بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله والسلام علی رسول الله و آله

خداوند را شاکریم که فرصتی پیش آمد و جمعی از شخصیت‌های خوب کشور و به خصوص استان خوزستان را در اینجا زیارت می‌کنیم و باید از حضور شما صمیمانه تشکر کنم.

انشاءالله خداوند طاعات و عبادات مسلمانان و به خصوص شما را در این ماه به خوبی بپذیرد.

اظهارات نسبتاً روشنی که از شما شنیدیم، به غیر از قسمتی که توصیفی از من بود که معمولاً من، خودم را بسیار کمتر از این حرف‌ها می‌دانم و از حسن نیت و ظن شما بود و باید تشکر کنم.

امیدوارم انقلاب اسلامی در دنیا سال به سال درخشان تر، بالنده‌تر و آبرومندتر شود. ولی با هزینه زیاد که از آبروی رهبری، روحانیت و خیلی از ارگان‌هایی که مدیون مردم هستند و بالعکس مثل ارگان‌های جهادی و صداوسیما که مال همه مردم است، همه هزینه‌ها در جهت عقب راندن ایران بود.

نمی‌گویم که چنین نتیجه‌ای هدف آنها بود. حتماً با نیت خیر و عشق و علاقه به اسلام، انقلاب و مردم این کار شد، ولی در نقطه‌ای اشتباه شد که همان نقطه سنگ کجی بود که در بنای ادامه کار جمهوری اسلامی گذاشته شد. کسانی هم بودند که تشخیص می‌دادند این مسیر درست نیست. ولی موج عظیمی که خلق کردند و به خصوص صداوسیما که خیلی بیش از حد از همه حیثیت انقلاب سرمایه‌گذاری کرد، کار را به اینجا رساند که می‌بینید.

باز هم باید خدا را شکر کنیم که کم کم در حال متوجه شدن هستند که چه اشتباه بزرگی کردند! گرچه من انتظار ندارم که به اشتباهشان اعتراف کنند. همین الان هم می‌گویند که اگر ما به آن روزها برگردیم، همان نظر را داریم. درست است اگر به آن روزها برگردید و جهل همان روزها را داشته باشید، طبعاً همان طور می‌شود. اگر با این واقعیت‌ها به آن روز برگردیم، هیچ کس چنین نظری ندارد.

اشتباه بزرگی اتفاق افتاد. افرادی مثل ما که نمی‌خواهیم حتی یک خار در پای انقلاب برود و دل ما برای آثار جهاد مردم و قربانی دادن مردم می‌سوزد، آمادگی این را نداریم که جوری رفتار شود که جامعه متفرق و متشنج شود. چون می‌دانیم که ما دشمنان جدی در خارج و داخل ایران داریم و آنها هم از این استفاده می‌کنند. ماندگاری انقلاب برای ما اصل است. امیدواریم اگر هم بر پیکرش زخمی وارد می‌شود، روزی مداوا گردد. شما به بعضی مسائل اشاراتی داشتید که همه اینها غیر از اهداف انقلاب است.

نظر قرآن، پیغمبر و همه ما این نبوده که بایکوت و خفقان ایجاد شود. قرآن واضح و آشکار «لا اکراه فی الدین» را فریاد می‌زند. قرآن «بشر عبادی الذین یستمعون القول و یتّبعون احسنه» را تابلوی انسان‌های خوب قرار می‌دهد. معلوم است اسلام با این وضعی که درست کردند، سازگاری ندارد.

اینکه اساتید دانشگاه ما بگویند که ما نمی‌توانیم حرف‌هایمان را بزنیم و جواب دانشجوها را بدهیم، خیلی بد است. دانشجو در کنار درس باید به خیلی از واقعیات سیاسی، تاریخی و فرهنگی آگاه باشد و رشد کند. در سطح پایین‌تر از کودکستان به بالا کسی نمی‌تواند حرف بزند و خیلی خفقان درست کردند. این اشکال بزرگی است.

اشکال دیگری که هم شما می‌دانید، روابط ما را با دنیا از شرایط خوبی که پیدا کرده بود، برگرداندند. به گونه‌ای کرده‌اند که این کشورهای در حال انقلاب که حقیقتاً جانفشانی می‌کنند و گلوله‌های توپ و تانک و بدترین شکنجه‌ها اینها را از میدان بیرون نمی‌کند، می‌گویند نمی‌خواهیم ایران الگوی ما باشد. من از این مردم تعجب می‌کنم و بیشتر از آن انتظاری است که ما از مردم مصر، تونس، یمن، بحرین، سوریه و لیبی داشتیم.

البته این یک نقطه امیدی است، اینکه در بعضی از کلمات بود که انسان در حال مأیوس شدن است، نه این‌گونه نیست و مأیوس نشوید. شرایط اینها خیلی بدتر از ما بود. اوضاع در مصر خیلی بد بود. در یمن و بحرین همین‌طور بود. لیبی هم که اصلاً مجلس نداشت. در همه جا دیکتاتوری‌های طولانی سی، چهل ساله بود و مردم مشکلات زیادی داشتند. اما یک موج عظیم بیداری، مردم را به صحنه آورد. نه تنها به صحنه سیاسی در حد صحبت کردن و نوشتن، بلکه این منظره‌هایی که انسان از یمن، بحرین، سوریه و مصر و لیبی می‌بیند که مردم محکم و مقاومت می‌کنند، بسیار بسیار جای تأمل و تفکر است و باید از این موقعیت، خوب استفاده شود.

ایران از جاهایی بود که می‌توانست از این موقعیت، درست بهره بگیرد و خوب هدایت بکند تا از تجربه‌هایی که در انقلاب و بعد از انقلاب داشتیم و داریم، استفاده کنند. ولی اوضاع ما را به گونه‌ای کرده‌اند که آنها بگویند «ما از ایران اطاعت و الگوگیری نمی‌کنیم و تبرّی می‌جوییم.» آنها حاضر هستند از آقای اردوغان الگوگیری کنند، آنهایی که مسلمان هستند. به آنهایی که لیبرال، لائیک و امثال اینها هستند، کاری نداریم. مثلاً اخوان المسلمین می‌گویند که آقای اردوغان برای ما الگو هست. این حرف خیلی بزرگی است که در این شرایط گفته می‌شود.

ایرانی‌ها افتخار دارند و اولین کشوری بودند که مشروطه را آوردند و راه مبارزه مردمی و مسالمت‌آمیز و کم‌هزینه را به مردم دنیا نشان دادند. آن هم در کشوری که شرق، غرب، ارتجاع از رژیم آن حمایت می‌کردند و از لحاظ امکانات هم وضع بسیار خوبی داشتند. چون نفت گران شده بود. شما خوزستانی‌ها بیشتر از دیگران در پیروزی، حفظ و تداوم دوران دفاع در این میدان فعال بودید. شما در دوران دفاع بیشتر از همه آسیب دیدید که هنوز هم ترمیم نشده است.

فداکاری‌ها و ابتکارات ایران در آگاهی مردم بی‌تأثیر نبوده است. خیلی‌ها به یاد دارند. ولی حاضر نیستند اعتراف کنند که با ما هستند. این یک عیب است. ما می‌توانستیم یک سیاست خارجی داشته باشیم که بتوانیم از امکانات همه دنیا به نفع اینها استفاده کنیم و انعکاس بدهیم. امکانات خودمان را هم بدهیم و نگذاریم خیلی از کشتارها اتفاق بیفتد. ما می‌توانستیم این کار را بکنیم. اما متأسفانه حالا هر جا که مقدار کمی آثار ما باشد.، مردم آنجا مشکل دارتر می‌شوند. مثل بحرینی‌ها چون شیعه هستند، به صورت طبیعی متهم هستند که به ایران اتکا دارند و ما هم در اینجا بیشتر به نفع بحرین حرف می‌زنیم.

در مجموع این از اشتباهات بدشان در سیاست خارجی بود. کدام کشوری است که این همه تحریم گرفته باشد؟ این تحریم‌های سازمان ملل که به آسانی برداشته نمی‌شود. چون در آنجا حق وتو است. برای برداشتن هر تحریم کلی از ما باج می‌گیرند، بعد رأی می‌دهند. والاّ با مخالفت یکی از آنها تحریم باقی می‌ماند. آمریکا به آسانی این تحریم‌ها را برنمی‌دارد. بالاخره در شرایط آینده از ما باج خواهند گرفت. چیزهای دیگر را هم می‌بینید.

یکی از دوستان گفتند که آمارهایی این‌گونه می‌دهند، این طور نیست که کسی نفهمد، همه می‌فهمند که چه خبر است. مردم از زندگی خودشان که آگاه هستند، حالا از جاهای دیگر خبر نداشته باشند، از زندگی خودشان که آگاه هستند. اینکه بیاییم رجز بخوانیم و آمار بدهیم و بگوییم این‌گونه است که معلوم می‌شود. در مورد بیکاری می‌گفتند که تقریباً ما بیکار جدی نداریم، گرسنه نداریم و تورم ما این‌گونه است و تولید ما سرسام آور است.

امروز که از خانه می‌آمدم، آمار صادرات و واردات را می‌گفتند، منتها گوینده اشتباه و صادرات را با ارقام گفت و چیزهایی را گفت که معلوم شد همه آنها فرآورده‌های نفت بود. حالا اگر هم درست بگویند، اشتباهش این بود که نباید اینها را می‌گفت و یک رقم پولی می‌گفت و حتماً بازخواستش می‌کنند. چون این طور چیزها را اینها نمی‌گویند.

همه اینها یک روزی قابل جبران است. اما آنچه که قابل جبران نیست، این است که شخصیت‌ها و نیروهای بسیار باارزشی که ساختیم و خودسازی کردند در این انقلاب، اینها را خانه‌نشین کردند و تجربه آنها را نادیده گرفتند و هر روز در هر منطقه‌ای هم اینها را تحقیر کردند. ارقام دروغی را می‌گویند و مقابل هم قرار می‌دهند که این نیروها را در جامعه تحقیر کنند. اما این نیروها در جامعه آن قدر سرشناس هستند که مردم این حرف‌ها را باور نکنند.

در اشتباه کار خیلی بزرگی کردند. با این همه نیروهای باارزش که در انقلاب، جنگ، بازسازی، سازندگی و جاهای دیگر تربیت کردیم و بعضی‌ها از این نیروها هم خودسازی کردند، می‌توانستیم به خیلی از کشورها کمک کنیم. اگر بنا می‌گذاشتیم که در سایر کشورها حضور پیدا کنیم، می‌توانستیم پشتیبانی بالای انسانی را داشته باشیم. دانشگاه‌ها با این وسعتی که دارند، می‌توانستیم نیروهای خوبی را به دنیا و جهان سوم بدهیم. الان از ما نمی‌گیرند و بچه‌هایی هم که می‌روند، همان طور است که گفتید.

علت اینکه نتوانستند در مسائل دانشگاه خیلی ضربه بزنند، این بود که دانشگاه آزاد اسلامی در کنارشان بود. اگر این رقیب بزرگ در کنارشان نبود، خیلی زور می‌گفتند. البته الان هم می‌گویند. ولی اگر دانشگاه آزاد نبود، بیشتر زور می‌گفتند. الان می‌بینند که یک رقیب دارند و اگر کسی را حذف کنند، به صورتی در دانشگاه آزاد می‌تواند تدریس کند. البته دانشگاه آزاد هم باید مواظب باشد.

الان اطلاعاتی‌ها روی دانشگاه آزاد زوم کردند که روی نیروهای خوب دانشگاه آزاد فشار بیاورند. نباید به حرف آنها گوش کرد و گفت که اینها مربوط به مرکز است تا پیش ما بیایند و حرف بزنند. اینجا یک ظرفیتی هست و هنوز نفس کشی هست. شش سال زحمت کشیدند و در آخر به یک مصوبه رسیدند که به نفع ما بود. این قدر به نفع ما بود که با گذشت سه، چهار ماه ابلاغ نمی‌کنند.

آقا (رهبری) هم در صحبت‌هایشان گفتند که زودتر ابلاغ کنید، اما ابلاغ نمی‌کنند. برای اینکه آنچه را که می‌خواستند، نشد و دیدند زحمات آنها هدر رفت. ما هم کار زیادی نکردیم. خداوند نگذاشت حق این همه نیرو را که در دانشگاه آزاد زحمت می‌کشند و شخصیت‌هایی که در آنجا تحصیل، تدریس و مدیریت می‌کنند، مردمی که پشتیبانی می‌کنند و دانشجویانی که از پول آنها از دانشگاه برای جامعه نگهداری می‌کنیم، هدر رود.

انسان از این وضع نمی‌تواند دفاع کند. ولی یک نکته مهم که می‌تواند برای شما و جامعه امیددهنده باشد، این است که الان می‌بینیم که جوامع خیلی بسته‌تر از ما، در حال گرفتن حق خودشان هستند. به مصر نگاه کنید. وقتی شورای نظامی یک مقدار به صورت دیگر کار می‌کند، مردم آنها را سر جایشان برمی گردانند. در جاهای دیگر هم همین‌طور است. الان دو روز است که در سوریه، تانک‌ها مستقیم به مردم شلیک می‌کنند و این به ضررشان شد و کارشان را مشکل کردند. این قدر بد عمل کردند، شورای امنیتی که حاضر به محکوم کردن نبود، چون کشورهای زیادی آنجا بودند و نمی‌خواستند، رأی به محکومیت سوریه داد.

وقتی که این موج در دنیا هست و ملت ایران هم تا به حال نشان داده که پیشتاز است. اگر الان صبوری می‌کند، به خاطر این است که نمی‌خواهد انقلاب را از داخل منفجر کند، چون ما از آنها فرق کنیم. اگر ما از داخل منفجر شویم، استکبار ما را نیست و نابود می‌کند. آنها منتظر این هستند که در اینجا خبری شود تا کشور ما را تجزیه کنند. آنها ایران به این بزرگی را نمی‌خواهند. آنها فهمیدند که ایران عظمت و ظرفیت دارد. لذا ما و دوستداران انقلاب شبیه آن مادری هستیم که بناست بچه‌اش تکه‌تکه شود.

نزدیک اذان است. می‌بایست بیشتر حرف می‌زدیم، اما  از حرف‌های شما بیشتر استفاده کردیم. باز هم از شما تشکر می‌کنیم.

جواب کلی من این است که مأیوس نباشید. در همان حدی که به انقلاب آسیبی نرسد، هر کس باید در جای خودش حقیقت را بگوید. من موافق نیستم کاری کنیم که دشمنان ما از ما سوءاستفاده کنند. ولی فرزندان و ملت ما حق دارند که پیشتازانشان، آنها را فراموش نکنند. بعضی از مشکلات را خیلی آسان می‌توان تحمل کرد. خودمان را با بعضی‌ها مقایسه کنیم که آنها چه می‌کشند! انشاءالله اوضاع خوب می‌شود و این جراحت‌هایی که وارد شده، قابل ترمیم است.

امروز اولین ضیافت افطاری ما با دفتر خودمان یعنی کارمندان و کارگرهای مجمع است. خوشحال هستیم که شما هم حضور دارید و مهمانی ما را یک مقدار غنی‌تر می‌کنید. ابتدا نماز می‌خوانیم، بعد آماده افطار می‌شویم.

والسلام علیکم و رحمه الله