بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
الحمدالله و السلام علی رسول‌الله و آله
صمیما  شما خوش‌آمد عرض می‌کنم و از محبّت شما خاضعانه تشکّر می‌کنم. احساسم در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی دوگانه است. از یک طرف خوشحال می‌شوم که می‌بینم دانشگاه آزاد موفق شده میلیونها نفر از بچه‌های انقلاب و ایران را به فضای تحصیلات عالی برساند و اگر نبود مسأله به گونه‌ای دیگر بود. چون ظرفیت دانشگاههای دولتی بسیار محدود است.
در خارج هم مشکلات تحصیل بیشتر از داخل است. خصوصاً طبقات متوسط و پایین اصلاً نمی‌توانند برای تحصیل به خارج بروند. از این جهت تأثری پیدا می‌کنیم که مشاهده می‌شود عده‌ای از بچه‌های خوب ما در دانشگاههای دولتی بصورت رایگان درس می‌خوانند و از همه مزایای دیگر آن استفاده می‌کنند و شما هر چه که دارید، از خودتان است. هیچ‌کس در این کشور نیست که بتواند ادعا کند به شما کمک کرده است. دانشگاه آزاد صرفاً با همین شهریه‌های شما رشد کرده و نزدیک دویست دانشگاه بزرگ در سراسر کشور ساخته که موجب پیشرفت مردم نیز شده است. این مراکز متعلق به خود شماست و هیچ‌کس در دانشگاه آزاد از درآمد آن به نفع شخصی استفاده نمی‌کند و همه آنها جهت اداره این مراکز و توسعه آنها استفاده می‌شود. در اساسنامه پیش‌بینی شده که اگر روزی دانشگاه آزاد منحل شد، اموال آن در اختیار بیت‌المال قرار خواهد گرفت و هیچ کس هیچ سهم و حقّی ندارد. بنده که مقداری در این خصوص وقت مصرف می‌کنم، ریالی از آن استفاده نکردم و نمی‌توانم استفاده کنم. چون هیچ ربطی به من ندارد. جز اینکه مسئولیتی در هیأت امنا دارم. به هر حال با امکانات ناچیز خانواده‌ها به خاطر تحصیل فرزندان آنها، این بنای عظیم ساخته شده است و برای ایران خواهد ماند.
امیدواریم از این پس با کیفیت عالی و توسعه بیشتر در کشورهای خارجی نیز حضور داشته باشیم. از این پس بودجه زیادی را به تحقیقات اختصاص می‌دهیم تا کیفیت دانشگاهها افزایش یابد. درمورد مسائل سیاسی و انتخابات، از اینکه شما ابراز رضایت می‌کنید که می‌توانید تشکلهای سیاسی و مذهبی داشته باشید و فعالیت کنید، صمیمانه ابراز خوشحالی می‌کنم. چون آرزوی ما برای جوانان مملکت همین است که دانشجوها که از بی‌شائبه‌ترین انسانها هستند، در صحنه و در تصمیم‌گیریهای نظام مؤثر باشند و برای آینده کشور تصمیم بگیرند.
این کشور متعلق به شماست و ما هر چه بودیم، کار کردیم و دیر یا زود باید همه چیز را تحویل نسل بعدی دهیم. نسلی که الآن رو به آینده است، شما هستید. به طور حتم در ده تا پانزده سال آینده مدیریت کشور و کارهای اساسی کشور در دست دانشجوی امروز خواهد بود. هر چه بیشتر آماده باشید و دانش بیشتری کسب نمائید و در اخلاق، عرفان وقفه پیشرفت نمائید، تأثیر بیشتری در آینده سعادت کشور و فرزندانتان خواهید داشت. ما توانستیم راه را باز کنیم و کشور را از دست خانواده پهلوی و هزار فامیل خارج کنیم و آمریکا و استعمار را از کشور بیرون کنیم و سرنوشت کشور را به دست شما بدهیم و آینده به دست شماست که باید بهتر کار کنید.
آنچه که آرزوی ماست، در چشم انداز بیست ساله تعبیه شده است. کار و بحث فراوانی کردیم و با اطلاعاتی که از وضع موجود داشتیم که چه چیزی در کشور داریم، برای آینده کشور، ایده‌آل ممکن را ترسیم کردیم و در حال آماده کردن الزامات آن هستیم. این برنامه‌های دولت‌های آینده است که باید بتوانند راهکار رسیدن به نقطه مطلوب را برای کشور ما انتخاب کنند و پیش بروند. ما فقط در حد سیاست و اهداف آرمانی در حد مقدور کار کردیم. شاه بیت چشم‌انداز، علم و دانش است. اگر محور دانایی را از چشم‌انداز بگیریم، بی‌جان و مرده خواهد بود و این برعهده شما، اساتید و مدیران امروز است که سطح دانایی که می‌تواند ذخایر این کشور را نقد کند، بالا ببرید. چون ظرفیت بالایی در همه زمینه‌ها داریم.
در دنیا دو یا سه کشور وجود دارد که ظرفیت ایران را دارند. ایران کلکسیونی از منابع ارزشمند طبیعی است که شاید تنها در آمریکا و روسیه بتوان مثل آن را پیدا کرد و در جاهای دیگر با این تنوع وجود ندارد. انسانهای با استعدادی در ایران زندگی می‌کنند. در هر مسابقه جهانی، سهم ایرانی‌ها اگر به خوبی تدارک شوند، کم نیست. مکتب اسلام از نوع شیعی که بهترین راهکارهای سعادت را خداوند به ما داده، در اختیار ما است و آزاد هستیم و هیچ کس نمی‌تواند مسائل را به ما دیکته کند. اگر هم بخواهند، نمی‌پذیریم. ما کشوری آزاد، نیروهایی جوان و رو به پیش و منابع خوب داریم، لذا شما می‌توانید آینده کشورتان را خودتان بسازید و یکی از راهکار آن انتخابات‌ و مسائل سیاسی موجود در جامعه می‌باشد.
بنده همیشه به دانشجویان و تشکلهای سیاسی توصیه می‌کنم که سعی کنید قانونی و در حدّ مجوز قانونی فعالیت کنید. اگر از این فرصت خوب استفاده نکنید، مثل چند سال گذشته که از حدّ قانون تجاوز کردند، بسیاری از فرصتها را از دست دادند. فضای تحصیل به همه تعلق دارد، لذا آنجا باید آرام و مرتب باشد. از طرفی همه حق داریم در همه جا حرف بزنیم، بنویسیم و ابراز عقیده نمائیم و تشکل درست کنیم و در کنار هم بنشینیم و حرفهای اساسی برای کشور بزنیم، پیش‌بینی و پیشنهاد کنیم و هیچ کس حق ندارد مانع این موارد بشود. اما اگراز حدّ تجاوز کنیم وحرفهای نامربوط بزنیم و به قانون اهانت کنیم، قانون به سراغ ما خواهد آمد و اگر نیاید، موجب هرج و مرج خواهد شد.
رویه‌ای که اکنون در حال شکل‌گیری است که تشکلهای سیاسی دانشجویی در غیاب احزاب قوی در کشور به صحنه آمدند، سرمایه مهمی است. دموکراسی به احزاب قوی نیازمند است که بتوانند برنامه و راهکار ارائه دهند و مردم با انتخاب درست یا به آنها رای می‌دهند یا نمی‌دهند. اما وضعیت فعلی ملوک الطوایفی است. در گذشته جریانهای نیرومند کشور رقابت می‌‌کردند و یکی را انتخاب می‌نمودند. اما این‌بار بصورت ملوک‌الطوایفی شد و هرکسی به دنبال فرد و گروهی است که بخوبی جواب نمی‌دهد. از این مجموعه ملوک‌الطوایفی رئیس جمهوری با رأی بسیار مردم نخواهیم داشت. رئیس جمهوری که آرای اندکی داشته باشد، نمی‌تواند محکم حرف بزند و خود را نماینده واقعی همه مردم بداند. در دنیا هم نمی‌تواند آنچنان که شایسته است، سربلند کند. هر چند رئیس جمهوری قانونی باشد.
فکر می‌کردیم که می‌توانیم این مسئولیتها را واگذار کنیم و فارغ از آن به کارهای دیگر بپردازیم. ولی اگر به این شکل پیش برود، به عنوان یکی از کسانی‌که از روز اول انقلاب بودیم و از کارها و فداکاری مردم آگاهی داریم، نمی‌توانیم احساس راحتی کنیم و ناچار هستیم که تصمیم بگیریم. اگر این ملوک‌الطوایفی ادامه پیدا کند، به ناچار نامزد خواهم شد و می‌شوم.
در حال حاضر به آنها کمک می‌کنیم و صبر می‌نمائیم. بنده به همه می‌گویم اگر به افراد معینی برسند و نتیجه آن رئیس جمهوری باشد که رأی نسبی و قابل قبولی داشته باشد که آرزوی واقعی ما است، نفس راحتی خواهیم کشید و شما هم راضی باشید. در همین جا که هستیم، کمک می‌کنیم و نمی‌گذاریم تجربه‌های ما از دست برود. اما اگر چنین نشد، علیرغم سن بالا و نداشتن انرژی گذشته، به خاطر انقلاب، ملت و کشور که خیلی دوستشان دارم، صحنه را خالی نخواهم گذاشت. مطمئن باشید که اگر بنده احساس کنم به رئیس جمهور مطلوب نمی‌رسیم، با بضاعت خودم به صحنه خواهم آمد.
وضعی که برای خانمهای ایران پیش آمد، از نظر بنده بسیار زیباست که خانمها توانسته‌اند در یک مسابقه واقعی وارد دانشگاه شوند و کرسی‌های دانشگاه‌ها را به خوبی قبضه کنند. نشان دادند که از لحاظ استعداد و شرایط کارهای علمی از آقایان کمتر نیستند و این موجب اصلاح یک قضاوت بد تاریخی شد. در گذشته فکر می‌شد که مغز خانمها مقداری کمتر از آقایان است که دیگر این‌گونه فکر نمی‌شود. در عمل تا آنجایی‌که کار را به خانمها سپردیم، در میدان اداره کشور موفق بودند و درست کار کردند.
در آینده بحث مشاغل دولتی مطرح نیست و بخش خصوصی بر اساس‌ چشم‌انداز توسعه پیدا خواهد کرد و کارها به دست مردم داده خواهد شد. شما خانمها ضمن اینکه باید به خانواده و بچه‌ها برسید و بچه‌ها را از عاطفه مادری محروم نکنید، در سطح جامعه حضور هم جدّی داشته باشید.
دیگر در کارها محدود نیستید. چون تحصیل کردید و می‌توانید کارهای مختلف را انجام دهید. حضور خانمها در همه بخشهای جامعه طبیعی و عادی شده است و نمی‌توان میلیونها دانشمند خوش فکر را خانه‌نشین کرد و آنها را ندیده گرفت. راه درستی انتخاب شد و از این پس خانمها بطور طبیعی در سطح کارهای عمومی و خصوصی حضور خواهند داشت.
مشکل خانمها از آقایان بیشتر است، چون نمی‌توانند وظیفه مادری و چیزهایی‌که مختص خانمهاست و آقایان نمی‌توانند انجام دهند، فراموش کنند. جزو افتخارات خواهد شد که نسلی از خانمهای ایران با حفظ کرامتهای انسانی و اخلاق اسلامی و راهی که خداوند از شما خواسته، به میدان بیاید و برای دهها کشور اسلامی دنیا الگو باشید.
انشاءالله خداوند توفیق دهد میراث دار خوبی برای انقلاب در این قرن باشیم. نگرانیهایی که رادیوها و رسانه‌های داخلی و خارجی درخصوص آمریکا دامن می‌زنند، اگر ملت در صحنه باشد، هیچ‌کس هیچ کاری نمی‌تواند بکند. آمریکا دویست و هشتاد میلیارد دلار در عراق هزینه کرد و الان ناچار است که آنجا را تحویل مردم دهد و با خفّت باز گردد، چون مردم نمی‌پذیرند در کشورشان پادگان نظامی آمریکا باشد. این مردم در خدمت آمریکا قرار نمی‌گیرند و ضد اسرائیل، استکبار و سیاستهای کفر خواهند بود.
آمریکا باید با عنوان دموکراسی وارد شود و دموکراسی هم با استعمار سازگار نیست. یعنی هر جا کار به دست مردم بیفتد، مردم سلطه بیگانه را نخواهند پذیرفت. ممکن است افرادی به خاطر منافع خودشان وسیله شوند، امّا اگر توده مردم با مسائل آشنا شوند و سرنوشت خودشان را به دست بگیرند، کشورشان را حفاظت و دست اجنبی را قطع خواهند کرد. دوره‌های استعماری به پایان رسیده است و مطمئن باشید، ایران در آینده راهی جز رسیدن به پیشرفت، سعادت، توسعه پایدار ندارد. آینده مطمئناً به سراغ شما خواهد آمد. بحث افراد نیست، بلکه بحث ملت ، جامعه و سرزمین است.
خداوند به شما توفیق دهد که هم رضایت خداوند را جلب کنید و هم خودتان موفق شوید.
والسّلام علیکم و رحمه الله