جمعه 12 اردیبهشت 1376 // 24 ذیحجه 1417// 2 می 1997

دیشب آقای [حسین] موسویان، سفیر ما در آلمان، تلفنی گفت وزارت امورخارجه آلمان، کاردار ما را خواسته و سئوالی‌کرده که نظر تهران از اینکه مانع برگشت سفیر آلمان شده چیست؟ آیا قطع رابطه است، یا پایین آوردن سطح روابط است؟ یا چیز دیگر که جواب داده‌ایم برای اینکه فضای موجود تهران نسبت به آلمان بد است، مصلحت دیده‌ایم که مراجعت به تأخیر افتد. گفته‌اند به هرحال به طور رسمی جواب بدهید. تهدیدکرده‌اند که بنا است اتحادیه اروپا، روز دوشنبه برای جواب مساعد به ایران تصمیم بگیرد. از من جواب می‌خواست؛ گفتم این حرف را رهبری زده‌اند، از خودشان بپرسید.

در منزل بودم. بیشتر به مطالعه پرداختم. بولتن‌ها را به منزل آورده بودم؛ من جمله مذاکرات دو جلسه از سران آمریکا که مذاکراتشان در مورد راه‌های فشار بر ایران بود و نیز گزارش مطالعات جهاد [سازندگی] در مورد جزیره فارور^[1] که چگونه آباد شود.

در گزارش‌ها، مسأله شکست حزب محافظه‌کار انگلیس در مقابل حزب‌کارگر بعد از 18 سال حاکمیت، مورد توجه است و نیز مسأله شرمندگی آلمان که ایران سفیرش را نپذیرفته است.