا به حال هم دیدند، ولی بیش از این می‌تواند باشد.
هنوز فکر می‌کنم آدمهایی که در ایران هستند، بهترین نمونه‌های مدیریت‌های جهان هستند. انقلابی، مبارز، سالم، قانع، مسلمان هستند و از انقلاب، زندان و جنگ سرافراز بیرون آمدند و عاشق ایران و اسلام هستند و دارند کار می‌کنند. متأسفانه بعضی‌ها برخی از خصایا را بزرگ و مدیران کشور را بد نام می‌کنند. فضا را منفی جلوه می‌دهند و مردم را دلسرد و دشمنان را جری و خوشحال می‌کنند. این کارها ظلمی است که در حق مدیران کشور می‌کنند. الان در همه سطوح وقتی با مدیران برخورد کنید، می‌بینید مجموعه خوبی در کشور هستند.
اگر در این دوره نتوانیم مدیریت‌ها را حفظ کنیم، هیچ‌وقت دیگر نمی‌توانیم. مدیریت‌هایی که از انقلاب، جنگ و دوران سخت مبارزه بیرون آمدند و با ایمان خود به اینجا رسیدند. اگر اینها این قدر معیوب باشند، پس ایران هیچ‌وقت نمی‌تواند مدیران درستی داشته باشد. انسان و استعداد همیشه در ایران بود، اما شرایط این دوره برای مدیریت‌ها سازنده بود.
به هرحال من هم نگرانی و هم امید دارم. فکر می‌کنم و واقعاً صبر دارم و می‌مانم تا شرایط نامزدها را ببینم. اگر یک یا دو نفر موقعیت خوبی در جامعه پیدا کنند و مردم آماده شوند به آنها رأی دهند و زمینه انتخاب یک مدیر خوب برای کشور فراهم شد، نیازی نیست که من بیایم. اینجا هم که هستم، کار می‌کنم. اگر نشد، طبعاً دریغ نمی‌کنم و می‌آیم. ولی الان زود است که بگویم می‌آیم یا نمی‌آیم. اگر به این نتیجه برسم، تأخیر نمی‌کنم.
و السّلام علیکم و رحمه الله و برکاته