سخنرانی در جمع خانواده شهدای ساوه

 از میهمانان بسیار محترم امام که به زیارتشان رفته‌اید و مجلس شورای اسلامی، بسیار ممنون و متشکریم و از جناب آقای موحدی ساوجی که همکارمان هستند، بسیار متشکریم که این وسیله زیارت را فراهم کردند.شما مردم ایثارگر و نمونه‌های افتخار تاریخ، خانواده‌هایی که این افتخار عظیم نصیبتان شده و خداوند شما را لایق این دیده که افتخار دادن شهید را به پیشگاه اسلام داشته باشید، در تاریخ آینده ایران باید در هر جایی که هستید، مکرم و محترم بمانید و صاحبان واقعی این انقلاب شما هستید.آنهایی که بهترین عزیزان خودشان را تقدیم انقلاب کردند،  آن مادرهایی که فراق عزیزان شهید خود را صبورانه تحمل می‌کنند و دیگران را هم تشویق می‌کنند و پدرانی که با از دست دادن فرزندانشان بیشتر به انقلاب و اسلام جذب شده‌اند، و هر چه مصیبت می‌بینند، قویتر می‌شوند، انسانهایی استثنایی هستند که در طول تاریخ از اینها کم بوده، و این عظمت برای ایران امروز و انقلاب و برای مسلمانان پیدا شده که این همه نیرو داشته باشد. آنجایی که یک شهر مثل ساوه این همه وفادار داشته باشد، گوشه‌ای از وفاداران عظیمی است که این همه افتخار را داشته‌اند، انقلاب ما و تداوم آن تضمین شده است.دادن شهید و خاطره شهید که در فامیلتان وجود دارد و قبر شهید که مزار شما خواهد بود، بچه‌ها و فامیل و آینده فامیلتان را به عنوان یک مسلمان بیمه می‌کند. این یک افتخار الهام بخش است و بچه‌های شما این تاریخ را فراموش نمی‌کنند، نسل آینده شما به این افتخار در آینده خواهد نازید و ]با[ شهدایی که از دست داده‌اید، در واقع به جای اینکه چیزی از دست داده باشید، چیزی گرفته‌اید. به هر حال، انسان یک جان دارد و یک بار از کالبدش بیرون می‌رود، حالا چند روز زودتر و یا چند روز دیرتر؛ چه بهتر که این کالبد را در راه خدا تهی کند و چه بهتر که این جان را به جایی بدهد که جاویدان در کنار خدا باشد.بنابراین، اینکه ما به شما تبریک می‌گوئیم، اینکه در جامعه ما مرسوم شده است که به جای تسلیت به فامیل شهداء، تبریک می‌گویند، یک واقعیت است و تعارف نیست. شما با از دست دادن یک فرزند، پیش خداوند مقام کسب کرده و خانواده‌تان را بیمه کرده‌اید و پدران و مادران و بستگان به خاطر صبری که می‌کنند و به  خاطر تشکری که از خداوند می‌کنند و به خاطر مقاومتی که نشان می‌دهند، هر لحظه مورد محبت و موجب رحمت خداوند هستند. کجا این همه اعتبار و افتخار می‌شود پیدا کرد؟ بنابراین، شما پیش خداوند محبوب هستید، پیش بندگان خداوند محبوب هستید و در تاریخ محترم هستید و شهید شما هم در جوار خداست و آنها هم که آسیب دیده و معلول هستند، سندی از افتخار برای  خود کسب کرده‌اند، چون برای شهادت و وظیفه به این مصیبت گرفتار شده‌اند باز آن افتخار را دارند و من به شما تبریک می‌گویم و در پایان صحبتم ازاینکه در مجلس شورای اسلامی، جایی رابرای میهمانان نداریم و شما میهمانان محترم روی زمین گرم نشسته‌اید، از شما معذرت می‌خواهم و امیدوارم خداوند به شما اجر و صبر جزیل و جمیل عطا کند و آینده جمهوری اسلامی ایران به افتخار خون شهدای شما بهتر از گذشته باشد.