مجلس شورای اسلامی به عنوان یک خانواده بزرگ عزادار که بیست و هفت نفر از نمایندگانش را در این فاجعه از دست داد، امروز میزبان سایر خانواده‌ها هم هست. این افتخار را برای مجلس در تاریخ داریم که خداوند از میان ما افراد شایسته‌ای را که صلاحیت‌های بیشتری از ما داشتند از مجلس شورای اسلامی شایسته حضور در مظهر ربوی و شرکت در محفل انبیاء و اولیاء الهی دانسته و اینها را از میان ما گلچین کرده و به مقام قرب‌الهی برده است. سایر شهدای فاجعه هفت تیر هم با نمایندگان مجلس از این جهت تفاوتی ندارند. تفاوت درجات آنها را خدا می‌داند. ما خیلی کوچکتر از آن هستیم که مقامات شهدا را ارزیابی کرده و درجه بگذاریم. ما فقط چیزی که می‌فهمیم از آثار و اسناد دینی این است که انسانهایی که شهید می‌شوند و به مقام شهادت می‌رسند از تیپ دیگری هستند پیش خدا.
در قلمرو موجودات آفریده شده خداوند، موجودات خاصی وجود دارند که آنها ارزشهای دیگری دارند و خداوند آنها را شناخته و مردم عادی مثل ماها با ابزار معمولی که در اختیار داریم نه در حیاتمان می‌توانیم تشخیص دهیم که چطور انسانهایی هستند و نه در بعد از شهادتشان می‌توانیم مقامی که دارند تشخیص دهیم، چون با این ابزار مقامهای اُخروی قابل تشخیص نیست و موقعی قابل تشخیص است که خودمان از این عالم برویم و چشممان به آن عالم باز شود و مقامات معنوی اسلام را بتوانیم ببینیم. آن وقت می‌توانیم برداشتی داشته باشیم. شاید بعد از مرگ هم، ماها که انسان‌های معمولی هستیم نتوانیم مقام آنها را درک کنیم، این چیز بزرگی است که از میان میلیاردها انسان خداوند برگزیده‌هایی دارد که اینها انبیاء و اولیاء هستند و شهدای راه حق را در آن جهان با اینها محشور می‌کند و شهدای راه حق طبعاً فراوان هستند و به محدودیت انبیاء نیستند. چون هر پیغمبری در رکابش تعدادی شهید دارد و بعد در دینش تعدادی شهید داده و در آینده شهید می‌دهند، اینها محشور هستند با آنها.
ما آن مقامات را نمی‌فهمیم. چیزهایی توی ذهن خودمان ترسیم می‌کنیم و الان یک منظره‌هایی برای ترسیم داریم که اولیاء و متقین از دنیا که می‌روند باغها و درختها و نعمت‌های الهی و انواع خواسته‌ها و ذریه طیبه و روابط با انسانها و کسانی که دوست می‌دارند و بعد می‌فرماید "وَرِضâوانُ مِّنَ اللّهِ أَکâبَرُ" یعنی بالاتر از اینها مقام رضوان خداست و ما چیزی را که می‌فهمیم حالت محبتی است که بین خدا و آنها هست. تصور ما از خدا هر چه باشد با همین ابزار مادی ماست. آن رابطه‌ای که بین شهید و خداوند برقرار می‌شود، خیلی پرارزش است من این چیزها را اشاره می‌کنم در مراسم مهمانی که بهترین هدیه برای مهمانان باشد.
بچه‌های شهدای ما و مادران و پدران و خواهران و برادران و بستگان شهدا دیگر خدای ناکرده احساس غم نکنید. شما اگر در این مجلس آمدید و دیدید بچه‌های شما نیستند احساس غم نکنید و این احساس را ما می‌کنیم که ما مثل اینها نبودیم و نتوانستیم که همراه اینها پرواز کنیم. عمر آدم می‌دانید که چطور است یکی جوان می‌میرد، یکی بچه می‌میرد، یکی پیر می‌شود و می‌میرد. به هر حال وقتی که به پشت سرمان نگاه می‌کنیم می‌بینیم مثلاً پنجاه سال که عمر کردیم پنجاه سال و پنج روز مثل هم است چنان تفاوتی ندارد و زندگی تکراری است و لذتها و رنجهایش گذشته و اوضاع عادیش نیز گذشته است. این مرور زمان از لحاظ فلسفی هم مسأله‌ای نیست که آدم رویش حساب کند. آنچه که می‌ماند دریافتهایی است که بعداً ثابت می‌ماند. چیزهای مادی هم می‌رود، هر چه که شما دارید، آنهایی که می‌شناسید پیرمرد و پیرزن شدند و رفتند مادیاتشان مانده یا ورثه خوبی دارند، خوب استفاده می‌کنند و یا ورثه بدی دارند و بد استفاده می‌کنند.
چیزهایی که می‌ماند معنویاتی است که برای خودمان می‌ماند. شخصیت اصلی شماست و مقام قرب‌الهی است، یعنی هر چقدر آدم به طرف قرب خدا قدم بردارد و نزدیکتر شود آن می‌ماند و خداوند توفیق دهد در سایه شهدایمان باشیم. مبادا بر خاطر شما گردی نشیند وقتی که می‌بینید بچه‌هایتان با پدرانشان نیستند و بعضی‌ها هستند در پستها، و بعضی‌ها رفتند یا خانمی احساس کند که برادرش نیست، البته نبودن آنها به طور طبیعی ممکن است انسان را غمگین کند، فوری محاسبه کنید ببینید او کجا رفته، ما کجا رفتیم، اگر محاسبه دقیق را بکنید و شهید را دوست دارید باید خوشحال شوید. یعنی فوراً خوشحال شوید.
طبعاً همه مردم شهدایشان را دوست دارند. خداوند اینها را گلچین کرد و برد و تحقیقاً آنها در زندگی شما مؤثر هستند. هم در دنیا مؤثرند هم در آخرت. از کسانی که شفاعت می‌کنند شهدا هستند. ما عده‌ای را داریم که شفاعت می‌کنند. آنهایی که به صلاحیتها توجه کردند و وفا به خرج دادند از شفاعت آنها بهره‌مند شدند. خدای نکرده اگر ما ناهماهنگ با آنها باشیم، خطر این است که روز قیامت از آنها فاصله داشته باشیم. چون قوم و خویشی آنجا مطرح نیست، او اگر نسبتی باشد بین آنهایی می‌باشد که ارتباط روحی دارند. شما باید سعی کنید ارتباط روحیتان را با آنها حفظ کنید، آن افکاری که آنها داشتند، آن راهی را که آنها داشتند و آن چیزهایی را که با آن دعوت می‌کردند، آن چیزهایی را که در راه آن جانشان را دادند، آن چیزها باید برایتان محترم باشد که راهتان به آنها باز باشد و ارتباطتان محفوظ باشد. این ارتباط روز قیامت کشف می‌شود.
یکی دیگر از چیزهایی که در قیامت کشف می‌شود، نوع ارتباطات بین مردم است. ما خیال می‌کنیم با مالمان با بچه‌مان ارتباط داریم با وطنمان و با خیلی چیزها ارتباط طبیعی داریم. ولی روز قیامت می‌بینیم که این ارتباطات قراردادی بوده، اینها ارتباط نبوده و یک چیزهایی ارتباط هست و ما آنها را نمی‌فهمیم، آن سختیهاست که ارتباط درجات است که آنها اکتسابی است و انسان در حرکتش باید تحصیل کند. شماها با شهدای خودتان ارتباط معنوی برقرار کنید و نباید احساس غبن کنید که باید احساس غرور کنید و آثار دیگرش را خودتان در بچه‌هایتان باید احساس کنید من که این افتخار را دارم.
شما از بچه‌های شهدا کسانی را می‌شناسید و با آنها ارتباط دارید می‌بینید که آنها بچه‌هایشان هم امتیاز دارند. همان حالت شهادت، ارزش شهادت برای بچه‌های شهدا الهام‌بخش است و برای نسلهای بعدی این طور است. آثار آن را برای نسلهای بعدی زنده نگهدارید و عنوان شهادت را مقدس حفظ کنید، یعنی هیچ وقت بچه‌هایتان را تلقین نکنید، شما پدر داشتید چه شد. بلکه ارزشها را مطرح کنید که به صورت افتخار توی خانواده‌ها بماند و اینها همیشه الهام بخش باشد.
من دعا می‌کنم در این روز مقدس در آستانه سالگرد روزی که برای کشور و انقلاب ما سرنوشت ساز شد، خون این عزیزان ما و بقیه خونهای شهدا- آنها عامل اصلی این حرکت اسلامی هستند - پایمال نشود. واقعاً هیچ چیز در تاریخ انقلاب ما به اندازه خون شهدا و مرارت معلولان و خانواده‌های شهدا آهنگ رشد انقلاب را نمی‌تواند زیاد بکند. هیچ چیز به اندازه اینها تأثیر ندارد و هیچ کس به اندازه اینها حق نیست. اینهایی که در راه انقلاب زجر می‌برند اسراء، مفقودان، معلولان، خانواده‌ها و بچه‌های یتیم اینها که رنج می‌برند تنور انقلاب و موتور محرک انقلاب را گرم می‌کنند و ملت ما از شما قدرشناسی خواهد کرد. اگر خدای نکرده در جایی روزی بی‌مهری ببینید، خدا رحمتش بالاتر است و جبران می‌کند و با همین اظهارات تسلیت به شما آرامش می‌دهد. تسلیت چیزی است که انسان را آرام می‌کند و با همین افکار انسان می‌تواند آرامش پیدا کند. از اینکه به مجلس تشریف آوردید از طرف همه نمایندگان از شما تشکر می‌کنم و خیرمقدم می‌گویم و آنهایی هم که نتوانستند اینجا بیایند سلام مرا برسانید.
    والسلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته