[1] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «آگاهی هرچه بیشتر مردم از موفقیت‌ها و پیشرفت‏های بزرگ نظام اسلامی، جامعه را با نشاط‌تر و نسبت به‌آینده درخشان خود امیدوارتر می‌سازد. درک آثار فراگیر سازندگی و بازسازی این حرکت، بسیاری از قضاوت‌های منفی و تبلیغات مغرضانه را اصلاح و خنثی کرده است. تبلیغات سالم و بدون زرق و برق و اغراق در شرایطی که جامعه ما زیر بمباران تبلیغات سوء و ناجوانمردانه بوق‏های امپریالیسم خبری است، رسالت سنگین و اجتناب ناپذیر رسانه‌ها و مبلغان کشور است. بیان خدمات و پیشرفت‏های عظیم ایران اسلامی، ریا و خودنمایی و به نفع شخص و یا افراد خاصی نیست، بلکه دفاع از اقتدار اسلام در برابر القائات غیرمنطقی و خصمانه دشمنان برای تضعیف قدرت دین در عرصه حکومت و اداره جامعه است و این حرکت برحقی است. تبلیغات کنونی در کشور، فاقد جامعیت و گستردگی لازم است. تبلیغات درست و با استفاده از شیوه‌های مناسب روز، در شناساندن بهتر چهره شاخص و افتخارآفرین نظام، به ویژه در بُعد خارجی بسیار مؤثر است و می‌تواند بسیاری از تصمیم‌گیری‏ها و بینش‌های بیگانه را دربارة واقعیت‌های جاری در کشور تحت تأثیر قرار دهد و قضاوت‏ها را منصفانه‌تر کند.» رجوع‌کنید ← کتاب هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های 1375، دفتر نشر معارف انقلاب، 1397.

[2] - در بخشی از این مصاحبه آمده است: «مثل بقیه مردم خوشحال می‏شوم، از اینکه می‌بینم وضع کشور رو به بهبود می‏رود و کارهای بزرگی در کشور انجام می‌شود. در همدان، در سفر قبلی، اولویت‏ها، نیازها و استعدادها را که دیدیم، تصمیماتی گرفتیم که تأثیر آن در برنامه‏ها بود و در سفر کاری، گرچه دیدارهای مردمی هم داشتیم، اما بیشتر به جاهایی رفتیم که در سفر قبلی نرفته بودیم. این بار وقت‏مان را به بررسی کارها و دیدن طرح‏ها، چه آنها که تمام شده و چه آنها که شروع می‌شود و یا در حال ساخت بود، گذراندم. مجموعه‌ای که من آنجا دیدم، می‌تواند نمونه‌ای باشد از آنچه در کشور می‏گذرد؛ گرچه همه آن نیست، ولی بخش‏های متعددی نشان می‌دهد که در کشور ما از لحاظ عمرانی و پیشرفت چه می‏گذرد. آن چیزی که من اینجا لمس می‌کنم که واقعاً دیگر ایمان دارم به اینکه مردم فهمیدند راهی که انتخاب کردند، درست است و برای همین هرچه ما از تهران دورتر بشویم، عمیق‏تر جلوه می‌کند. در دوردست که محرومیت‏ها بیشتر بوده است و حالا احساس عدالت می‌کنند که سهم‏شان از امکانات کشوری داده می‌شود، ابراز رضایت می‌کنند.» رجوع‌کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، مصاحبه‌های 1375»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1397.

[3] - پرواز تی‌دبلیوای ۸۰۰، شرکت هواپیمایی ترنس ورلد ایرلاینز در ۱۷ ژوئیه ۱۹۹۶ تنها ۱۲ دقیقه بعد از برخاستن از باند فرودگاه به ناگاه منفجر گردید و لاشه آن به درون اقیانوس اطلس سقوط کرد. تمامی ۲۳۰ سرنشین (۲۱۲ مسافر و ۱۸ خدمه) این بوئینگ ۷۴۷ که از نیویورک به مقصد پاریس در پرواز بود، کشته شدند و این واقعه، عنوان سومین سانحه هوایی مرگبار آمریکا را به دست آورد. انفجار ناگهانی این هواپیمای مسافربری، بدون هیچ اخطار قبلی، فرضیه‌های اولیه متعددی چون وجود یک حمله تروریستی، ورود یک بمب به صورت قاچاقی به درون هواپیما، اصابت احتمالی یک شهاب‌سنگ، هدف گرفتن اشتباهی این هواپیما توسط رزم‌ناوهای نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا در حین مانور و تمرینات نظامی و حتی مداخله امواج الکترومغناطیسی را مطرح ساخت. ۱۶ ماه پس از شروع تحقیقات، اف‌بی‌آی اعلام کرد که هیچ مدرکی دال بر وقوع حمله تروریستی پیدا نکرده‌است و به تحقیقات خود در این خصوص خاتمه داد. ستاد ملی ایمنی حمل و نقل آمریکا، سرانجام نتایج تحقیقات چهار ساله خود را در سال ۲۰۰۰ منتشر کرد. در این گزارش، علت انفجار هواپیما چنین اعلام شد: «جرقه در مدار اتصال کوتاه الکتریکی (مدار سیم‌کشی هواپیما)، سبب مشتعل شدن بخارهای مجاور مخزن سوخت در بال میانی شده‌ و در نهایت مخزن خالی سوخت هواپیما به حدی داغ گردیده که به یک‌باره منفجر شده‌است.»