بسم‌الله الرحمن الرحیم
الحمدلله و السلام علی رسول‌الله و آله
خیلی خوش‌آمدید. آقای فدایی به چند ملاقات گذشته اشاره کردند. مسائلی که برای امروزه مطرح می‌کنید، کاملاً مورد قبول من است. اولین مسئله ما الان تهدیدهای خارجی است که من برنامه‌ها و زندگی‌ام را بیشتر با این موضوع تنظیم می‌کنم تاهرجا که می‌توانیم کمک کنیم که این تهدیدها واقعی نشود، ولی مسائل کاملاً جدی است.
از این فراز و نشیبها و چالشها نباید فریب بخوریم. به هرحال یک تقابل جدی و خطرناک وجود دارد که دشمنان نمی‌خواهند ما این فن‌آوری را داشته باشیم. لذا می‌خواهند این دانش را از ما بگیرند. ما هم طبق وظیفه مسئولیت و اسلام، مقاومت می‌کنیم تا حق ما سلب نشود.
اینکه به کشوری مثل ایران بگویند که شما از این حق استفاده نکنید، انحراف بزرگی در تاریخ دنیا و منطقه است. اینجا میدانی است که ما باید مقاومت کنیم و بایستیم و باید راهکارهای درستی را انتخاب و از حق خودمان دفاع کنیم، به نظر من کار مشکلی است. آنها برای خودشان خط قرمزی را مشخص کردند که می‌خواهند قدرت غنی‌سازی را که می‌تواند برای سلاحهای خطرناک بکار ‌رود، از ما سلب کنند. ما هم می‌خواهیم این حق را داشته باشیم.
بنابراین ما در دو جهت تلاش می‌کنیم. آنها می‌خواهند کوتاه بیاییم و ما هم به اجماع رسیدیم و در این خصوص کوتاه نمی‌آییم و اختلافی در این جهت نداریم. اگر اختلافی باشد، روی شیوه عمل است. بنابراین فکر می‌کنم مهمترین مسئله اسلام، انقلاب و ایران همین مسئله است و هر موضعی را که بخواهد به مقاومت ما آسیب برساند، صحیح نمی‌دانم و هرجا هم کمکی از من ساخته باشد، کمک می‌کنم. کمکهای ما هم چیزهایی نیست که بیان کنیم. تا به حال به شکر خدا عبور کردیم. این مسئله‌ای است که باید همه شخصیتها، احزاب و افراد روی آن بایستند. مسئله انسجام ملی در این جهت بسیار مهم است، اگر احساس کنند که بین ما تفرقه هست، آنها این راه را قطعاً خواهند رفت و الان هم دارند به آن عمل می‌کنند.
لذا الان لازمه مقاومت، انسجام ملی است و اگر اختلافی هم هست، نباید بروز پیدا کند. مسئله چشم‌انداز یکی از آرزوهای ما بوده است. من از حدود ده تا پانزده سال پیش که وارد بحث تمدن بزرگ اسلامی شدم، تحلیل و بررسی کرده بودیم، فکر کردیم که چگونه ایران را به جایگاه تمدنی خود برسانیم و اسلام را به عنوان یک الگوی موفق به دنیا ارائه بدهیم که مسلمانها بتوانند با آن زندگی کنند؟
به این نتیجه رسیدیم که باید از روزمرگی خارج شویم و برنامه دراز مدتی داشته باشیم و نتیجه آن را در تکامل اسلام و ایران شاهد باشیم. آنموقع تمدن بزرگ اسلامی 1400 را طراحی و مقدمات آن را هم آماده کرده بودیم که دوره مسئولیت ما تمام شد. البته کارهایی که انجام شده بود، به بایگانی رفت. بعد از اینکه به مجمع آمدم، با رهبری صحبت کردم. در همین زمان دنیا به همین مسیر رفت و بحث چشم‌انداز در دنیا رسمی شد و بسیاری از کشورها به سراغ چشم‌انداز رفتند.
چشم‌انداز زمینه برنامه است که باید روی آن برنامه نوشت. در بخشهای مختلف برای تحقق تمدن بزرگ اسلامی محاسباتی کردیم. در همه بخشهای مختلف به صورت ریز محاسبات و امکانات سنجیده شد و فاصله و راهها را در نظر گرفتیم. این دفعه وارد کمیات نشدیم و رهبری این مسئولیت را به مجمع دادند و فرمودند چشم‌انداز را بنویسیم. ما هم چشم‌انداز را تهیه کردیم.
لذا این امر برای ما یک ضرورت و آرزوست که برنامه طولانی مدت داشته باشیم. بخشهایی از کار انجام شد و باید الزامات چشم‌انداز را هم تهیه کنیم. در این موقعیت همه دنیا در حال بدو رفتن است، ما هم باید در مسابقه باشیم و جلو برویم و در این مسیر یک گام جلوتر از دیگران باشیم.
برنامه چهارم براساس چشم‌انداز نوشته شد و دراختیار ما هست. این، سند ملی، شرعی و زندگی ما است که رهبری آن را خواستند و ما هم به عنوان مشاور ایشان تهیه کردیم که اعلام و ابلاغ شد و اگر بخواهیم از این سند منحرف شویم، کار دشوار خواهد شد. ما که این سند را تهیه کردیم، احساس می‌کنیم زاویه‌های انحرافی روی آن باز شده است. در کمیسیون نظارت که بحث کردیم، اشکالاتی دیدیم و آن را خدمت رهبر معظم انقلاب مطرح کردیم.
ایشان هم این مذاکرات را خواندند، از پارسال که بحث متمم‌های بودجه مطرح شد، این نگرانیها بصورت جدی بروز کرد. من با رهبری که صحبت کردم، ایشان فرمودند: دولتی با شعارهای جدید آمده و برنامه‌ای برای خودش دارد و برنامه و سند برای آن زمان نوشته شد و باید به آنها مهلت بدهیم و ببینیم که چه حرکتی می‌شود.
من هم حرف رهبری را به اعضای کمیسیون گفتم و آنها را توصیه به صبر کردم. لذا روی بودجه و روی متمم‌ها چیزی نگفتیم،  ولی من بصورت جدی نگرانم و اگر حرفی نمی‌زنم، روی حرف قبلی است. به نظر می‌رسد که ما در بودجه‌های جاری آنقدر تعهد می‌پذیریم که کار اجرای سند را مشکل می‌کند و هزینه‌های زیادی در حال اتفاق است که بیش از 44 درصد رشد بودجه جاری داشتیم.
لذا ما الان مسئول و ناظریم و اگر توصیه رهبری نبود، باید نظارت و این موارد را عنوان می‌کردیم. ولی چون از طرف رهبری نظارت می‌کنیم، علیرغم نگرانی، صبر می‌کنیم. چون رهبری از ما خواستند و از لحاظ تکلیفی وضع ما روشن است. از لحاظ فکری به همان ادله‌ای که گفتم، باید قدری صبر کنیم و ببینیم چه اتفاقی می‌افتد.
به هرحال من این روال را روال چشم‌انداز نمی‌بینم و فکر می‌کنم مشکلاتی بوجود خواهد آمد. الان بودجه‌های جاری به گونه‌ای است که به ما فضای اندکی می‌دهد تا به بیست سال آینده بپردازیم. الان دولت دردهای بزرگی دارد که باید روی آنها فکر کنند. مسئله سوخت و انرژی کار مشکلی است و مثل جراحی عمیق است.
شما اهل علم و عدد و رقم هستید، ما الان نزدیک چهل تا پنجاه میلیارد دلار صرف انرژی می‌کنیم که بصورت یارانه‌ای است و چنین رقمی برای کشور خیلی سنگین تمام می‌شود.
کشورهایی مثل ترکیه، فرانسه و آلمان، از ناحیه انرژی درآمدهای زیادی کسب می‌کنند و به اندازه ما که صاحب نفت هستیم، درآمد دارند. ترکیه از هر بشکه نفت، بیشتر از پولی که ما می‌گیریم، سود می‌برد. ولی ما به آسانی آن را هدر می‌دهیم و این کار بزرگی است که نیازمند طراحی است و همه باید در این کار بزرگ کمک کنند و اگر بخواهند مچ‌گیری کنند، موفق نمی‌شویم.
برنامه‌ای است که همه مسئولین از رهبری، مجمع، دولت و مجلس باید هماهنگ شویم و آن را انجام بدهیم. این بحث یعنی مصرف انرژی الان ضد عدالت است، مصرف انرژی در طبقات پایین بسیار اندک است، عمده مصرف در میان ثروتمندان است. شاید بزرگترین مسئله عدم عدالت در همین بحث هست. ما درحال نوشتن الزامات چشم‌انداز هستیم که رهبری باید آن را تأیید کنند و اگر الزامات تأیید شود، باید راه‌هایی برای رفع اشکالات پیدا کنیم.
افراد استراتژیک دشمنان که نظرات پایه‌ای دارند، می‌فهمند که با سند چشم‌انداز چه اتفاقی خواهد افتاد، آن روز ایران به حدی می‌رسد که برخورد با آن دشوار و محال خواهد بود. لذا آنها از همین الان نمی‌خواهند سند چشم‌انداز اجرایی شود و کارشکنی می‌کنند.
من در همه زمینه‌ها فکر می‌کنم دو چیز برای ما مهم است: یکی انسجام ملی و دیگری مواظبت برای پیشگیری از آسیب‌های اساسی است. این آسیب‌ها فعلاً در حد تحریم و برخورد فیزیکی است که هر دو خطرناک است. این به معنی از پادرآمدن ما نیست، ولی عبور از آن برای ما بسیار گران تمام خواهد شد. لذا باید سعی کنیم که این‌گونه نشود. انسجام و حفاظت خودمان هر دو با هم هست، انشاءالله همه شما و ما در این مسیر حرکت کنیم.
در بحث کمک به دولت، اگر موارد مربوط به بعد از تشکیل دولت را ببینید، مجمع در هرجایی که برای دولت مشکلی پیش آمد و به مجمع آمد، آن را حل کرد. اولین مشکل آنها بحث فاینانس بود. اکثر طرحهای ما به فاینانسها مربوط می‌شد که شورای نگهبان جلوی آنها را گرفته بود. قانون پشت آن هم منطقی بود. اگر من کمک نمی‌کردم، در جلسه‌ای که مطرح شده بود، دوباره رد می‌شد. از این‌گونه موارد زیاد هست که لازم نیست توضیح بدهم. آنجایی که به ما مربوط است، تلاش می‌کنیم دولت از ناحیه ما تقویت شود و اگر در جایی نیاز به نصیحت باشد، می‌گویم. اصولاً حرفهای مهم را به رهبری می‌گویم و اگر ایشان پذیرفتند، به آنها می‌گویند که موارد زیادی تا به حال اتفاق افتاده است. خدا کند که همه در همین دو جهت حرکت کنیم. الان نظارت ما تقریباً متوقف است و اگر الزامات تهیه شود، وضع فرق می‌کند. این کار نیازمند توجیه است و همه باید کمک کنند.
والسّلام علیکم و رحمه الله