بسم‌اللّه‌الرحمن‌الرحیم
«اَلâحَمâدُالِلّûهِ ربِّ الâعûالَمین وَ اَلصَّلûوهُ وَالسَّلاûمِ عَلیû رَسولِ اللّûهِ و آلِهِ أَجâمَعیüنâ»
برادران هوانیروز که مناسب‌ترین زمان را یعنی سالگرد فتح خرمشهر را - که‌در روند جنگ تحمیلی یکی از قله‌های برجسته پیروزی‌ها و افتخارات‌نیروهای مسلح به شمار می‌رود ـ برای این  دیدار انتخاب کرده‌اند خیلی خوش‌آمدند.
در مورد هوانیروز، ما هر چه به پرونده‌ها و خاطره‌های طی این چند سال‌جنگ مراجعه می‌کنیم چیزی جز شهامت و شجاعت و تلاش نمی‌بینیم.ناوگان هلیکوپتری ارتش جمهوری اسلامی، انصافاًدر دوران جنگ نقشی را که‌از او انتظار می‌رفت به خوبی ایفا کرده و من شهادت می‌دهم که در میان همه‌واحدهای شریک در جنگ شما از افتخارات بسیاری برخوردار هستید. هم‌مدیریت هوانیروز، هم فرماندهان، هم خلبابان ـ که عنصر اصلی این قدرت‌هستند ـ و هم نیروهای فنی که به خوبی توانسته‌اند در این مدت هلیکوپترها رابرای جنگ و ترابری آماده نگه دارند، و هم کسانی که در بخشهای اداری وخدماتی در خدمت این بخشهای گوناگون هستند. انصافاً این از افتخارات شمااست که در این هشت سال ما هیچ گونه جایگزینی برای هلیکوپترهایمان‌نداشته‌ایم، اگر جنگ هم نبود و شرایط عادی این نیرو را هم در نظر بگیریم،جایگزینی برای امکانات در خود سازمان هست، حوادث و فرسودگی‌ها وچیزهایی که خود به خود امکانات را تحلیل می‌برد. جنگ تا حدود زیادی هم‌در آفند، هم در تخلیه  
مجروحین، هم در رساندن نیروها در جاهای حساس وهم در کارهای دیگر به پشتیبانی شما متکی بوده است. کارهایی که در میدان‌سرعت عمل لازم دارد اگر حضور شما نباشد ما کارمان بسیار مشکل می‌شود واین حضور همیشه بوده است.
علی‌رغم اینکه ما بایکوت بودیم و حتی به ما قطعه نمی‌دادند و حتی تعهداتی که فروشندگان اینها به ما داشتند زیرپا گذاشته شده و در این مورد چیزهای صریح و رسوا کننده‌ای داریم، کشوری مثل ایتالیا که مدعی بی طرفی هم هست، هیلکوپترهایی را که ما قبل از انقلاب پولش را داده بودیم و هیچ بهانه‌ای برای ندادنش اینها ندارند، فقط به دلیل این که تحت لیسانس آمریکا است، اینها مثل یک کشور تحت قیمومیت آمریکا عمل کردند و هلیکوپترهای ما را ندادند، تا این حد نسبت به ما بغض و دشمنی دارند. ما از آنهایی که مرکز تدارک این هلیکوپترها هستند، و از کسانی که هم در حفاظت این امکانات ارزشمند و در تعمیر و نگهداری اینها دقت داشتند و حفاظت حداکثر استفاده از امکانات و با ملاحظه مشکلات تأمین پشتیبانی کردند، باید سپاسگزار باشیم و در جبهه‌ها خود شما که حاضر بودید بیشتر از ما می‌دانید، ولی ما از زبان رزمنده‌ها می‌گوییم، که وقتی که این هیلکوپترها بالای سر رزمندگان می‌آیند، روحیه را چند برابر می‌کنند. صدای این پرنده‌های شما و تصویر اینها که از فیلمها برای مردم پخش می‌شوند به مردم نشاط می‌دهد. چقدر شما مجروحینی را که نیاز فوری به رسیدگی داشتند از جلو به مراکز درمانی منتقل کرده‌اید، اگر شما نبودید اینها جانشان را از دست داده بودند و ما الان آنها را داریم و آنها سلامتیشان و حضورشان و تداوم جنگشان را مرهون حسن عمل شما هستند. بنابراین، از همه کارهایی که کرده‌اید پیش خداوند شاکر باشید که خداوند این توفیق را به شما داد که خدمت بکنید.
ما هم به عنوان مسؤول از شما متشکریم، ملت هم قدر زحمات شما را می‌داند و رهبری بیش از همه ما ارزش کار شما را می‌دانند.
البته، شما به عنوان وظیفه‌تان کار می‌کنید. شما تکلیفی را قبول کرده‌اید ویک وجدان اسلامی و ملی دارید که شما را وادار می‌کند که دنبال کارتان باشیدو هستید. اما به هر حال آثار این می‌ماند. به هر حال هم هوانیروز در آینده جای‌محکمی خواهد داشت و هم آثار خدمات شما در کشور علیه دشمن بر روی‌افکار عمومی دنیا باقی می‌ماند.
رزمندگانمان و تلاشگرانمان در این هفت سال خیلی زحمت کشیده‌اند. ولی‌دستاوردهایمان هم خیلی زیاد است و شاید شما نظامی‌ها بهتر از افرادمعمولی ارزش این دستاوردها را بفهمید. آنچه که الان در خلیج فارس داردمی‌گذرد، در محیط ناظر بین‌المللی برای ما خیلی غرورانگیز و خیلی  
با ارزش‌است که شما این چنین قدرت مستقلی در منطقه به وجود آورده‌اید که انصافآدشمنان شما به زانو درآمده‌اند و ابرقدرتها احساس عجز می‌کنند. در دریا -شما این طرف را ببینید - عراقی‌ها موشکی زدند حالا اشتباهی یا عمدی یا باتحریک روسها و یا با توطئه آمریکا، این است که صدام تا به حال دو تا نامه‌غلط کردم به آقای ریگان نوشته و عذرخواهی کرده و بدتر از این یک تیم‌بازرسی و جاسوسی آمریکایی به بغداد آمده که بررسی کند و ببیند که عراقی‌هاچقدر راست می‌گویند.
خوب! این چه ذلتی است برای آدم، خلبانی به صورت یک مأموریت خطرناک به هر حال هر چه بوده، خلبان یک مأموریت خطرناکی را انجام داده است که بیاید چهارصد پانصد متر آن طرف‌تر مأموریت خود را انجام بدهد و برگردد. این را به دست آمریکایی‌ها داده‌اند، که بازجویی بکنند. خوب، این خلبان اگر از غصه بمیرد، حق دارد. اگر خلبانهای دیگر نظامی عرق ملی داشته باشند، باید برای همیشه سرافکنده باشند که آمریکایی‌ها بیایند و خلبان عراقی را بازجویی کنند و ببینند که او مقصر بوده و یا مقصر نبوده است؟ این چه ذلتی است برای یک نظام وابسته؟ تحقیقآ ما قبل از انقلاب چنین وضعی داشتیم، یعنی اگر اینجا یک اتفاقی علیه آمریکایی‌ها می‌افتاد، کارشناسان آمریکایی می‌آمدند و همین طور از نظامیان ما بازخواست می‌کردند و در جلسات بازجویی و پرونده‌ها دخالت می‌کردند که بفهمند که مطلب چه است، آن یک جور زندگی است و یک جور زندگی هم این طوری است که ما داریم.
چه کسی در دنیا هست که امروز به خود جرأت بدهد و به شما بگوید که چرااین کار را کرده‌اید و یا نکرده‌اید! ما اجازه نمی‌دهیم که کسی از آن طرف‌مرزهایمان در مورد مسائل سؤال بکند. چرا باید این وضع به وجود بیاید که آمریکا و شوروی هر دوشان با هم به خاطر چند تا نفتکش که می‌خواهند عبور بکنند در پشت پرده با هم بسازند، ]سازش کنند[ و این طوری توی خلیج فارس بیایند و این جوری هم تحقیر بشوند؟ در ظرف دو سه روز دو تا کشتی روسها از توی سینه نفتکش روسی مین منفجر بشود و کمر ناو آمریکایی را مین، هلیکوپتر، یا موشک آن طوری از بین ببرد و کاری هم نتوانند بکنند! یک وقت می‌بینید که خوب تصادفی در دریا می‌شود و آنها هم حساب دیگران را رسیدند و هیچ غلطی هم نتوانستند بکنند و هیچ یک از آنها کاری هم نمی‌توانند بکنند، ته دلشان آن قدر خون است که آقای ریگان به ملت خود می‌گوید که ما متأسف هستیم که الان ایرانی‌ها خوشحال هستند، یعنی از یک رئیس جمهور، آن هم رئیس جمهوری یک کشور ابرقدرت در میان ملتش مصیبتش این است که ایرانی‌ها خوشحال هستند و او متأسف است که ما خوشحال هستیم و این جوری شده است، اصلا این تعبیر، ذلت طرف  
مقابل و اوج افتخار شما را می‌رساند.
برای کثافت‌کاریهایی که کرده‌اند، چقدر باید صحنه سازی بکنند. هیأتی از آمریکا بیاید بحرین و هیأتی از آمریکا برود عراق و تحقیقات مشترک انجام بدهند و یک جوری ماست مالیش کنند که چرا به این ناو موشک زده و یا نزده‌اند؟ چرا این جوری شده؟ و چرا اشتباه کرده!؟ همه اینها برای این است که کلاه سر مردم بگذارند والاّ آنها می‌دانند که ناوشان چقدر جربزه داشته و می‌دانند که این عراقی‌ها چرا این موشک را شلیک کرده‌اند. به نظر ما که خودشان در توطئه شریک بوده‌اند، حالا نظر دیگری هم باشد یا نه ولی برای این که در دنیا در میان ملتشان و در میان حضار بین‌المللی چیزی بگویند، صحنه‌سازیهایی می‌کنند، اینها برای ما البته زحمت است و ما مفت این موقعیت را به دست نیاورده‌ایم؛ عزیزانی که در این راه شهید شده‌اند، خسارات زیادی به این ملت وارد شده و مشکلات زیادی را این ملت تحمل کرده‌اند و نیروهای زیادی وقت صرف کرده‌اند، ولی خوب، دنیا همین است. وقتی که به یک کشور، به یک ملت و به یک انقلاب تجاوز شد و وقتی که دشمن از شرارت و ایذاء دست برنمی‌دارد، اصلا فلسفه وجودی نیروی مسلّح همین است؛ این ملت خرج هنگفت حضور نیروی مسلح را در یک تاریخ طولانی پذیرفته است و مشکلات را اگر تحمل کردیم، برای اعتبار این ملت بوده است که اگر نبود این پشتکارها، ما نمی‌توانستیم این کار را بکنیم. اگر بنا بود دستمان مثل گذشته جلوی آمریکایی‌ها دراز بود و به آنها می‌گفتیم فلان چیز بدهید و اگر آنها ندهند ما مجبور بشویم توافق بکنیم، نمی‌توانستیم اراده و خواست و افتخارات ملی‌مان را مطرح بکنیم. - همان طور که عراق الان نمی‌تواند مطرح بکند و همان طور که سایر دست نشانده‌ها نمی‌توانند - عربستان سعودی کشور مستقلی است و اگر همین الان پولهایش را از بانکهای آمریکایی بیرون بیاورد، بانکهای آمریکایی به زحمت می‌افتند. دو تا هواپیمای «اف - 15» این کشور پرواز کردند و قبل و یا بعد از شلیک موشک عراق به ناو آمریکایی جلوی هواپیماهای عراقی در حال فرار را گرفتند و الان می‌بینیم در کنگره آمریکا و مقاطع سطح بالای آمریکا مطرح است که عربستان را باید مجازات بکنیم و قرارداد خرید اف - 15هایی را که دارند الان می‌خرند فسخ کنیم چرا؟ برای این که هواپیماهای او در صحنه بوده‌اند و به آمریکایی‌ها کمک نکرده‌اند و هواپیمای عراقی را نزده‌اند! خوب، آیا این زندگی شد؟ آیا این استقلال شد؟ آیا این رابطه شد که آدم داشته باشد؟ این چه نکبتی است؟! خوب بگذارید آدم هیچ چیز نداشته باشد، اف - 15 نداشته باشد ولی گردنش را بلند بگیرد و سرافراز باشد و با همین که دارد زندگی کند.
خوب، حداکثر نمی‌جنگد و در ماجراها وارد نمی‌شود. چرا، این همه با این‌ذلت خرج می‌کند؟  
اگر بنا باشد انسان پول بدهد و اف - 15 هم بخرد ولی اینجا که آمد تحت تأثیر آمریکا باید حرکت بکند و به فرمان او بجنگد، به فرمان او صلح کند و اگر نجنگد از او بازخواست می‌کنند؛ این چه کار غلطی است؟ این چه رویه غلطی است؟ ملتها با زندگی‌ای که ما کردیم و با راهی که ما انتخاب کردیم راه درست را می‌فهمند و می‌فهمند که اگر ملتی بخواهد روی پای خود بایستد می‌تواند بایستد. آمریکایی‌ها اگر جرأت می‌کردند الان نیرو در ساحل ما پیاده می‌کردند، قطعآ پیاده می‌کردند. اینهایی که کشتی‌های کویت را به نام خودشان ثبت می‌کنند و حاضر می‌شوند که پرچمشان را بزنند روی کشتی و یک ناو بزنند و هم پشت سرش راه بیفتند برای اینکه نفت بیاورد و ببرد. اگر از ما نمی‌ترسیدند خوب می‌آمدند خاک ما را الان اشغال می‌کردند، الان می‌ترسند، در کنگره آمریکا این روزها حرف تازه‌ای زده شده که خیلی جالب است - خیلی‌ها گفته‌اند - گفتند لحظاتی که ناو آمریکایی‌ها خورده بود، در آمریکا و در خلیج فارس و در خیلی از جاها نفس‌ها توی سینه‌ها حبس شده بود و فکر می‌کردند آمریکا با ایران دارد برخورد می‌کند و وقتی که شنیدند این هواپیما عراقی بوده، همه نفس راحتی کشیدند و خیالشان راحت شد.
این حرف یعنی چه؟ این خیلی حرف معناداری است! یعنی حالا که ناوآمریکایی با موشک عراقی غرق شد، مردم راحت شدند و دیدند که خوب آن‌خودمانی بوده و جنگی به دنبال ندارد؛ آمریکا و عراق که درگیر نمی‌شوند ولی‌اگر ایران بود یک مسأله جدیدی پیش می‌آمد. یعنی ایران درگیر شده با آمریکا و معنای درگیر شدن ایران با آمریکا در خلیج فارس یعنی وحشت برای منطقه و وحشت برای آمریکایی‌ها و این چیزی است که هم در آمریکا و هم در خلیج فارس گفتند. روزنامه‌های دنیا آن را نوشتند و خبرگزاری‌ها مخابره کردند، عین تعبیر این است که وقتی که اینها دیدند که بین آمریکا و ایران برخوردی نیست، نفس راحتی کشیدند و این چند ساعتی که اوضاع مبهم بود، نفسها در سینه‌ها گره خورده بود و حقشان است که این طور باشد. آمریکا چه کار می‌تواند با ما بکند؟ چه چیزی پیش می‌برد؟ حالا آمریکا یک گوشه‌ای بیاید جلو، چه بر او خواهد گذشت؟ نیرو و تفنگدار در خاک ما پیاده بکند. آیا آنها زنده بیرون می‌روند؟ و آیا می‌توانند اینها در ساحل ما بمانند و اگر واقعآ در خلیج فارس درگیری بشود خوب! شما خلبانها می‌دانید، شما با یک هلیکوپتر و چند نفر رزمنده شهادت‌طلب می‌توانید ناوی را با همه موجودیش زیر آب ببرید وقتی که نیروها این جوری هستند و تجربه ثابت کرده است و اثبات کرده‌اند که قدرت مقاومتشان این طوری است و نمی‌ترسند، ناو در کنار خلیج چه کار می‌تواند بکند؟ اگر به آمریکایی‌ها متکی بودیم، اگر متکی به انگلیسی‌ها بودیم، اگر متکی به روسها بودیم و اگر دستمان پیش اینها دراز بود و اگر می‌خواستیم که با اراده آنها بجنگیم و با اجازه آنها از  
خودمان دفاع بکنیم، این قدر مستقل نبودیم و این استقلال بهترین سرمایه این کشور است.
الان برای ما زحمت دارد ولی در آینده که جنگ را حل کردیم و تصمیم‌گیری‌با خودمان بود، در آینده کشورمان مؤثر است. ما اگر مثلا پنجاه سال پیش مستقل بودیم، صنعتمان و کشاورزیمان را خودمان انتخاب می‌کردیم، اسلحه‌مان را خودمان انتخاب می‌کردیم و کارهایمان را خودمان انجام می‌دادیم، الان این جوری نبودیم. ما یک کشور پنجاه میلیونی هستیم با این ذخایر عظیمی که در کشورمان است و با این استعدادی که مردم ما دارند. ایرانی‌ها واقعآ بااستعداد هستند و واقعآ باهوش هستند. این ملت با این سابقه فرهنگی و با این سابقه مهم علمی و با این همه امکانات، چرا باید این قدر زندگیمان با زندگی کشورهای پیشرفته تفاوت داشته باشد؟
برای اینکه خودمان انتخاب نمی‌کردیم، برای اینکه آنها به ما می‌گفتند که چه بکنید، کجا راه‌آهن بکشید، کجا نکشید، کجا شهر نباشد و کجا باشد، چه معدنی استخراج بشود و چه معدنی استخراج نشود، از شیلات استفاده نکنید، از نفت این طوری استفاده بکنید، شما فقط نفت را بفروشید و دیگر مشتقات نفت به شما مربوط نیست و این گونه کارها، برای اینکه مستقل نبودند، اگر این استقلال را ما تأمین کردیم - که کردیم - آن وقت این پایه‌ای برای عظمتهای بعدی می‌شود. برای استفاده کردن از این استقلال این ارزش را دارد که ما روی آن سرمایه‌گذاری کنیم.  به هر حال ما از همه نیروهای مسلحمان و از همه ملتمان و بخصوص از شما برادران هوانیروز که خیلی زحمت می‌کشید، تشکر می‌کنیم. خلیج فارس هم یکی از میادینی است که اگر آنجا شلوغ بشود، هوانیروز در آنجا نقش بسیار اساسی می‌تواند داشته باشد.
شما خودتان را مهیا کنید، ما مطمئن هم نمی‌توانیم باشیم که آنها شرارت‌نکنند، باید آماده باشید که در آنجا به خوبی وارد معرکه بشوید. سلام بنده را به‌همه همکارانتان ابلاغ کنید و مخصوصآ خانواده‌های شهدا، خانواده دوستان‌خوبتان که با شما بودند و الان در میان شما نیستند ابلاغ کنید.
    و السلام علیکم و رحمه اللّه و برکاته