سخنرانی در جمع اعضای کمیته امداد امام خمینی رفسنجان

 خیلی متشکریم که زحمت کشیدید و به مجلس تشریف آوردید. کاش پیش از ظهر می‏رسیدید که جلسه علنی نماینده‏ها را هم می‏دیدید، قرارمان هم این بود ولی خوب، نرسیدید.

 ما می‏دانیم که کمیته امداد در این چند سال، چقدر خدمت کرده و آن روزی که به خاطر گرفتاری‏های انقلاب، هیچ کس نبود به داد مستضعفین بی‏پناه برسد، این کمیته تشکیل شد و کارهای خیلی خوب کرد. هیچ کس این زحمتهایی را که آقایان می‏کشند، فراموش نمی‏کند. البته هر چه پیش می‏رویم، باید وضع امدادها منظم‏تر بشود و در حد نیازهای محرومین باشد.

 امکانات فراوانی که این مملکت دارد، خیراتی که مردم دارند و پولهای زیادی که در کشور امام زمان(عج) می‏شود برای محرومان تهیه کرد، باید تنظیم کنیم و طوری تقسیم کنیم که آنچه هست به عدل و مساوات به دست همه برسد. اگر زیاد است، همه زیاد بگیرند و اگر کم است، همه کم بگیرند. مطمئناً این قدر زیاد هست که ما محروم به این شکل نداشته باشیم، باید که یک قدری نظام بگیرد.

 مطالبی که آقای محقق مطرح کردند، من با مسئوولان مطرح می‏کنم، تا آنجایی که از من ساخته باشد، این خواسته‏ها را تأمین می‏کنم، ولی این طور نیست که مثلاً تا من گفتم یک کاری را انجام بدهند، فوری انجام بشود. در مورد آن ذیحسابی که ایشان می‏گوید، من حالا در ذهنم بعید می‏دانم؛ یعنی بنای ما در مجلس این نبوده که امدادها را، این بودجه‏های نهادهای انقلابی را بدهیم زیر ممیزی ذیحساب‏ها - ما حتی تبلیغات را هم ندادیم؛ شورای عالی تبلیغات را که من یادم است در این خصوص بحث شد - این را من از وزیر بهزیستی می‏پرسم. ممکن است بودجه وزارت بهزیستی با ممیزی باشد، با ذیحسابی، اما قاعدتاً اینها یک وضع استثنایی دارند. حالا من با آنها صحبت می‏کنم. اگر هم باشد، در یک مرحله بالاتری است، در مورد کار شما نمی‏شود که پولی را که به امداد می‏دهند، این بتواند مثل پولی که می‏خواهند برای طرحهای دولتی مصرف بکنند، این جور باشد، قاعدتاً این جوری نیست. البته من در این باره صحبت می‏کنم، هر راهی داشته باشد برای این که دست شما را باز بکنم، این کار را انجام می‏دهم. و به هر حال از این زحمت شماها ما عذر می‏خواهیم که این همه راه آمدید تا اینجا و از طرف نماینده‏های مجلس از شماها تشکر می‏کنیم. البته کمیته را من می‏دانم که هر کمکی که به کمیته بکنیم، به جاست و تا آنجا که بتوانیم ان‏شاءالله کمک خواهیم کرد. من خبر دارم، از خیلی‏ها می‏پرسم، کمیته آقایان در رفسنجان از جاهایی است که خیلی خوب کار کرده، من خبر دارم، من می‏دانم که مردم خیلی راضی‏اند.

 من اینها را یادم می‏رود. این طور که به من می‏گویید، بنویسید بدهید. حرفهایی که دارید چه خانم‏ها، چه آقایان اینها را یادداشت کنید به آقای نیری بدهید. ایشان به من می‏دهند. این طوری در ذهنم نمی‏ماند، بعد هم شرمنده می‏شوم. نامه بنویسند تا ما ترتیب آن را بدهیم. خداحافظ شما.