خاطرات روزانه آیت الله هاشمی / سال ۱۳۷۶/ کتاب « انتقال قدرت»
هاشمی از سه روز تعطیلی خود چگونه استفاده کرد؟!!
چهارشنبه ۱۴ خرداد ۱۳۷۶// ۲۸ محرم ۱۴۱۸// ۴ ژوئن ۱۹۹۷
برای استفاده از ۳ روز تعطیلی، ساعت ۱۰ صبح با اتومبیل عازم رامسر شدیم. عفت، برای مراسم سالگرد به مرقد امام رفت و بعداً به ما ملحق شد. بچه‌ها هم با اتوبوس آمدند. مهدی برای کارهای نفت به پاریس و محسن نیز به خارج رفته است.
در مسیر، از شهرک تحقیقاتی کاوش، عبوری بازدید کردم؛ در حال ساخت است. در ۲ پمپ‌بنزین، برای زدن بنزین توقف کردیم. مردم من را شناختند و خیلی‌گرم ابراز محبت کردند. یک نفر جلو آمد و گفت در آمریکا زندگی می‌کند و امروز که به ایران آمده، فوق‌العاده تحت تأثیرکارهای عمرانی من است.
برای نماز و برای ناهار در کنار رودخانه شاهرود [از شاخه‌های سفیدرود]، در نزدیکی لوشان توقف کردیم. پیشروها غذا تهیه کرده بودند. ماشین‌های عبوری را شمردیم؛ در هر دقیقه، حدود ۲۰ ماشین به طرف رشت و حدود ۷ اتومبیل از شمال به‌سوی مرکز می‌رفت. جاده‌ها و هوا و مزارع، مسیر بسیار زیبا و تماشایی است.
ساعت ۵ بعد از ظهر، وارد استراحتگاه رامسر شدیم. امروز باران خوبی باریده است. تا شب به قدم‌زدن و استراحت و مطالعه نتایج مطالعات جهادسازندگی، درباره طرح آبراه خزر - خلیج فارس[1] گذشت. بچه‌ها تأخیر داشتند. کمی ناراحت بودیم. معلوم شد ماشین‌شان خراب شده است. در گزارش‌ها، پیروزی جناح چپ در فرانسه قابل‌توجه است؛ به خصوص با توجه پیروزی حزب کارگر در انگلیس
[1] - مطالعات و امکان‌سنجی طرح احداث کانال اتصال دریای خزر، در دوران سازندگی، با پشتیبانی شخص رییس‌جمهور، به شکل جدی به انجام رسید. قبلاً کارشناسان طرح‌هایی برای ساخت این کانال از مسیرهای مختلف ارائه کرده‌اند. ساخت کانالی بن‌بست از دریای خزر به کویر لوت (کانال لوت) نیز مطرح شده‌است. همچنین برخی کارشناسان از متصل‌کردن دریای خزر به دریاچه ارومیه دفاع می‌کنند. همچنین دولت شوروی سابق نیز به دلیل وابستگی به مسیر طولانی دریایی که از تنگه‌های بُسفُر و داردانل و کانال سوئز که تحت کنترل متحدین آمریکا بود، به منظور تماس از طریق دریا با کشورهایی همچون چین و هند، به ساخت این طرح علاقه‌مند بود. این طرح مخالفان و موافقانی دارد؛ موافقان به درآمدهای سرشار ناشی از انتقال نفت، گاز، محصولات پتروشیمی و سایر کالاها از آسیای میانه به خلیج فارس و تغییر و بهبود آب و هوای ایران بر اثر ریزش‌های ناشی از تبخیر آب کانال و جلوگیری از ادامه روند کویری شدن ایران، کاهش شدید هزینه‌های ناشی از حمل و نقل داخلی کالا، گسترش شیلات در حاشیه کانال و قابل استفاده کردن بخش‌های عظیمی از زمین‌های کویری ایران اشاره می‌کنند. مخالفین نیز به غیرعملی بودن این طرح، با توجه به اختلاف سطح آب دریای خزر نسبت به آب‌های آزاد، احتمال زیر آب رفتن زمین‌های شمال کشور، مشکلات عبور از رشته کوه‌های البرز، خطر شور شدن منابع آب شیرین و فاجعه زیست‌محیطی و نیز کُندی در اجرای طرح‌های توسعه‌ای در ایران اشاره می‌کنند.