سخنرانی در جمع اعضای ستاد برگزاری نخستین کنگره حزب جمهوری اسلامی

 با تشکر از برادرانی که در ستاد برگزاری اولین کنگره حزب جمهوری اسلامی زحمت کشیده و مقدمات این کار بزرگ را فراهم کردند.[t1]

 بد نیست که خودمان توجه بکنیم که چه کار بزرگی را داریم انجام می‏دهیم. این کنگره می‏تواند نقطه عطفی، هم در تاریخ حزب جمهوری اسلامی و هم نقطه عطفی در تاریخ تحزب در دنیای اسلام مخصوصاً در منطقه ما باشد. اگر ما به ویژگی‏ها و خصوصیات حزب جمهوری اسلامی توجه کنیم چنین توقعی خیلی توقع بزرگ و دور از دسترس نیست. نکات قابل توجهی که می‏تواند ما را به این نتیجه‏گیری برساند، این است که این کمبود در سراسر تاریخ ما به چشم می‏خورد، مخصوصاً در این یک صدسال اخیر که خیلی از مسلمانها و روحانیت درگیر بودند و همیشه منشأ حرکتهای صحیحی می‏شدند و حرکتها عقیم می‏ماند و یا دشمنان بعدها از آن سوء استفاده می‏کردند و فرصت طلب‏ها از زحمات مسلمانها و روحانیت استفاده می‏کردند.

 آدم وقتی که این تاریخ یک صد و ده، بیست ساله گذشته را از زمان مرحوم سید جمال‏الدین [اسدآبادی] تا حالا می‏خواند، می‏بیند در هر مقطعی که یک نهضت اسلامی به رهبری روحانیت و مسلمانها آغاز شده، آنچه مسلمانها را زجر داده و آنها را عقب انداخته، نداشتن تشکیلات و پراکنده کاری و متشکل بودن نسبی دشمنان بود.

 در آغاز این نهضت اخیر، روحانیت که امام رهبری می‏کردند و تا امروز ادامه دارد، در کارهای اجرایی مبارزه هر روز به نیاز شدید تشکیلات برخورد می‏کردیم که فاقد آن بودیم. رهبری خیلی قاطع و کوبنده بود و اعتبار مردم به رهبری خیلی در سطح بالا بود اما اینها برای کارهای اجرایی کافی نبود.

 در شش سال اخیر مبارزه که گروهکهای دیگر نسبتاً متشکل برخورد می‏کردند، با اینکه تعداد بسیار کمی بودند، با این صورت پیش می‏آمد که اینها جریان اصلی مبارزات را تحت‏الشعاع قرار می‏دادند. آنهایی که در آن دوران مبارزه شرکت داشتند، این نیاز را بیشتر از دیگران درک می‏کنند و کسانی که در تأسیس حزب جمهوری اسلامی پیشقدم شدند و کسانی که به شدت استقبال کردند، افرادی بودند که این کمبود را احساس کردند، کسانی که در جریان کارشکنی‏های فراوانی که علیه حزب جمهوری اسلامی در این چهار سال که از عمرش می‏گذرد، بودند، مشکلات فراوانی را در این مخالفتها لمس کردند.

 آنهایی مقاومت کردند که در اثر تجربیات گذشته مطمئن بودند که تشکیلات اسلامی برای آنها ضرر ندارد. این تشکیلات بحمدالله به وجود آمد و علی‏رغم گرفتاری‏های ما به خاطر کارهای انقلاب که برای ما اولویت داشت حتی بر حزب، یعنی ضروری بود که هر روز به این کارها برسیم و هنوز هم ادامه دارد، در این مدت توانستیم مقداری از وقت را صرف حزب بکنیم و این تشکیلات را با همه گرفتاری‏ها و با همه کارشکنی‏های فراوان سر پا نگه داریم و رشد نسبی بدهیم و به جایی برسیم که امروز کنگره بزرگ حزب را تشکیل بدهیم و جمع زیادی از زبدگان نیروهای اسلامی را دور هم جمع کنیم و تصمیمات شایسته‏ای درباره تحکیم پایه‏های حزب بگیریم و آن را محکم کنیم.

 ما در روزهای اول فکر می‏کردیم که کنگره را زود داریم تشکیل می‏دهیم، پیش بینی کردیم که وقتی اعضای حزب به سیصد نفر رسیدند، اولین کنگره تشکیل بشود. ولی با اقبال عظیم مردم که در همان ساعات اول در سراسر کشور از هزارها نفر تجاوز کرد - معلوم شد که فکر درستی نبوده - و بعد که جمع‏بندی از داوطلبان عضویت و کسانی که به عنوان عضو پذیرفته شده بودند، کردیم برای ما مشخص شد، تصمیم گرفتیم هر چه زودتر به تشکیل کنگره اقدام کنیم. دو سه بار آماده شدیم، مخصوصاً شهید مظلوم آیت‏الله بهشتی که بیشتر از ما روی حزب وقت صرف می‏کرد، خیلی اصرار داشت و عوامل درست شد.

 یکی از زمانهای تعیین شده برای کنگره حزب زمانهای نزدیک شهادت ایشان بود که متأسفانه با وضعی که پیش آمد، کنگره برگزار نشد و از جهت اینکه تروریسم به وجود آمده بود، امنیت کافی وجود نداشت، مشکل بود و نمی‏شد که این کار صورت بگیرد. بعداً برنامه‏ریزی کردیم و شرایط مناسبی را در نظر گرفتیم تا امروز با تلاشهایی که شد، موفق شدیم آنچه را که می‏بایست خیلی زود تشکیل می‏شد، امروز به آن برسیم. مطمئناً اگر حزب بخواهد ماهیت حزبی‏اش را داشته باشد، نمی‏تواند بدون کنگره باشد و اگر جایی است که نخبه‏ها و برگزیده‏ها با رأی مستقیم اعضای حزب که در حوزه‏ها انتخاب شدند، جمع می‏شوند و روی مسائل اصولی حزب تصمیم می‏گیرند؛ شورای مرکزی را انتخاب می‏کنند، اساسنامه را تصویب می‏کنند، مرامنامه را تصویب می‏کنند و مواضع حزب را تصویب می‏کنند و شورای داوری را انتخاب می‏کنند. به هر حال تبلور اساس حزب را که باید انتخابی و با آرای اعضا باشد، ما در کنگره و تصمیمات کنگره می‏بینیم.

 این یک ضرورت بود که خوشبختانه ما رسیدیم، اما در دوره سه چهار سال پشت سرمان هم اگر حزب جمهوری اسلامی بدون یک کنگره هم تصمیماتش مورد قبول و پذیرش اعضا بوده و اعتراضی نبوده، به خاطر اعتمادی است که آن روز بین مؤسسین حزب و منتخبان مؤسسین حزب و کسانی که مسئوولیت‏ها را به طور انتصابی در سطوحی و انتخابی در سطوح دیگر به عهده داشتند، وجود دارد. به خاطر این اعتماد در گذشته هم ما توانستیم به صورت یک حزب عمل بکنیم، اما از این مقطع ما وارد مرحله تازه‏ای خواهیم شد.

 تحقیقاً این جهش و مرحله نوینی که در وضع حزب به وجود می‏آید نشان تثبیت موقعیت حزب و پابرجا شدن یک حزب اسلامی مورد اعتماد مردم و جامعه است. ولی دشمنان انقلاب، دشمنان اسلام و دشمنان خط امام و دشمنان این حزب قاعدتاً بیکار نمی‏نشیند، در آستانه این کنگره ممکن است به هرگونه عملی که فکر می‏کنند به نحوی تضعیف حزب و یا کنگره و یا حتی تحت‏الشعاع قرار دادن اخبار کنگره را سبب شود، اقدام کنند و پیش از شروع کنگره و روزهای آخر دوره گذشته - که ما از این به بعد را دوره جدید حساب می‏کنیم - شاهد بعضی از شیطنت‏ها هم بودیم، خوشبختانه مؤثر واقع نشد ولی آنها مأیوس نمی‏شوند و تا امکان داشته باشند حرکتی خواهند کرد، این مربوط به امروز هم نیست.

 در این مقطع ممکن است تحرک جدید پیدا کنند، اما حزب جمهوری اسلامی به خاطر نقشی که در جامعه می‏تواند داشته باشد بی‏دشمن نبوده و نیست، دشمنانش هم طبعاً آدم صالح به حساب نمی‏آیند، ممکن است که بعضی‏ها اختلاف سلیقه داشته باشند اما ما آنها را دشمن حساب نمی‏کنیم. آنهایی که روزهای اول تولد حزب آن قدر هیاهو کردند - در صورتی که در آن موقع، حزب حاکم نبود - و همه کمبودها را به رخ حزب کشیدند و کمبودهای انقلاب را به رخ مردم کشیدند و دفتر حزب جمهوری اسلامی را منفجر کردند و این همه شهید در یک روز برای ما به جا گذاشتند و آنهایی که به شخصیت بارز حزب، شهید بهشتی اهانت روا داشتند و ما همه را مورد تعرض همه گونه اتهامات قرار دادند، آنهایی که به هر جوری که توانستند بر علیه حزب در مقابل مردم کارشکنی کردند، آنها به کلی نمردند. ممکن است از آن قدرت قبلی افتاده باشند ولی دوباره ممکن است در شکل و لباسی و شیوه جدیدی برخورد بکنند.

 دوستان حزبی ما باید با دقت مواظب این گونه مسائل باشند و تحت تأثیر شیطنت‏ها قرار نگیرند. من عرض می‏کنم که اگر این بار تجربه تشکیل حزب جمهوری اسلامی به شکست بیانجامد، برای مدت طولانی در یکی دو نسل آینده لااقل دیگر تشکیلات اسلامی پا نخواهد گرفت؛ عده‏ای مأیوس می‏شوند و عده‏ای مردد می‏شوند و دشمنان همین را می‏خواهند و تشکیل حزبی با این امکانات که در حال حاضر در حزب جمهوری اسلامی است، به آسانی مقدور نخواهد بود.

 چطور می‏شود چهره‏هایی چون شهید مظلوم بهشتی و شهید بسیار بزرگوار و دانشمند دکتر باهنر را که از چهره‏های بسیار معتبر انقلاب و بلکه از چهره‏های اسلامی منطقه و معروف هستند و از بنیانگذاران این حزب بودند و جانشان را در راه همین حزب و انقلاب از دست دادند و این افتخار را برای حزب به جا گذاشته‏اند، نادیده گرفت.

 حزبی که در مدت کوتاهی 10 نفر از شورای مرکزی آن (که 30 عضو دارد، یک سوم اعضای شورای مرکزی) شهید شده‏اند، حزبی که 100 نفر از کادرهایش در جبهه و در مقابل منافقین و تروریست‏ها شهید شده‏اند و هزاران نفر از اعضا و هوادارانش در جبهه‏ها شهید شده‏اند، حزبی که افتخار از میدان به در کردن جریان لیبرالیسم - اگر نگوییم قسمت عمده، لااقل به عنوان یک سهم عظیم - را در پرونده خودش دارد، حزبی که صدها روحانی متعهد و مبارز در کادرهای خودش دارد، حزبی که تعداد زیادی از ائمه جمعه را همراه خودش دارد، حزبی که روزهای اول تأسیس‏اش تا امروز میلیون‏ها نفر مسلمان که حاضرند همه گونه همکاری با آن بکنند، حزبی که مهمتر از همه اینها مورد اعتماد امام امت است که ما با مشورت امام و جلب موافقت امام در روزهایی که برای ما از پرمشغله‏ترین روزها بود و هر لحظه‏ای از لحظات عمر ما می‏بایست صرف انقلاب می‏شد، با اجازه امام و با تشخیص اینکه امام اجازه دادند، حزب را تأسیس کردیم و در همه مواقع سعی کردیم که رضایت ایشان را در اعمالمان جلب کنیم و همیشه هم از تأیید ایشان برخوردار بودیم، هر جا که گرفتاری برای ما پیش آمد ایشان رفع کردند، حزبی که در مجلس مقبول است، در دولت مقبول است، در کارکنان دولت مقبول است، در جامعه مقبول است، در روحانیت مقبول است، در دنیای اعتباری کسب کرده است، در چهار سال تجربه بسیار خوبی پشت سر خودش دارد، با همه فشاری که دشمنان آوردند تا نقطه ضعف مشهودی را پیدا کنند و بدنام کنند، عملکردش افتخارآمیز است و نتوانستند کاری بکنند، با همه این نقاط مثبتی که حزب همراه خودش دارد، اگر این حزب نتواند پابرجا بماند و شکست بخورد، دیگر تشکل‏های اسلامی چطور می‏توانند باشند و با چه شرایطی بهتر از این می‏توان شکست بخورد، دیگر تشکل‏های اسلامی درست کرد؟

 حزبی که دبیر کل آن امروز شخصیتی است مثل آقای خامنه‏ای که نزدیک 17 میلیون رأی مردم را به خود اختصاص داد - یعنی تقریباً همه آراء قابل توجه این کشور - و بارها در راه آزمایش تا مرز شهادت رفت، - لازم نیست که من این تعریف‏ها را بکنم - به هر حال این همه سرمایه معنوی در یک حزبی جمع شده است، ما باید از این سرمایه استفاده بکنیم و موقعیت را مغتنم بشماریم و این لطف خدا را شاکر باشیم و اگر شکر این نعمت را نکنیم، این نعمت از ما زایل می‏شود و مستحق این گونه نعمتها به آسانی نخواهیم شد.

 امروز در شرایطی که ما می‏دانیم تشکل و انسجام و همکاری و هماهنگی در دنیا حتی با تعداد کمی از افراد، چقدر می‏تواند منشأ اثر باشد، نمونه‏های فراوانی وجود دارد، اگر نیروهای حزب‏الله بخواهند متشکل عمل کنند، نباید به لفظ حزب‏الله قناعت کنند و تشکیلات مناسبی را بوجود نیاورند و همان شعارهای گمراه کننده که گاهی گفته می‏شود، امت خودش حزب‏الله است و کافی است همین را حزب حساب کنیم، مثلاً بگویند روحانیت به معنی حزب است و به تشکیلات جدید نیازی ندارد یا چیزهایی از این قبیل بخواهند مطرح بکنند. ممکن است گاهی هم دوستان این را بگویند اما ممکن است که القاء دشمنان یا برداشت اشتباه باشد. به هر حال ما نمی‏توانیم بگوییم که همه مردم، همه شخصیت‏ها باید همین طور و همین گونه عمل کنند، فقط می‏توانیم به کسانی که ضرورت تشکل را تشخیص می‏دهند و تشکیلات را برای یک دولت و حکومت اسلامی مفید می‏دانند، این مطلب را قاطع بگوییم که فرصتی به این خوبی و به آسانی پیدا نمی‏شود و نخواهد شد.

 ممکن است بعدها شرایط جدیدی باشد، ما آینده‏ای دور را خیلی نمی‏توانیم پیش بینی بکنیم اما چشم‏انداز نشان می‏دهد که ما در مقطعی هستیم که می‏خواهیم تحزب اسلامی را تجربه کنیم و اگر این تجربه موفق باشد، این راه برای آینده دنیای اسلام باز است و اگر این تجربه به خاطر ضعفهای ما، یا به خاطر حسادتها و مخالفتهای بی‏معنی ناموفق باشد، باید این خسارات را برای مدتی جبران بکنیم و نمی‏توانیم این خسارات را تحمل بکنیم.

 ما امیدواریم که خداوند به ما توفیق بدهد که برای رضایت او و در راه او و به خاطر او و برای اسلام این راه را بتوانیم ادامه بدهیم و از همه دوستان، اعضا و هواداران می‏خواهیم که کاملاً توجه کنند، این تشکیلات برای اسلام و برای خدا و برای اجرای منویات رهبری است و در خط امام و اسلام راستین و در خط اسلام فقاهتی است و باید براساس همین اسلامی که از طریق رهبری ولایت فقیه مورد عمل ماست، عمل بکنیم. ان‏شاءالله با توفیق خداوند بتوانیم به وظایفی که در این مقطع داریم، عمل بکنیم.

    والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته