[1] - سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی در ۱۶ فروردین ۱۳۵۸، با اتحاد هفت گروه اسلامی مخالف نظام شاهنشاهی شکل گرفت. دشمنی با سازمان مجاهدین خلق، مهم‌ترین وجه مشترک اعضای آن بود. هفت گروه بنیانگذار این سازمان عبارت بودند از: «گروه امت واحده» که آقای بهزاد نبوی در سال ۱۳۵۵، پس از اعلام تغییر ایدئولوژی از سازمان مجاهدین خلق جدا شده‌بود، آن را تأسیس کرد. گروه توحیدی بدر که با محوریت حسین فدایی تأسیس شد. «گروه توحیدی صف» که نقش محوری در شکل‌گیری آن برعهده آقای محمد بروجردی بود و آقایان سلمان صفوی، اکبر براتی، حسین صادقی و محمد عطریانفر، از دیگر اعضای اصلی گروه بودند. «گروه فلاح» که توسط آقایان محمد منتظرقائم، حسن منتظرقائم و مرتضی الویری تأسیس شد. «گروه فلق» که توسط آقایان مصطفی تاج‌زاده و حسن واعظی، دانشجویان مقیم آمریکا تأسیس شد. «گروه منصورون» که در سال ۱۳۵۴ از اتحاد چند هسته مبارزاتی در اهواز، خرمشهر و دزفول ایجاد شد و آقای غلامحسین صفاتی دزفولی، نقش محوری در این سازمان داشت و آقایان محسن رضایی، محمدباقر ذوالقدر و علی شمخانی از دیگر اعضای مؤثر آن بودند و «گروه موحدین» که توسط آقای سیدحسین علم‌الهدی در اهواز تشکیل شد. نخستین شورای هماهنگی سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، با عضویت آقایان محمد سلامتی و صادق نوروزی (از امت واحده)، مرتضی الویری (فلاح)، محمد بروجردی (صف)، محمود بخشنده (موحدین)، محمدباقر ذوالقدر و محسن تحویل زاده از (منصورون) تشکیل شد. از اعضای کلیدی دیگر این سازمان در بدو تشکیل، می‌توان آقایان بهزاد نبوی، محسن مخملباف، فریدون وردی‌نژاد، علیرضا شجاعی‌زند، پرویز قدیانی، محسن رضایی، علی‌شمخانی، محسن‌آرمین، هاشم آغاجری، فیض‌الله عرب‌سرخی، مجتبی شاکری، حسین فدایی، عبدالحسین روح‌الامینی، حسین زیبایی‌نژاد، سعید حجاریان، سیدحسین علم‌الهدی، محمد منتظرقائم، مصطفی تاج‌زاده، حسن واعظی، محمد عطریانفر و حسین صادقی را نام برد. در سال‌های بعد، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، تغییر و تحول بسیاری را شاهد بود. در سال 1375، این سازمان، نقش مهمی در برآمدن آقای سید محمد خاتمی و کسب پیروزی در انتخابات دوم خرداد 1376 ایفاکرد. آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، ارتباط فراگیر و سازنده‌ای با همه گروه‌های اصولگرا و اصلاح‌طلب داشت و در جهت تعادل بخشیدن به فعالیت همه کنشگران فضای سیاسی کشور، تلاش بسیار می‌نمود.

[2] - آقای هاشمی، در دیدار معاونان وزیران و معاونان رؤسای سازمان‌های دولتی گفت: «داشتن پایگاه نیرومند مردمی و اعتماد به‌نفس مدیران، مسئولان و برنامه‌ریزان کشور و شهامت در تصمیم‌گیری‌ها، وارد شدن به‌کارهای بزرگ، از مهم‌ترین عوامل موفقیت نظام در توسعه و استحکام بنیان اقتصادی کشور است.» ایشان ضرورت جمع‌بندی عملکرد و بررسی دستاوردهای چشمگیر و غرورآفرین نظام اسلامی و شناخت نقاط قوت و ضعف در اجرای برنامه‌ها و سیاست‌ها را خاطرنشان کرد و اظهار داشت: «دولت خدمتگزار، امروز پس از هفت سال تلاش بی‌وقفه، همراه با فرازونشیب‌ها و واقعیت‌های تلخ و شیرین، اکنون وفاداری و عواطف نامحدود توده‌های مردم قدرشناس را به عنوان مهم‌ترین پشتوانه در اختیار دارد و مسئولان می‌توانند با اطمینان خاطر، تصمیم‌های بنیانی بگیرند و آن را با قاطعیت اجرا کنند.» آقای هاشمی، وابستگی اقتصاد کشور به نفت و صادرات تک محصولی را در گذشته عامل رکود و خمودی تمام بخش‌ها و ارکان جامعه دانست و اظهار داشت: «دولت با درک پیامدهای منفی وابسته بودن به‌درآمد ناشی از فروش نفت و هدر رفتن منابع عظیم مادی و ذخایر ارزشمند که می‌تواند پشتوانه مهم تحرک، خلاقیت و تولید در کشور باشد، اجرای سیاست‌های تعدیل و اصلاح ساختار اقتصاد کشور را اجتناب‌ناپذیر دانسته و می‌داند. سرمایه‌گذاری‌های زیربنایی، در کنار بازسازی ویرانی‌های گذشته و نجات کشور از طریق اجرای سیاست تعدیل و در مراحل بعد تثبیت نرخ ارز، واقعی‌کردن نرخ‌ها در مقطع خاص زمانی دوران سازندگی، از نمونه‌های بارز تصمیم‌گیری‌های شجاعانه مدیریت کشور و نتیجه آن اقتصادی بالنده، شکوفا و متکی به‌منابع انسانی و مادی داخلی است. وابستگی‌های شدید ارزی گذشته، امروز به‌صورت چشمگیری کاهش‌یافته است و سازندگی و افزایش تولید و عمران و آبادی ایران و کسب توانایی‌های روزافزون، صاحب‌نظران جهانی را متوجه عظمت پیشرفت‌ها و رشد سریع اقتصاد ایران و استحکام بنیان آن کرده است. هدایت نقدینگی جامعه به‌سوی صنعت و سرمایه‌گذاری‌های تولیدی، یکی از اولویت‌های برنامه دولت برای جذب نقدینگی سرگردان در جامعه و تأمین نیازهای ریالی مراکز تولیدی وصنعتی است.» رجوع‌کنید ← کتاب هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های 1375، دفتر نشر معارف انقلاب، 1397.