پنج‌شنبه 25 اردیبهشت 1376// 8 محرم 1418//15 می 1997

عفت و بستگان، برای مراسم عزاداری [محرم] در علی‌آباد سادات، با اتومبیل عازم رفسنجان شدند. برای نتایج سفر به تاجیکستان و ترکمنستان مصاحبه رادیو تلویزیونی داشتم.

دکتر [محمدعلی] نجفی، [وزیر آموزش و پرورش] آمد. گزارشی از کمبودها و نیازهای آموزش و پرورش را آورد. ضمناً خبر داد که به حمایت از آقای [سیدمحمد] خاتمی، برای نوار تبلیغاتی که بناست از صداوسیما پخش شود، صحبت کرده، ولی دفتر رهبری به او گفته است که بهتر است پس بگیرد و در مقابل استدلال او که گفته چرا آقای [علی‌اکبر] ولایتی که وزیر است، همین کار را برای آقای ناطق [نوری] کرده؟ جواب داده‌اند که به خاطر وسعت و فراوانی نیروهای انسانی موجود، آموزش و پرورش قابل مقایسه با وزارت امورخارجه نیست. در عین حال گفته‌اند، این دستور نیست، بلکه نظر است.

آقایان [مهدی] کروبی، [سیدمحمد موسوی] خویینی‌ها، [غلامجسین] کرباسچی، [محسن] نوربخش و [محمدعلی] نجفی آمدند. به شدت از اظهارات رهبری در ملاقات با کارکنان صداوسیما،^[1] راجع به انتخابات و تبلیغات و نیز تفسیرهایی که از آن می‌شود و اقداماتی که ائمه‌جمعه و بسیج و اطلاعات و سپاه و صداوسیما براساس آن دارند، اظهار نگرانی کردند. بعضی‌ها پیشنهاد کناره‌گیری آقای خاتمی را داشتند و بعضی‌ها مخالف بودند. گفتند وضع آقای ری‌شهری هم چنین است. نصیحتشان کردم که کنار نروند و به خاطر صریح نبودن اظهارات رهبری، گفتم آنها هم می‌توانند به نفع خودشان تفسیر کنند.

همان موقع از دفتر رهبری خبر دادندکه ایشان با ملاقات آقای کروبی و آقای خویینی‌ها موافقت کرده‌اند. گفتم می‌توانند در این ملاقات از نظر رهبری بهتر مطلع شوند. از این خبر خوشحال شدند و اصرار دارند که من برای رفع مشکل کمک کنم. عصرکارهای مانده را تکمیل کردم و به خانه آمدم. شب، فاطی و یاسر و مهدی و بچه‌ها اینجا بودند.