شنبه 16 فروردین 1376 // 26 ذی‌قعده 1417//5 آوریل 1997

دیشب و امروز باران خوبی داشتیم. تا ساعت ده و نیم صبح کارها را انجام دادم. [آقای مهادی ویمانا]، سفیر تایلند برای تقدیم استوارنامه آمد. مذاکرات تشریفاتی و معمولی بود؛ با ادبیات اسلامی صحبت می‌کرد. از او توضیح خواستم، معلوم شد مسلمان است. بیشتر با او گرم گرفتم. گفت 10 درصد مردم تایلند مسلمان‌اند. بعد از مذاکرات، می‌خواست دست من را ببوسد که مانع شدم. معانقه^[1] کردیم.

[آقای استوارت هیوم]، سفیر استرالیا هم برای تقدیم استوارنامه آمد. صحبت‌ها در مورد توسعه همکاری‌ها بود. تذکر دادم که تجارت‌مان باید تعادل داشته باشد؛ امروز مازاد تجاری به نفع آن‌ها است و نیز در مورد رأی‌های منفی که در مجامع بین‌المللی علیه ما دارند، تذکر دادم. روی همکاری بر محور اقیانوس هند تأکید شد.

[آقای سید علی‌اکبر طاهایی]، استاندار گیلان آمد. درخواست سفر به گیلان برای افتتاح طرح‌ها را دارند و کمک به کشاورزان برنج که امسال قیمت محصولشان پایین است. [آقای علی‌اکبر شعبانی‌فرد]، استاندار ایلام آمد؛ برای پیگیری وعده‌هایی که در سفر داده‌ام و تشکر از مساعدت‌ها.

دکتر [حسن] حبیبی، [معاون اول رییس‌جمهور] آمد. راجع به موزه قرآن و خوابگاه دانشجویان خارجی که برای آموزش زبان فارسی به ایران می‌آیند و محل مجمع تشخیص مصلحت نظام و انتخابات [ریاست‌جمهوری] صحبت شد. عصر دکتر [علی‌اکبر] ولایتی، [وزیر امورخارجه] آمد. گزارش سفر به کشورهای شمال غرب آفریقا، برای دعوت سران جهت شرکت در کنفرانس تهران^[2] را داد.

شورای عالی امنیت ملی جلسه داشت. دربارة مسئله انفجار الخُبَر و درخواست سعودی‌ها برای تحویل متهمان و سفر من به مکه صحبت و تصمیم‌گیری شد. اکثریت طرفدار انجام سفرم هستند، ولی خود قانع نیستم. دربارة احتمالات دادگاه میکونوس و عکس‌العمل ما و نیز شرایط انجام مانور نظامی در قشم تصمیم‌گیری شد. به خانه آمدم. آقای [محمدحسن] رحیمیان، [رئیس بنیاد شهید] و فرزندانش آمدند.