بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله والسلام علی رسول الله و اله

از شما حضار محترم تشکر می‌کنم که جلسه ما را مزیّن کردید. از جناب آقای رستگاری، آقای احدی و شاعر خوب و خوش ذوق و مداح گرانقدر و تشکر می‌کنم و از برنامه‌ها بهره بردیم. بنده بیشتر برای تذکر آمدم و چند کلمه‌ای می‌گویم.

مصیبت زیادی خوانده شد و اشک‌های زیادی به حق درباره مظلومیت اهل بیت(ع) و شخص علی ابن ابیطالب(ع) و حضرت زهرا(س) ریخته شد و امروز همه محافل شیعی این‌گونه است و در حال اشک ریختن هستند. شیعه در تاریخ مظلوم بود و هنوز هم مظلوم است.

الان ما نمونه مظلومیت آنها را در بحرین می‌بینیم. در بسیاری از کشورهای عربی قیام مردمی است و مردم بیدار شدند و حرکت کردند. بحرین هم یکی از آنهاست. ولی بی‌پناه‌تر از همه آنهاست. برای مردم لیبی، مصر، تونس، سوریه، یمن و جاهای دیگر، پشتیبان‌های زیادی از حکومت‌ها و دولت‌ها و مجامع بین‌المللی می‌بینیم. اما حقیقتاً بحرینی‌ها مظلوم و بی‌پناه هستند و بدترین ظلم‌ها نسبت به آنها می‌شود و نشان می‌دهد با وضعی که دنیا و منطقه دارد، این هم یک شعله‌ای از آن آتش‌هایی است که بر دامان اهل بیت(ع) زدند.

ما دو مسئله مهم داریم که در چند دقیقه وقت، خدمت شما می‌گویم. یکی درباره مسائل منطقه و جهان اسلام است. شاید بعداً خارج از جهان اسلام، جهان سوم را هم بگیرد. این بیداری و هوشیاری مردم است که خیلی تازگی دارد و در عصر ما با این وسعت هیچ وقت نبوده است. گاهی یک کشور یا جمعی از مردم یک کشور حرکت کردند که یا موفق و یا سرکوب شدند. اما این بار دامنه وسیعی پیدا کرد و نشان از یک بیداری عمومی مردم است.

اگرچه این مرحله به مردم سخت می‌گذرد. دیکتاتورها، مردم را به گلوله می‌بندند و به زندان می‌برند و شکنجه می‌دهند. زندگی آنها را تاراج می‌کنند که هر روز خبرها را در رسانه‌ها می‌شنوید.

بعد از این هم معلوم نیست که در کوتاه مدت بر سر آنها چه بیاید، چون دوره فترت معمولاً دوره سختی است. ما این دوره را در اوایل انقلاب گذراندیم و دیدیم که چه تعداد شخصیت‌ها و مردم ما به شهادت رسیدند و چه فشارها، محرومیت‌ها، تحریم‌ها، کودتا و جنگ را دیدیم و این همه شهید دادیم! به خاطر اینکه انقلاب ما مردمی بود. شاید اگر یک کودتا بود، این‌گونه نمی‌شد. چون مردم به صحنه آمدند و بایست آنها را پشیمان کرد که الگویی برای دیگران نباشند، بلکه عبرت باشند.

ولی در سایه حضور امام و تدبیرهای امام و حقیقتاً راهنمایی‌های مؤثر امام، آن مراحل را پشت سر گذاشتیم و به دوره سازندگی، ثبات و اصلاح رسیدیم و امیدواریم این شعله‌ای که با حضور مردم روشن شده، همیشه باقی باشد و تقویت شود. اگرچه کسانی فکر می‌کنند که نباید این مقدار به مردم میدان داد. ولی اشتباه می‌کنند. چون اولاً مردم آگاه شدند و دیوارهای سانسور شکسته است و امواج فضا، همه پیام‌های حق را به گوش همه می‌رساند و نه می‌توان گوش‌ها و چشم‌ها را بست و نه می‌توان دیوار کشید.

شاید دیکتاتورها بتوانند محدودیت‌هایی در جاهایی ایجاد کنند، ولی اگر مردم هوشیار باشند، به نتیجه خواهند رسید. این هوشیاری و بیداری داستان معروفی است که قرآن از آینده نقل می‌کند که بارها خواندیم. آنجا که اهل بهشت در بهشت و جهنمیان در جهنم استقرار پیدا می‌کنند، اهل بهشت بر جهنم مشرف هستند و از آشنایان دنیایی خود در جهنم می‌پرسند که چطور شما به این روز افتادید؟ «سئالی لما سلکم فی سقر» آنها جواب می‌دهند که «لو کنّا نسمعوا و نعقلوا ما کنّا فی اصحاب السعیر» اگر ما می‌فهمیدیم، تعقل داشتیم، گوش ما باز بود و حرف حق را می‌شنیدیم و عمل می‌کردیم، سرنوشت ما این نبود.

یعنی قرآن ریشه همه مصیبت‌ها را در جهل و حق‌ناشنوی انسان معرفی می‌کند. اهل جهنم، خودشان می‌فهمند که به چه علت در جهنم هستند. همیشه استکباریون تلاش دارند که مردم در جهل بمانند و دیکتاتورها هم مایل هستند مردم آنها کر و کور باشند و با حرف‌های بی‌ارزش، اما پرطنطنه، گوش آنها را پر کنند.

این مسئله‌ای است که تاریخ معاصر ما به خوبی نشان می‌دهد و هنوز هم هست. ولی الان در سایه رسانه‌های جدیدی که ظهور کرده و هنوز راهی برای بستن آنها پیدا نکردند و دیوارهای سانسور و جلوگیری از فهم مردم در حال از بین رفتن است.

امروز یک کلمه را در یک جای دنیا می‌گویند، دو ساعت بعد آنهایی که اهل اطلاع هستند، در همه دنیا می‌شنوند و اگر حق باشد، می‌پذیرند و عقل‌ها به کار می‌افتند. مردم تحصیل کردند و باسواد شدند. خانواده‌ها یا فامیل‌هایی که در آن یک باسواد نبود، الان در هر خانه، دانش‌آموز و دانشجوی دختر و پسر وجود دارد و راهها باز شده است.

ما این هوشیاری را مبارک می‌دانیم. چون مبنای اسلام و به خصوص شیعه این است که تا مردم به یک حکومت رضایت ندهند، آن حکومت تحقق پیدا نمی‌کند، ولو اینکه مبنای آن هم حق باشد.

از حضرت علی(ع) حق‌تر نمی‌توان پیدا کرد. خداوند ایشان را تعیین کرد و پیامبر هم ابلاغ کرد و در جمع سی هزار زائر مکه معرفی شد. از این روشن‌تر و حجتی به این بلندی پیدا نمی‌شود. پیامبر(ص) به ایشان می‌گوید: بعد از من این نمی‌گذارند حقت را ادا کنی. حق داری، ولی اگر مردم با تو نباشند، کاری به آنها نداشته باش. خودشان اداره می‌کنند و به خودشان واگذار کن. معنای آن، این است که تحقق حکومت حق با خواست مردم و حضور مردم است. این کاری است که خودمان تجربه کردیم. تا مردم به صحنه نیامدند، انقلاب پیروز نشد.

از زمان مشروطه تا این اواخر همیشه مبارزه و درگیری بود و احزاب هم بودند. ولی همیشه شکست می‌خوردند و محدود بودند. وقتی همه مردم آمدند و خیابان‌ها را در سراسر کشور پر کردند، حکومت جور و ستم سقوط کرد و استبداد رفت و استعمار از کشور ما رخت بر بست و مردم صاحب شدند. امروز باید قدر آن حضور را بدانیم.

تا امروز همه مشکلات را با حضور مردم پشت سر گذاشتیم. حتی جنگ را با حضور مردم اداره کردیم. زندگی ما با مردم است و انشاءالله همیشه این مردم از نظام راضی باشند. اگر دیدیم رخنه‌ای افتاده و بخشی از مردم در حال ناراضی شدن هستند، باید فوراً رخنه را ببندیم و علت عدم رضایت‌ها را از بین ببریم.

متأسفانه ما می‌بینیم در حالی که دنیا و منطقه ما این همه در هیجان است و نیاز به وحدت و همکاری و همدلی از نان شب برای نظام واجب‌تر است، باز از اینجا و آنجا نغمه‌ای تفرقه‌انگیز و وحدت‌شکن بلند می‌شود. این نشان بدی برای جامعه ماست که جامعه‌ای ولایی و پیرو ائمه و قرآن کریم است و این همه ندای وحدت را قرآن سر داده است.

بزرگترین نعمتی که قرآن به رخ مردم مدینه می‌کشد، این است که می‌گوید: شما یادتان باشد وقتی پیامبر(ص) نیامده بود، طوایف با هم می‌جنگیدند و خون همدیگر را می‌ریختند، مشرف بر آتش جهنم بودید و جامعه شما در حال سقوط بود. احزاب و قبایل با هم می‌جنگیدند. پیروان مذاهب یهود و نصارا و قبایل با هم درگیر بودند. خداوند شما را متحد کرد و بین شما ائتلاف ایجاد کرد و قلب‌هایتان را به هم نزدیک کرد. اگر همه دنیا را خرج می‌کردید و یا می‌خواستید با وسایل مادی این اتحاد را ایجاد کنید، نمی‌توانستید. اما خداوند این کار را کرد. «الف بین قلوبهم.»

این نعمتی را که خداوند به ما داد و اتمام حجت کرد، باید با وحدت و همدلی و اجتناب جدی از تفرقه آن را حفظ کنیم. آن هم در دنیایی که هر رخنه‌ای باز شود، راه نفوذ دشمنان اصلی انقلاب و اسلام است. فکر می‌کنم یکی از مهمترین وظایف فرد فرد ما این است که در جهت همدلی حرکت کنیم و از اینکه تفرقه درست کنیم، پرهیز کنیم. متأسفیم این‌گونه که می‌بینید گاهی اتفاقاتی می‌افتد که مناسب زمان ما نیست. در این زمان بیش از همه، باید هوشیار و بیدار باشیم. استکبار از ما راضی نیست و در کمین ماست و این صیدی که دنبال آن هست با غفلت، تفرقه و کوری و ندیدن افق درست، ممکن است در دامن آن بیفتد.

- به هر حال این همه مصیبتی که به اهل بیت(ع) وارد شد و همه ائمه ما مظلوم هستند و یا زندان رفتند و یا شهید شدند و این‌گونه تاریخ ما نشان می‌دهد، انشاءالله تکرار نشود. (آمین)

- خداوند با ظهور حضرت حجت(ع) ما را به سعادت واقعی در دنیا و آخرت برساند. (آمین)

- خداوند قلب امام زمان(عج) را از ما راضی کند. (آمین)

- خداوند را به انبیاء و اولیائش قسم می‌دهیم که شهدا و جانبازان ما را که حقیقتاً سرمایه گذاری کردند و با هدفی که آنها داشتند، این کار بزرگ را کردند، هدف آنها را برای امت ما تحقق بدهد که انشاءالله می‌دهد. (آمین)

- خداوند وعده داده است به شرط اینکه ما هم در مسیر درستی باشیم. امیدوارم خداوند به ما توفیق دهد که پیروان خوبی برای دین اسلام و مذهب تشیّع باشیم. (آمین)

والسلام علیکم و رحمه الله