سخنرانی آیت الله هاشمی رفسنجانی در دیدار اعضای سازمان فرهنگی- هنری بازنشستگان حزب‌اسلامی‌کار

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله والسلام علی رسول الله و آله

خیلی خوش آمدید. گرچه با تأخیری که اتفاق افتاد، شما را خسته کردیم. من برنامه دیگری داشتم که کوتاهش کردم تا به برنامه شما برسم. به هر حال از اینکه معطل شدید، عذرخواهی می‌کنیم. راه حل آن هم این است که کمتر صحبت کنم و بیش از این شما را خسته نکنم.

همه بازنشستگان هر کس در مسئولیت کاری خودش، یک دوره طولانی برای این مردم خدمت کردند. آنهایی که در بخش فرهنگی کار کردند، آثار کارشان جاویدان‌تر از دیگران است. چون انسان تربیت کردند. امروز خیلی از آنهایی را که شما تربیت کردید، در سمت‌های مختلفی برای کشور کار می‌کنند و خیلی‌ها در بخش خصوصی مشغول به کار هستند. خیلی‌ها تدریس می‌کنند و آموزش می‌دهند. ما عدل خداوند را این‌گونه می‌دانیم که اگر انسانی به دست کسی تربیت بشود، اعمال خیر آن انسان به صورت صدقه جاریه همیشه نصیب معلم هم می‌شود.

ائمه(ع) به ما گفتند که اگر کسی یک حرف به من آموزش بدهد، حق بزرگی به گردنم دارد. «من علّمنی حرف فقد صیرنی عبداً» بعضی از ائمه(ع) وقتی که بچه‌هایشان را به حکمت خانه‌ها می‌فرستادند، هدایای بزرگی را به معلم‌هایشان می‌دادند، با اینکه خودشان علم لدنّی داشتند، ولی می‌خواستند به پیروان خود بگویند که آموزش تأثیر زیادی دارد.

شما به زندگی گذشته افتخار کنید. هر چند مشکلاتی هم در بازنشستگی دارید. من هم آگاه هستم. تعهداتی نسبت به بازنشسته شده، اما به خوبی عمل نشده است. البته آن حق اولی آنها داده می‌شود. اما بیش از اینها توقع دارند. انتظار این بود که در این دوره گران شدن نفت و پول زیادی که از ناحیه فروش نفت به خارج، نصیب کشور می‌شود. عقب‌ماندگی‌هایی که اقشار مختلف کارمندان و بازنشستگان و قشر مستضعف دارند، جبران شود. متأسفانه در کار اشکالاتی بروز کرد که آخرین آنها این اختلاس بزرگ است که این روزها دل همه ایرانی‌ها و دلسوزان را می‌سوزاند که چگونه می‌شود در یک کشوری با ادعای ولایت ائمه و پیروی علی ابن ابیطالب و مسلمان و متعهد به قرآن، چنین سرقت‌های بزرگی از اموال عمومی که مال همه این مردم است اتفاق بیفتد. انشاءالله دستگاه‌های مسئول رسیدگی کنند و حق مردم را برگردانند. کسانی را هم که دست به این کارهای زشت می‌زنند تنبیه کنند.

وعده‌هایی برای یارانه‌ها به مردم داده شد که نتوانستند اجرا کنند. شاید هم می‌خواستند اجرا کنند، اما همه را اجرا نکردند. انشاءالله با این امکانات فراوانی که هست، باید اقدام و جبران کنند.

در بخش بازنشستگان برای انسان هیچ وقت بازنشستگی به عنوان یک بیکاری و فراقت کامل مطرح نیست. جا برای افراد با انرژی بیشتر و جوان تر خالی می‌شود. اما آنهایی که به شصت سالگی می‌رسند و تجربه سی سال کار دارند، تجربه آنها خیلی باارزش است. باید زمینه‌هایی فراهم شود که اینها بتوانند بعد از فراقت، ساعاتی را از تجربه آنها در خدمت جامعه استفاده بکنند. میدان‌هایی هم که اینها می‌توانند کار بکنند، کم نیست. در بخش آموزش و پرورش و راهنمایی‌های مختلف برای کودکان، بزرگان و کارهای دیگری، خانم‌ها در منزل یا بیرون می‌توانند انجام بدهند.

در مجموع آن جامعه‌ای که برای آینده نیروهای کارش بعد از تمام شدن دوران رسمی کار آنها، برنامه نداشته باشد، اشتباه بزرگی می‌کند. در جامعه ما که اسلامی است، هیچ انسان تا آخر عمر و تا زمانی که زنده هست، بازنشستگی به فضای بیکاری و به بطالت گذراندن عمر نیست. لابد شما هم مثل دیگران برای خودتان برنامه‌ای دارید و وقت را پر می‌کنید. اما نظام باید برای این کار برنامه داشته باشد و مردم با خیال راحت کار کنند و خیال راحت هم بازنشسته شوندو میدان را برای جوان‌هایی که همه بچه‌های خودمان هستند باز کنند تا جای ما را بگیرند و مشغول کار شوند و آنها هم دوره‌ای را بگذرانند، این یک سیستم درستی است.

الان می‌بینم در بعضی کشورهای پیشرفته، وقتی که صحبت از افزودن یک یا دو سال به دوره کار می‌شود، کارمندان ناراضی هستند و می‌گویند که چرا این کار را می‌کنید.

آنها فکر می‌کنند با این مقدار کاری که می‌کردند، آینده و عقبه آنها تأمین است و چرا باید دو سال اضافه کار کنند.

باید سیستم رفاهی که برای نیروهای کار به هر نحوی، همه نوع کار شریف است، از کارگری یک اداره و مزرعه یا سیستم و تا مدیریت و از معلمی تا ریاست دانشگاه همه تقدس خودش را دارد و در حد خدمتی که انسان می‌کند، هم نزد خداوند مهجور است و هم در بین مردم عزت دارد.

شما یک چیز اضافه دارید و آن اینکه وارد یک حزب اسلامی کار شدید. نمی‌دانم چند نفر از شما عضو هستید، به هر حال می‌دانم جمعی از شما عضو حزب اسلامی کار هستید و فضای آن این است که می‌خواهید در این دوره هم کار سیاسی بکنید و در خدمت فرهنگ جامعه باشید که کار درستی است.

به هر حال صمیمانه از محبت شما تشکر می‌کنم. من هم مثل شما بازنشسته هستم. من هم از خیلی از شما بیشتر است. جای خودمان را هم به تدریج به دیگران دادیم. امیدواریم بتوانیم تا آخر عمر در خدمت مردم باشیم و هر کاری از دست ما برمی‌آید. برای مردم انجام بدهیم.

از گروه سرود ناتوان‌هایی که از لحاظ جسمی مشکلی دارند، استفاده کردیم و معلوم شد که خیلی هم ناتوان نیستند. خداوند به آنها خیر و برکت بدهد.

شما را به خدا می‌سپاریم و برای خوب شدن وضع کشور و فرد فرد خودمان و نسل آینده دعا می‌کنیم.

والسلام علیکم و رحمه الله