خاطرات روزانه آیت الله هاشمی / سال ۱۳۷۵/ کتاب سردار سازندگی

[1] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «این کارخانه برای استان یک کار ضروری بود که از آقای مهندس نعمت‌زاده باید تشکر کنیم که این کار را به هرحال به سامان رساندند. من در جریان اقدامات اولیه بودم. برای مناطقی که مثل این استان احتیاج به سیمان دارند، ولی مشکل حمل و نقل دارند، کارخانه‌های کوچک سیمان تعبیه شده بود، ولی به دلایل بسیار با تأخیر انجام شد، ولی سرانجام به اینجا رسید. ما اول ده واحد از این نوع را پیش‌بینی کرده بودیم. آن موقع وضع سیمان در کشور بحرانی بود و کارخانه‌های بزرگ به تولید نرسیده بودند. فکر می‌کردیم که در ظرف یک مدت کوتاه می‌توانیم با این تدبیر، مشکل بحران سیمان را حل کنیم. به‌تدریج که همت بیشتری روی کارخانه‌های بزرگ شد و کارشان جلو افتاد، آن ضرورت بحرانی از بین رفت، ولی مصلحت دیگری که در جاهایی مثل اینجا کارخانه‌های کوچک‌تری را بسازیم تا سیمان منطقه را تأمین‌بکند، باقی بود. به علاوه، ورود اصل این تکنولوژی چینی را هم آقایان لازم می‌دانستند. در مجموع مثل اینکه روی پنج کارخانه قرار گذاشتیم که بگیریم. یکی از آنها را در قشم من دیدم دارند می‌سازند که آن هم فکر می‌کنم، نزدیک است تمام بشود. کارهای ساختمانی آن در سفری که من رفته بودم، شروع شده بود. به هر حال برای مردم اینجا مبارک باشد.» رجوع‌کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های 1375»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1397.

[2] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «این طرح پرورش ماهی‌های قزل‌آلا، با شرایطی که در کشور ماست و نیازی که ما به اشتغال و همچنین به محصولات این طرح داریم، بسیار قابل توجه است. خوشبختانه مراحل مطالعه و راهکارها مشخص شده است. ما هم امسال در برنامه دولت، مبالغی را برای اشتغال‌هایی از این نوع به صورت ویژه در نظر گرفتیم که سهم‌اش را می‌توانیم به این کار جهاد واگذار کنیم. در مناطقی مثل همین اطراف زاگرس که آب فراوان هست و آب‌هایی که در مسیر خودشان می‌توانند از این نوع کار را تغذیه بکنند، با ایجاد استخرهایی حالا از نوع بتونی یا از نوع خاکی، هر دو، با شرایطی که مردم هرجا می‌خواهند. کاری است که در کنار کشاورزی و در کنار بقیه کارها قابل استفاده است. آن‌هایی که خودشان زمین یا آب دارند یا آنهایی که ندارند، می‌توانند به اینجا بیایند و از منابع طبیعی بهره بگیرند یا از کشاورزها بخرند. با توجه به عشایری بودن منطقه و اینکه مردم در گذشته به دام و به کوچ و اینها وابسته بودند، این گونه کارها باعث می‌شود مردم به زمین علاقه پیدا بکنند و بمانند و برای خودشان زندگی آرام، مستمر و قابل برنامه‌ریزی و خوبی تهیه بکنند.» رجوع‌کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های 1375»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1397.

[3] - رقیه مرادی و طیبه پناهی، دو دختر شهید، با صدایی که از شدت شوق می‌لرزید، این شعر را خواندند: خوش‌آمدی محبوب ما در بزم یاران، بشنو حدیث ایل لر، سردار ایران/ ما مردمانی آریوبرزن تباریم، فرزند کهگیلویه مردکارزاریم/ برنُو به دوش و یکه‌تاز و تک سواریم، دریادل و رزم‌آور و دشمن شکاریم / ما جز به‌درگاه خدا سرخم نکردیم، بی‌حرمتی بر حضرت خاتم نکردیم/ مهمان‌نوازی پیشه دیرینه ماست، مهر و وفاداری درون سینه ماست/ ما عرصه بر تیمور جانی تنگ کردیم تا دشت ارژن با سپاهش جنگ‌کردیم/ در شط سرخ جبهه‌ها جانانه ماندیم، خاک وطن از خصم بدسیرت ستاندیم/ گر در میان آتش و خون غرق بودیم، بر قلب دشمن تیر رعد وبرق بودیم/ ما وارث چابک‌سواران شهیدیم، با چشم‌دل ایثارشان در جبهه دیدیم/ ما خندق و چزابه و مجنون‌گرفتیم، با چنگ و با دندان و جوی خون‌گرفتیم/ ما در رکاب تو در عالم سربلندیم، بر عهد تو تا خط آخر پایبندیم/ معمار آبادانی و بازوی دینی، در عرصه سازندگی تو بی‌قرینی/ ای فاتح دروازه سامان ایران، تندیس دریای سخاوت، مرد باران/ خوش پا نهادی برکویر تشنه ما، ای ناخدای عرصه سازندگی‌ها.

[4] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «با هیچ بیانی نمی‌توانم توصیفی از این همه شور، عاطفه، محبت و لطف داشته باشم. احساس خودم را عرض می‌کنم. در این جمع پرشور و هیجان و مملو از عاطفه و محبت، بنده احساس بسیار صمیمانه‌ای دارم و هر چه به نقاط محروم نزدیک‌تر می‌شوم، موج عاطفه و محبت و صفا را قویتر و نیرومندتر می‌بینم و به خاطر عشق و علاقه‌ای که به شما مردم نقاط‌محروم در سینه‌ام دارم و به‌خاطر احساس غیرقابل‌توصیف نزدیکی به شما مردم متدین و عزیز و دوست‌داشتنی، نمی‌توانم آن حالت درونی را توضیح بدهم. شما نمی‌دانید که چه مقدار به شما علاقه‌مندم و این قیافه‌های شاداب و متبسم شما برای بنده بسیار زیباست. وقتی که این احساس شادمانی را در شما مردم می‌بینم، عمیق‌ترین لحظات زندگی‌ام را در وجود خود احساس می‌کنم و بیشترین آرزوی من در دوران مسئولیت اجرایی، این بود که بتوانم به نقاط محروم کشور و مردم دورافتاده و این مراکز مستعد اما فقیر کمک بکنم که بحمداللّه تاکنون گام‌هایی برداشته شده‌است، ولی در نیمه راه هستیم و هنوزکارهای فراوانی باقی مانده که باید انجام بشود تا حقوق حقه مناطق محروم کشورمان ادا شود.» رجوع‌کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های 1375، دفتر نشر معارف انقلاب، 1397.

[5] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «یکی از برنامه‌های شیرین و دلنشین من در این مسافرت، زیارت شما عشایر بزرگوار است. هم آقایان و هم خانم‌ها که از برادران و خواهران دوست داشتنی این مرز و بوم هستید و گروهی زحمتکش و قانع و متدین و فداکار که فداکاری‌های شما را ما در جهاد و در دوران دفاع، خوب دیدیم. من همیشه در دوران زندگی‌ام، نگران وضع فرزندان عشایر بودم که کم‌کم دارد آن نگرانی برطرف می‌شود که مبادا در این کوچ‌کردن‌ها به تحصیل بچه‌هایشان نرسند و در آینده زندگی جامعه ما که تحصیل و تخصص عمومی خواهد شد، مبادا بچه‌های این قشر عزیز مشکل داشته باشند؛ گرچه زندگی شما از جهتی هم خودش شیرین است، در هوای خوب، در محیط خوب، در سیر و سفر، در استفاده از طبیعت، در استفاده از دسترنج خودتان و چیزهایی که ما می‌دانیم، در تمام آنها جنبه‌های مثبتی هست. ولی باید به گونه‌ای ما طراحی بکنیم که شما هم از عمرتان استفاده بکنید و هم برای تربیت بچه‌هایتان، مخصوصاً دختربچه‌ها که در این زمان، با گذشته خیلی نوع تربیت‌شان فرق می‌کند.» رجوع‌کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های 1375»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1397.

[6] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «از این همه محبت و لطفی که از شما مردم دوست‌داشتنی و مهمان‌نواز می‌بینم، یک عالم‌متشکرم. من به‌هیچ وجه قادر به پاسخ به این همه محبت نیستم و با اظهار عجز وکوچکی، اعتراف می‌کنم که جز خدمت‌کردن و انجام وظیفه‌کردن، هیچ جوابی برای این الطاف ندارم. حضور گسترده مردم این شهرستان در صحنه‌های انقلاب، جبهه‌های جنگ و دفاع از ارزش‌های انقلاب اسلامی، برگ زرینی درکتاب تاریخ دفاع مقدس است. وقتی احساسات پُرشور شما مردم گچساران را دیدم، به یاد گفته موهوم آن صاحب منصب انگلیسی افتادم که چقدر بد فهمیده بودند. آن روز که انگلیسی‌ها اینجا را جز قلمروی خود فرض می‌کردند، یکی از آنها با غرور تمام گفته بود که ما بذری را در دوگنبدان و مسجد سلیمان ریختیم که فرهنگ غرب همیشه از این دریچه به ایران سرایت می‌کند. کجاست آن صاحب منصب که بیاید و این اشتباه بزرگ تاریخی خود را ببیند.» رجوع‌کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های 1375»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1397.