خاطرات نخستین نوروز انقلاب اسلامی از زبان آیت الله هاشمی تاریخ 1/1/1358 "در بهار آزادی جای شهدا خالیست"؛ این مهمترین شعاری بود که در نخستین نوروز انقلاب، جان ما را با یاد شهدایی که نهضت اسلامی مرهون فداکاری آنهاست، به نحوی تسلی می‌داد. اما اینکه نوروز را گرامی بداریم یا نه و جشن فرا رسیدن سال نو را برگزار کنیم یا نه از جمله بحث‌های آن روزها بود.در هیاهوی تب و تاب انقلابی گری و شور و حال دور ریختن هر چیزی که به نوعی از گذشته و منتسب به شاه و شاهان بود، کم نبودند افرادی که به شدت با جشن نوروز مخالفت می‌کردند، بخشی از این مخالفتها، صادقانه هم بود؛ اما اقدام جمعی از روحانیون در مناطق مختلف کشور، برای تشویق مردم به پاکسازی شهرها و خانه‌ها و حرکت دولت در این مسیر و نیز موافقت امام با دادن پیام نوروزی، ضرورت حفظ سنتهای اصیل ایرانی و راه صحیح آن را برای مردم روشن‌تر کرد.پیام امام در عین حال راه آینده ملت را هم مشخص کرد: "... گمان نکنید که کارها تمام شده و ما پیروز شدیم... ما اگر چنانچه خود را پیروز بدانیم و گمان کنیم پیروز شدیم، خدای نخواسته از این امور غفلت می‌کنیم... فرهنگ باید متحول بشود، فرهنگ استعماری، فرهنگ استقلالی بشود... بازار ما باید یک بازار اسلامی باشد... اگر بخواهیم از حالا به بعد مشغول ساختن این ویرانه باشیم، هیچ یک از اقشار تنها نمی‌تواند این ویرانه‌ها را بسازند، باز همه با هم، تمام اقشار با هم، باید این ویرانه را بسازند... ارتش را تضعیف نکنید، ما احتیاج به ارتش داریم... دولت خدمتگزار مردم باید باشد. یک نحوه تصفیه در ارتش و ادارات باشد که خائنین کنار گذاشته شوند...".  نخستین نوروز انقلاب با شادی و شادمانی عمومی همراه شد؛ هر چند که بروز درگیریهای ناشی از قومیت گرایی در برخی از نقاط کشور، به ویژه در کردستان ـ که به نظر با توطئه‌های دشمنان ملت همراه بود ـ این شادمانی را مخدوش کرد.منبع: کتاب هاشمی رفسنجانی، کارنامه و خاطرات 58-1357 ، انقلاب و پیروزی، زیر نظر عباس بشیری