یکشنبه 15 مهر 1375 | 22 جمادی‌الاول 1417 //6 سپتامبر 1996

 آقای دکتر ولایتی، [وزیر امورخارجه] آمد. گزارش سفر به نیویورک، برای سالگرد [تأسیس] سازمان ملل[1] را داد و گفت، امسال مدیران سازمان ملل، توجه بیشتری به ایران داشتند و در مذاکره با تروئیکا [= اتحادیه اروپا]، نرم‌ترشدن موضع اروپا نسبت به ایران را لمس کرده است. مسأله [سلمان] رشدی را هم اصلاً مطرح نکرده‌اند و آثاری از تغییر مثبت در سیاست آمریکا نسبت به ایران را هم دیده و حتی اسراییل هم پس از انتخاب [بنیامین] نتانیاهو، [نخست‌وزیر اسراییل]، خصومت با اعراب را - نسبت به ایران - در اولویت دارد.

در مورد طالبان هم گفت، روسیه و کشورهای مشترک‌المنافع، پس از برخورد منفی و تند ابتدایی موضع‌شان را تعدیل‌کرده‌اند و احتمالاً نوعی هماهنگی با آمریکا برای ماندن طالبان دارند. قرار شد آقای [محمود] واعظی، [معاون اروپا و آمریکای وزارت امورخارجه]، برای کشف سیاست واقعی آنها به روسیه سفر کند.

آقای [اسماعیل] فردوسی‌پور آمد. برای منزل و مرکز فرهنگی طبس و دیوان عدالت [اداری] استمداد کرد. آقای [علی] مبینی [دهکردی]، استاندار چهارمحال بختیاری آمد و برای عمران بیشتر و کمک برای تشکیل شرکت عمران استان، برای جذب سرمایه‌های مردمی استمداد کرد و از حمایت‌های من در مقابل مخالفانش اظهار امتنان کرد.

جلسه‌ای برای بررسی طرح آبراه خلیج فارس- خزر داشتیم. مشاوران طرح گزارش دادند و من سئوالات مهمی دربارة اصل مسیر و گزینه تونل در ارتفاعات، به جای آب‌بندها و امکان استفاده صیادی و بازیافت انرژی از پتانسیل جریان آب و مقدار بار و درآمدهای حمل و نقل مطرح کردم که قرار شد، بعداً جواب بدهند.

 عصر در جلسه هیأت دولت، بند (ج) بودجه و لایحه فقرزدایی در دستور قرارگرفت و ناتمام ماند. شب میهمان آیت‌الله خامنه‌ای بودم. دربارة مسائل افغانستان و لایحه فقرزدایی بحث کردیم. سپس دربارة مجمع تشخیص مصلحت نظام، با شکل جدید و ترکیب اعضا و کمی هم دربارة انتخابات مذاکره کردیم.