جمعه ۲۲ فروردین ۱۳۷۶ // ۳ ذی‌حجه ۱۴۱۷ //۱۱ آوریل ۱۹۹۷

با دفتر و دکتر روحانی، [دبیر شورای عالی امنیت ملی]، هماهنگ کردیم که قبل از نماز جمعه، برای مشورت در خصوص نحوه موضع‌گیری در مقابل مسائل دادگاه برلین و حرکات اتحادیه اروپا، جلسه شورای عالی امنیت ملی داشته باشیم. رادیوهای بیگانه و رسانه‌های خبری، از دیروز تاکنون، موج عظیمی از تبلیغات ضد ایرانی به‌راه انداخته‌اند.

آیت‌الله خامنه‌ای، تلفنی تماس گرفتند، برای اطلاع از نظر من و نیز تذکراتی دادند در مورد مطالب خطبه‌های امروز نماز جمعه؛ مجموعاً نظرشان این است که محکم برخورد شود. ساعت ۱۰ صبح به دفترم رفتم. جلسه شورای عالی امنیت ملی تشکیل شد. اخبار و گزارش‌ها و تحلیل‌ها و احتمالات متعدد از اهداف غربی‌ها در این غوغا مطرح شد و درباره اقداماتی که باید بکنیم و اظهاراتی که باید بشود و مراقبت‌های لازم، تصمیم‌گیری شد.

در نماز جمعه، تحلیلی درباره دادگاه میکونوس و غربی‌ها ارائه دادم، مبنی بر قصد تحت‌الشعاع قراردادن شکستشان در برنامه صلح خاورمیانه که ما را هم مؤثر می‌دانند و نیز اعمال نفوذ آمریکا و اسراییل در سیستم قضایی آلمان و عدم استقلال دادگاه و معلوم بودن حکم از مدت‌ها پیش و ضعف دولت آلمان که انفعالی عمل کرده و نهایتاً رسوایی آن‌ها که دادگاه را سیاسی کردند و عدم تأثیر روی ایران و تذکر به مردم و مسئولان که هوشیار و درصحنه باشند.^[1]

ظهر بچه‌ها و جمعی از بستگان جمع بودند. عصر، عفت و فاطی و فائزه، برای حج به عربستان رفتند. شب در خانه تنها ماندم.