بسم‌الله الرحمن الرحیم
الحمدلله والسلام علی رسول الهب و آله
خیلی خوش آمدید. جناب آقای ناصری در صحبتهای کوتاهی که کردند، نکات خوبی را مطرح کردند و من هم همین سبک را می‌پسندم و همیشه این گونه فکر می‌کردم. ما در خانواده نیروهای علاقمند به انقلاب مجموعه‌ای هستیم که مشترکات ما خیلی بیشتر از مفترقات است. صدها نقطه اشتراک داریم و فقط در برخی سلیقه‌ها اختلاف هست. اگر به عنوان نیروهای برجسته انقلابی نتوانیم همدیگر را تحمل کنیم، به ایران، انقلاب و اسلام ظلم کرده‌ایم و نباید با رویه‌هایی که مورد پسند اسلام نیست، عمل کنیم. انتظار این است که به اسلام پایبند باشیم و به عواقب حرفها و اقدامات توجه و حکم خداوند را در نظر داشته باشیم. باید در درگاه خداوند پاسخگو باشیم.
اکثریت با قانون و نظر مردم انتخاب می‌شوند و بقیه هم باید قبول کنند و در غیراین صورت باید ساکت باشند و ایجاد دعوا نکنند. از طرفی کسانی که به مسئولیت می‌رسند، باید در نظر داشته باشند که مدیران کشور، سرمایه‌های اصلی نظام هستند، آنها حاصل یک عمر مبارزه، جهاد،  جبهه و آموزش هستند و این تجربه دارای سابقه و عقبه مهم است. کسانی که مسئولیت می‌گیرند، باید صلاح، مصلحت و حقوق مملکت را در نظر داشته باشند. اگر در این مسیر حرکت کنیم، وحدت ما مخدوش نخواهد شد و کارها به خوبی پیش می‌رود.
در نظام ما اشکالی واقعی هست که باید آن را در جایی حل کنیم. اگر جریانی همیشه حاکم باشد، عده‌ای کنار می‌روند و عده‌ای جایگزین می‌شوند و فضا برای جوانان باز می‌شود. در کشورهای دیگر میدان بخش خصوصی را برای مدیران باتجربه باز کردند که خیلی محترمانه کار می‌کنند و درآمد کافی هم دارند و در کارهای مختلف فرهنگی، اقتصادی و ... مشغول هستند. مدیران باتجربه به خوبی می‌توانند بخش خصوصی را اداره کنند. لذا باید روی این مسئله فکر کنیم. روحیه عدم علاقه به دنیا در همه مسئولان نظام معمول بوده است که موجب شد خیلی‌ها به دنبال کارهای درآمدزا نروند و اگر هم بروند، متهم می‌شوند. شما جمع خوبی هستید و تجربه مجلس و مدیریت را دارید و آراء مردم منطقه خودتان را دارید و اعتبار و ظرفیت خوبی دارید.
بُعد دیگر قضیه، اسلام، نظام و کشور است. جدا از مسائل اخلاقی و دینی که جزو وظایف ماست و انتظار می‌رود همه در جهت آن تلاش کنند، مسأله مهم وحدت است.
ما در شرایطی هستیم که وحدت برای ما ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است. وظیفه مهمی است که همه ما باید از وحدت حمایت کنیم. وحدت کامل معمولاً شدنی نیست، ولی می‌توان وحدت نسبی را در مسائل اساسی بوجود آورد. الان ما بیش از هر زمان دیگری در خطرهای خارجی هستیم. در داخل گمانه‌های افتراق و اختلاف ظاهر شده است که نیاز به مواظبت دارد.
مقام معظم رهبری این روزها روی این مسأله تأکید دارند، چون ایشان در جایی هستند که این مسأله مهم را احساس می‌کنند. در ملاقات قبل از شما با وزیر خارجه ترکیه، ایشان احساس نگرانی می‌کردند و تحلیلی را ارائه داده بودند که به نظر می‌رسد در محافل دنیا نگرانی وجود دارد.
برنامه هسته‌ای مسأله‌ای حساس و تاریخی برای ما شده است. این حق ملت ماست. ما تعهدات و حقوقی در قبال این مسأله داریم. بیش از سی سال در آژانس عضو هستیم. براساس معیارهای آژانس کار درستی انجام دادیم. در مقاطعی برخی چیزها اعلام نشده که موجب بهانه‌تراشی شده و حالت بدی بوجود آمده است و قدرتهای بزرگ ایستادگی می‌کنند. آژانس برای بهره‌مندی انرژی هسته‌ای بوسیله کشورها تأسیس شده است. آنها وظیفه دارند که به ما ابزار و آموزش بدهند و ملاحظه مسائل امنیتی را بکنند و مواظبت کنند که کسی به طرف مسائل هسته‌ای نظامی نرود.
ماهم نمی‌خواهیم به سمت نظامی برویم و باید ثابت کنیم و تابحال همه راههای لازم را رفتیم. پروتکل را قبل از تصویب مجلس امضاء کردیم که چنین کاری در دنیا معمول نیست، ولی ما باحکم رهبری آن را اجراء کردیم. در چنین شرایطی فشار زیادی می‌آورند که این حق را از ما سلب کنند. هردو طرف مسأله سخت است. اینکه الان کسی نظر بدهد که ما به خاطر ضرر احتمالی از حقمان بگذریم، درست نیست. چطور کشوری مثل ایران اسلامی که همیشه درس استقلال، مبارزه با زورگویی و قانون می‌دهدو تا به حال به احدی باج نداده، چنین تصمیم خفت‌باری را بپذیرد که انصافاً سخت است!! ما به طور قانونی وارد این راه شدیم و به این مرحله رسیدیم.
در آن طرف قضیه، قلدرهایی ایستاده‌اند که خط و نشان می‌کشند و تهدید می‌کنند. لذا مقطع بسیار سختی است و برای مدیریت و بیش از همه برای رهبری سخت است. چون تصمیم‌ نهایی را ایشان می‌گیرند. در این بین یک چیز روشن است و آن، اینکه اگر ما گرفتار دعوا و اختلاف باشیم و جامعه را متفرق کنیم، دشمن تشویق می‌شود که از این شرایط سوء استفاده کند. یعنی اگر آمریکایی‌ها بدانند که ما در جامعه دچار اختلاف هستیم، اقدام خواهند کرد. آنها از اختلافات کوچک قومی و قبیله‌ای سوء استفاده می‌کنند و اگر میدان اختلاف‌ واقعی را ببینند، برای فشار بیشتر بر ما تشویق خواهند شد. در چنین شرایطی که خطرهای بزرگی کشور را تهدید می‌کند، هیچ مصلحت اقوایی وجود ندارد که ما به خاطر آن، اختلاف و دعوا کنیم.
شما مشی مناسبی دارید و همه ما باید مواظب باشیم. ما باید دوستانه و خیرخواهانه نظراتمان را  در مورد کشور بگوییم و صاحب‌نظران باید نظراتشان را بگویند، ولی باید به صورت دوستانه و با شیوه‌های مناسب بگویند که امور کشور توسط دولت اداره شود و
مسئولان به اشکالات توجه کنند. لذا این مسأله برای ما کاملاً جدی است.
وحدت برای ما نیازی واقعی است. تفرقه برای ما بسیار بسیار ضرر دارد و هرکسی باید در موضع خود این اصل را بپذیرد. آنها از سالها پیش که بحث را شروع کردند، قدمی جلو نیامدند. آنها در گذشته هم همین بسته را دادند و خواستار تعلیق شده بودند که بصورت زمان‌بندی شده بود و چند ماه مدّنظر بود و زمانی که از پنج ماه گذشت، نظام کارش را شروع کرد، ولی الان این وضع نیست و تا پایان مذاکره مدنظر آنهاست. معنای این خواسته این است که مذاکره تمام شدنی نیست و یک طرف می‌تواند به بهانه‌هایی مذاکره را برای سالها طول بدهد.
اینکه الان آمریکا به مذاکره پیوست، چیز جدیدی نیست، آمریکا در گذشته هم می‌خواست بیاید، ولی ما نمی‌خواستیم. در شرایط جدید ایران پذیرفته که آمریکا هم طرف مذاکره‌ باشد و در این مسأله به خاطر مصلحت منطقه و عراق کوتاه آمده است. آنها روی حرف خودشان ایستاده‌اند و ذره‌ای کوتاه نیامدند و در مقابل ما هم کوتاه نیامدیم، ولی ایران همکاری بیشتری کرده است.
در مجموع فکر می‌کنم، شرایط همان وضع گذشته است، ولی زمینه مذاکره مساعدتر شده است. چون ایران از برخی قیود دست برداشته است. بنابراین آمادگی، هوشیاری، همراهی و همدلی لازم است.
ما انتخابات را در پیش داریم. معمولاً در انتخابات دعواها، دلخوری‌ها و ... پیش‌ می‌آید. امسال ما دو انتخابات داریم و باید مواظبت کنیم که عوامل تفرقه از بین بروند و با آرامش بتوانیم مسیر خودمان را ادامه بدهیم.
والسّلام علیکم و رحمه الله