دوشنبه ۸ اردیبهشت ۱۳۷۶ // ۲۰ ذیحجه ۱۴۱۷ // ۲۸ آوریل ۱۹۹۷
برای مراسم اعطای [دانشنامه] دکترای سیاسی به من، از منزل به دانشگاه تهران رفتیم. محسن و مهدی و یاسر هم آمدند. جلسه خوبی بود. آقایان دکتر [محمدرضا] عارف، دکتر [سیدمحمد] هاشمی، [استاد دانشگاه شهید بهشتی]، دکتر [محمدرضا] تخشید، [رییس دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران]، [محمود] محمدی عراقی، [رییس سازمان تبلیغات اسلامی] و آقای [محمد] یزدی، [رییس قوه قضاییه]، دربارة خدمات علمی و اجرایی و جهادی من صحبت کردند. سپس سمفونی سازندگی نمایش داده شد که جالب است. سپس توسط دکتر [ابوالقاسم] گرجی، دانشنامه دکترا تقدیم شد. متن آن را خواندند. مجری برنامه آقای [محمدرضا] حیاتی، گوینده ممتاز سیما بود که جالب ادا میکرد. سپس در اهمیت دانشگاه صحبت کردم.[1] به او قول همکاری محدود برای درسی در موضوع تاریخ سیاسی دادم.
به دفترم رفتم. آقای [حسن] قشقاوی، سفیرمان در قزاقستان آمد. از قطع دریافت نفت از قزاقستان و عدم تأمین اعتبار برای طرحها اظهار ناراحتی کرد. آقای [رضا] امراللهی، [رییس سازمان انرژی اتمی]، برای امور انرژی هستهای آمد. گفت هیأت چینی میآید. [آقای خالصجان تیمورجاناُف]، معاون نخستوزیر تاجیکستان آمد. منتظر سفر من هستند و برای اجرای طرح ساخت سد و تأسیس پالایشگاه تصفیه گاز استمداد کرد.
عصر آقای سیدحسن نصرالله، دبیرکل حزبالله لبنان، با همراهان آمد. دربارة شرایط فلسطین و لبنان و روند صلح خاورمیانه توضیحات داد. من هم با توجه به اینکه اخیراً اعلان شده که اکثریت مردم اسراییل، طرفدار تشکیل دولت فلسطیناند، احتمال دادم که دربارة طرح صلح فعال شود.
آقای [کمال] خرازی، [نماینده دائم ایران در سازمان ملل] آمد و گزارش تأثیر فراوان مصاحبه من با مایکدالاس را داد؛ گرچه پس از دادگاه برلین، بخشی از آثار آن تضعیف شده. ساعت ۱۰ شب به خانه آمدم. جمعی از بستگان به دیدن عفت آمده بودند؛ هنوز حالش خوب نشده است.
[1] - آقای هاشمی، ضمن قدردانی و تشکر از همه دستاندرکاران این برنامه گفت: «قبل از هر چیز خداوند منان را سپاسگزارم که مورد تفقد بزرگان محیط علم و مدیریت کشور باشیم و از دانشگاه تهران، به خاطر اینکه بنده را در سلک شخصیتها و بزرگان دانش این کشور پذیرفتند تشکر میکنم. لحظاتی که اینجا بودم، برای بنده خیلی سخت گذشت، زیرا تحمل بمباران ستایشهایی که انسان خودش آن را قبول نداشته باشد، بسیار سخت است و امیدوارم که بتوانم به این محبتها پاسخهای مناسب بدهم. این جزو افتخارات من است که بتوانم در دانشگاه تهران، تجارب و نظرات خودم را در اختیار نسل جوان قرار دهم، ولی به علت مسئولیتهای زیادی که در کشور دارم، وقت زیادی را نمیتوانم در دانشگاه سپری کنم. من در دوران مسئولیتهایم، بهای اول را به آموزش عالی دادهام و تلاش ما در این دوره این بود که اولویت آموزش عالی را در همه بخشها جدی بگیریم، زیرا معتقدم آینده کشور متأثر از محیط مدارس و دانشگاه خواهد بود. هیچکس نباید از اینکه تعداد تحصیلکردههای کشور زیاد میشود، نگران باشد. اگر فضای کشور فضای علمی بشود، ما با سرعت زیاد به سمت توسعه پیش خواهیم رفت. امیدواریم که کشور ما و انقلاب ما در سایه اسلام و ولایت فقیه، یک جامعه ایدهآل را بسازد و بتوانیم یک نمونه خوبی از کشورداری به دنیا عرضه کنیم تا یک کشوری آزاد، آباد و مسلمان و آن طور که قرآن خواسته است، داشته باشیم.» رجوعکنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانیهای ۱۳۷۶، دفتر نشر معارف انقلاب، ۱۳۹۸.