بسم‌الله الرحمن الرحیم
الحمدلله و السلام علی رسول‌الله و آله
خیلی خوش آمدید. اکثر آقایان از همکاران قدیم ما در صحنه‌های سیاسی و اجتماعی هستند. طبعاً برای من جلسه مأنوسی است و از این ملاقات خوشحال هستم.
مطالبی که جناب آقای حبیبی فرمودند، امیدوارکننده است. موقعی امیدوارتر می‌شوم که عملیاتی شدن این حرفها را ببینم. حرکت شما مثبت است. انشاءالله باعث تثبیت و توسعه حزب شود.
در آستانه سه سالگرد مهم هستیم: 1- فتح خرمشهر، 2- پانزده خرداد، 3- رحلت حضرت امام (ره).
در هرسه این مناسبتها سه مقطع سرنوشت‌ساز و مهم در فضای جامعه حاکم می‌شود و جوانان از آن آگاهی کامل ندارند. نباید بگذاریم این اتفاق بیفتد. نسل قدیم این مسائل را فراموش نمی‌کنند، نسل جدید مثل ظرف خالی است و هر جوری آن را پر کنند، همان می‌شود. احزابی‌مثل شما مسئولیت سنگینی دارید.
در مورد حزب، انصاف این است که کلیت حزب در کشور و انقلاب وضع خوبی ندارد. احزاب زیادی تأسیس شد. احزاب کوچک خاصیت آموزش و فضاسازی را دارند. ولی جنبه عملیاتی منسجم برای اداره کشور را ندارند، این نقص نظام دموکراتیک است که می‌خواهد با رأی مردم کار کند.
اگر ما در حال حاضر مشکلی پیدا نمی‌کنیم، رهبری را داریم که مرکزی مهم و جوهر ثابت و محافظ واقعی هستند. این درست نیست، اگر این روند ادامه پیدا کند، همه مسئولیتها متوجه رهبری می‌شود که شأن دیگری دارد.
احزاب می‌توانند سپر و ضربه‌گیر نظام باشند. در شرایط فعلی این خاصیت را ندارند و حتی ممکن است ضربه بزنند. معنای حزب این است که بخشی از جامعه با آرمان و برنامه و همکاری، مسئولیت کشور را با رأی مردم به عهده می‌گیرد و اگر اشکالی هم پیش بیاید، این اشکال متوجه حزب است و مردم توجهی به اصل نظام نمی‌کنند و آن را از نظام مطالبه نمی‌کنند.
در آمریکا اگر هر مشکلی پیش بیاید، دو حزب جمهوریخواه و دمکرات جوابگو هستند و اگر یک حزب بد عمل کند، حزب دیگر می‌آید. نظام اصلی آنها محفوظ است و همه به آن وفادار هستند. در انگلستان، فرانسه، آلمان و. .. این‌گونه است.
جای این مسأله در کشور ما خالی است. ما حزب جمهوری اسلامی را با همین دیدگاه تأسیس کرده بودیم و موفق شدیم دوره سخت اوایل انقلاب را با قدرت حزب بگذرانیم. تثبیت در نظام ما، محصول حزب جمهوری است. والّا نمی‌گذاشتند نظام تثبیت شود. مجلس از حزب جمهوری بود که پایگاه مهمی شد و امام(ره) از آن تعریف کردند، مجلس محوریت را در امور جاری برعهده گرفت. نحوه تحزّب فعلی کشور، جواب نمی‌دهد. مقایسه‌ای که در کشورهای خارجی ارو    پا می‌کردیم، نقطه ضعف ایتالیا را در این می‌دیدیم که احزاب کوچکی دارد و هرسال کابینه عوض می‌کند.
ایتالیا از کشورهای دیگر احزاب بیشتری دارد، ولی این ضعف را دارد. در ایران هم هست. من الان نسخه خاصی ندارم. به هرحال شما تلاش کنید و حزب را نیرومند کنید. این سه قدمی که برداشتید، گامی به جلو است. یکی از کارهایی که باید بکنید، این است که ادبیات و گفتمان سیاسی و اجتماعی حزب را تقویت کنید که با آن بتوانید با اقشار جدید جامعه ارتباط برقرار کنید. شاید این مسئولیت را به عهده تریبونهای جدیدی که از طریق جوانترها در جامعه خلق می‌کنید، بگذارید تا آنها این کار را با پشتیبانی شما بکنند. به هرحال حزب با سابقه‌ای است که ریشه در انقلاب دارد و سهم بزرگی در پیروزی وتثبیت انقلاب داشت. ظرفیت و ارث خوبی است که در اختیار شماست.
در مورد مسائل کشور از جمله مسئله هسته‌ای که شما مطرح می‌کنید، جای نگرانی زیادی است. ماباید خیلی هوشیار و متحد باشیم و انسجام ملی را حفظ کنیم تا آسیبی به انقلاب نرسد. من هیچ‌وقت در این 27 ساله ندیدم که آمریکایی‌ها و همراهان او، این‌قدر جسور، گستاخ و امیدوار در مقابل ایران موضع بگیرند. ایران نسبت به گذشته قوی‌تر است. ما خیلی از چیزها را الان داریم که در گذشته نداشتیم. نیروهای مسلح، تجربه، دانش، وضع مالی، قیمت نفت، صنایع و. .. را داریم که درگذشته نداشتیم. الان مجموعه‌ای از امکانات فراوان در اختیار ماست.
شاید یکی از ادلّه همین امکانات باشد که آنها نمی‌خواستند ما به اینجا برسیم و الان می‌خواهند تسویه حساب کنند. مسئله بسیار جدّی است. در مسئله اقتصادی مشکل را جدّی و واقعی می‌دانم. هزینه‌های جاری ما به صورت شکننده بالا رفته است. الان کسی این حرفها را نمی‌گوید.
من این حرفها را برای انتشار نمی‌گویم، برای شما که اعضای حزب هستید، می‌گویم. ما در مجمع تشخیص مصلحت نظام وقتی که در کمیسیون نظارت بحث می‌کنیم تا سیاستها را برعملکردها منطبق کنیم، نگران می‌شویم. هزینه جاری هر روز افزایش می‌یابد. وعده‌های بزرگ می‌دهیم، اگر عمل نکنیم، خطر است و اگر عمل کنیم، باتلاقی است که خارج شدن از آن مشکل است. تأمین این مقدار پول ممکن نیست. بیش از 80 درصد بودجه صرف سه تا چهار ارگان می‌شود. نیروهای نظامی، بهداشت و درمان، یارانه‌ها و آموزش و پرورش که بدون استثنا همه آنها هم ناراضی هستند. اگر خیّرین به کمک آموزش و پرورش نمی‌آمدند، وضع مدارس ما به گونه دیگری بود.
یارانه‌ها در کشور به حفره‌ای تبدیل شد. نصف درآمد کشور در بخش یارانه‌های انرژی به آتش کشیده می‌شود. حدود 27 تا 28 میلیارد دلار هزینه می‌شود. انرژی ارزانی است که بسیار بد مصرف و اسراف می‌شود و قابل مقایسه با هیچ کشوری نیست. محیط‌زیست را آلوده می‌کند، منابع را مصرف می‌کند. هیچ‌کس این شجاعت را ندارد که وارد میدان شود و برای این مسئله تصمیم بگیرد. اگر تحریمی پیش بیاید ، شاید ما مجبور شویم در مسئله سوخت صرفه‌جویی کنیم. این یک مصیبت است، ولی در مصیبتها می‌توان کاری کرد.
امسال نزدیک 45% بودجه جاری را افزایش دادیم. این وحشتناک است. بودجه جاری باید کم می‌شد. اگر بخواهیم به وعده‌های داده شده، عمل کنیم، این رقم افزایش می‌یابد. الان این اقتصاد جواب نمی‌دهد. ممکن است حرفی بزنیم که مردم قدری خوشحال و همراه ما شوند، ولی اگر فردا نشد، برای کشور به مصیبت بدل می‌شود.
مسئله مهمتر الان مسائل خارجی است. در هسته‌ای ما کار ملی، اسلامی و به حق را دنبال می‌کنیم و خیلی آرام آرام با زمان بسیار طولانی به مرحله‌ای از دانش هسته‌ای رسیدیم. حقیقتاً ظلم بزرگی نسبت به ایران است.
اگر ما با اتکاء به کشورهای خارجی این کار را می‌کردیم، این‌قدر حساس نبودند. الان می‌بینند مردم ما توانستند در حالت تحریم به قله‌ای از دانش برسند که برای آنها غیرقابل تحمل است. این مسئله زیاد قابل مصالحه نیست. آنها می‌گویند شما غنی‌سازی نداشته باشید و ما می‌گوییم غنی‌سازی می‌خواهیم.
در بقیه مسائل مشکلی نداریم. در مورد نیروگاه ما با چینی‌ها و روسها قرارداد بستیم و اگر روابط ما با غربی‌ها تلطیف می‌شد، آنها هم حاضر بودند. لذا مشکل دانش است. بر سر این دانش یک جنگ واقعی سیاسی و روانی مطرح است. آمریکا دارد قدم قدم به هدفش می‌رسد. البته او چیزی را مطرح می‌کند و به مرگ می‌رساند تا دیگران به تب راضی شوند و او بتواند قدم بعدی را بردارد. اول به دنبال این بودند که ما را به شورای امنیت ببرند. بحث گزارش به شورای امنیت را طرح کردند، بعد قطعنامه را مطرح کردند و سرانجام بیانیه راکه از شورای امنیت گرفتند. الان در قدم بعدی هستند و فصل هفتم را مطرح کردند. آنها بر سر اینکه ما غنی‌سازی نداشته باشیم، به اجماع رسیدند. اگر حکم شورای امنیت باشد، ما حق نداریم. لذا ما به صورت عمده ضرر می‌کنیم که الان در معرض آن هستیم.
اگر آمریکایی‌ها یک قدم عقب‌نشینی کنند، رأی می‌گیرند، آنها به دنبال اجماع هستند و می‌خواهند طبق نظر همه جلو بیایند. این اقدامات نگران کننده است. باید خیلی کار کرد، بالاخره دیپلماسی در دنیا مؤثر است. ما باید بیشتر از دیپلماسی استفاده کنیم. ممکن است با روحیه انقلابی بگوییم که از جنگ و تحریم نمی‌ترسیم. بله، همه اینها درست است. وقتی ما مبارزه می‌کردیم، هیچ‌یک امید نداشتیم که زنده می‌مانیم و پیروزی انقلاب را می‌بینیم، اکثر شما که در زندان بودید، فکر می‌کردید که شاید عمر شما در همانجا به پایان برسد. حالا همان روحیه را داریم، ولی آن موقع به این شکل مسئول کشور نبودیم.
الان ما مسئول یک کشور پیشرفته در دنیا هستیم. انقلاب همه را به خودش متوجه کرد. ما می‌توانیم الگو و الهام‌بخش باشیم. ما در سند چشم‌انداز خواستیم کشوری الهام‌بخش برای دنیای اسلام باشیم و می‌توانیم باشیم. البته اگر دچار تحریم و جنگ شویم، شرایط تغییر می‌کند. الان با گذشته خیلی فرق دارد. توقعات مردم متفاوت شد. روزنامه‌ای در یک کاریکاتور حرکتی کرد که اتفاق عجیبی افتاد. تبریز پایگاه انقلاب بود. همیشه آذریها پیشتاز و حامی بودند. دل آدم وقتی این حوادث را می‌بیند، خون می‌شود. اول انقلاب شرارتی کردند که مردم حل کردند. در دانشگاهها تظاهرات کردند. این مسائل درحالی است که ما در تهدید آمریکا هستیم. این‌موارد نشان می‌دهد که شرایط جدیدی داریم و باید ملاحظاتی داشته باشیم.
حزبی مثل مؤتلفه به عنوان یک واحد مسئول باید تحرک زیادتری داشته باشید تا مسائل بهتر حل شود، ما با تجربه و وعده‌های خدا و قرآن، فکر می‌کنیم خدا انقلاب را حفظ می‌کند. این حجت خدا  بر زمین است. ولی وظایفی داریم که باید آن را خوب انجام دهیم. انشاءالله بهتر عمل کنیم. هم داخل را منسجم کنیم و هم مواظبت‌های دیپلماسی داشته باشیم که خطرات از نهال مقدس انقلاب دور شود. همه ما مسئول هستیم، شما هم به عنوان حزب مسئول هستید. انشاءالله که همه خطرات از انقلاب الهی دور شود و پرچم انقلاب را به دست امام
زمان (عج) بدهیم.
والسّلام علیکم و رحمه الله