شنبه 5 خرداد 1375 | 7 محرم 1417 25 می 1996

بیشتر وقت امروز به ملاقات‌ها گذشت. آقای [عزت‌الله] اکبری از کارکنان دفتر رئیس‌جمهور که در قائم‌شهر به نمایندگی مجلس انتخاب شده، برای خداحافظی و مشورت و کمک برای حوزه انتخابی‌اش آمد. آقای [احمد] نیک‌فر، نماینده اقلید آمد. برای دوره پنجم رأی نیاورده، می‌خواهد در جهادسازندگی یا وزارت نیرو کار کند و برای اقلید هم خواسته‌هایی داشت.

آقای [حسن] مختاری، نماینده نجف‌آباد آمد؛ برای شکایت از اینکه شورای نگهبان صلاحیت او را رد کرده و شرحی از خدمات عمرانی برای نجف‌آباد، از قبیل برق و آب و بهداشت و و راه و مدرسه داد؛ چهار مترمکعب آب از زاینده‌رود به شهر و اراضی کشاورزی منتقل شده و مسیر بین اصفهان و نجف‌آباد، جاده چهار و شش بانده درست شده است. گفتم بهتر بود در زمان نمایندگی، این‌ها را در صحبت‌های قبل از دستور می‌گفتند.

آقای [سیدرضا] زواره‌ای، [رئیس سازمان ثبت اسناد و املاک کشور] آمد. پیشنهادهایی در مورد صادرات فرش و آزادسازی صادرات حبوبات و نیز در خصوص چابهار داشت و توضیحاتی از اصلاحات در ثبت داد و برای هواپیمای عکس‌برداری برای [طرح] کاداستر^[1] استمداد کرد.

آقای [حمید] میرزاده، [رئیس سازمان برنامه و بودجه] برای امور جاری و مسأله نحوه مصرف وجوه مابه‌التفاوت و مسأله نحوه اصلاح فهرست بها^[2] آمد. برنامه عزاداری [به مناسبت ایام محرم] داشتیم. هیأت سینه‌زنی از نهاد ریاست‌جمهوری آمده بود و آقای [سیدمحمد] کوثری، روضه خواند. صدای گرم و روضه اشک‌آوری دارد؛ حیف که پیر و فرسوده شده است.

عصر آقای [مصطفی] میرسلیم، [وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی]، برای برنامه دستور شورای عالی انقلاب فرهنگی آمد. تذکر دادم که پروانه روزنامه به آقای فیروزان بدهند. دکتر [محمدعلی] نجفی، [وزیر آموزش و پرورش] آمد. گفت سال‌تحصیلی آینده از نیمه شهریور آغاز می‌شود و یک هفته تعطیلی زمستانی داریم. دربارة برنامه صندوق فرهنگیان توضیح داد که کار بزرگی است. از شرایطی که به خاطر تبلیغات انحرافی در انتخابات علیه [حزب] کارگزاران [سازندگی] پیش‌آمده، اظهار نگرانی کرد.

آقای [غلامرضا] فروزش، [وزیر جهاد سازندگی] آمد. دربارة توزیع شیر و نقدینگی جهاد گفت و از موضع‌گیری‌های یک‌طرفه صدا و سیما و سپاه و دستگاه قضایی و... در انتخابات و نیز از افراط‌کاری جناح روحانیت مبارز و از تبلیغات منفی، اظهار ناراحتی کرد؛ دلداری‌اش دادم.

آقای اشمیت باور، مشاور امنیتی آقای [هلموت] کهل، صدر اعظم آلمان آمد. گفته بودند برای اظهار پشیمانی از تُندی نامه آمده، ولی چیزی در این باره نگفت. بیشتر دربارة نحوه همکاری دو کشور و مسأله مواد منفجره در کشتی ایران کلاهدوز صحبت شد.