خورنا | سید محسن امامی فر: آیت الله رفت… در چشم برهم زدنی یک ملت را داغدار کرد و رفت. اصولاً انسان‌های بزرگ توان تاریخ سازی دارند. آیت الله در طول حیاط خویش تاثیرات شگرف و کم نظیری بر محیط سیاسی اجتماعی ایران و وقایع آن گذشت.

آری…آیت الله آن قدر بزرگ بود که با رفتنش نیز تاریخ ساز شد.

قطع به یقین تشییع با شکوه این شخصیت تاریخی که به گواه دوست و دشمن پس از تشییع بی نظیر حضرت امام (ره)، بزرگ‌ترین اجتماع بشری برای درگذشت یک فرد است، هیچ گاه از حافظه تاریخ پاک نخواهد شد.

در عنفوان نوجوانی فکر می‌کردم آیت الله، امیر کبیر زمان است. در واقع کارنامه‌اش این را به خوبی گواهی می‌داد. اما با گذشت زمان و پس از مراودات و روابطی که با این بزرگ مرد تاریخ داشتم و همچنین تحلیل و تعمق بیشتر بر کارنامه شش دهه فعالیت سیاسی اجتماعی ایشان، به این مهم دست یافتم که آیت الله، امیرکبیر دوران نیست بلکه نسخه‌ای بی مثال از تاریخ یعنی “هاشمی رفسنجانی” است. شناسنامه‌ای منحصر به فرد برای تاریخ ایران و انقلاب اسلامی.

آیت الله شخصیت و ظرفیتی داشت که هرچه از او بگوییم و بنویسیم حق مطلب ادا نخواهد شد اما بهتر است اندکی از ستایش‌های متملقانه فاصله گرفته و به تبیین واقعی شخصیت و کارنامه ایشان در ابعاد سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و دینی بپردازیم.

بی شک آیندگان در گذر زمان بیشتر به این اسوه تاریخی خواهند پرداخت و این امر مسئولیت ما که هم دوره ایشان بوده‌ایم را دو چندان خواهد کرد.

و اما جان کلام؛

آیت الله ساده رفت… افسوس که ما همچنان در پیچ و خم‌های عالم سیاست به سادگی درگیر پیچش‌های بی اخلاقی در تنگناهای تفرقه انگیز هستیم.

به حق که آیت الله بیدار است و ما در خواب!

برادران سیاست مدار! درگذشت هاشمی رفسنجانی بیدار باشی است برای همه.
آیت الله از بی اخلاقی و تفرقه نیروهای انقلاب به درد آمده بود، پس از چپ و راست مختصات سیاسی با حفظ هویت و تاکید بر اخلاق مداری حول مرکز جمع شوید و زیر چتر وحدت بخش انقلاب و ولایت برای سربلندی ایران اسلامی تلاش کنید.

آیت الله ساده رفت اما…