خاطرات روزانه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی؛ سال1371؛ کتاب رونق سازندگی
شنبه 12 اردیبهشت 1371 | 28 شوال 1412 / / 2 می 1992
در اخبار، مسائل شورش سیاهان آمریکا، مسائل افغانستان را تحت‌الشعاع قرار داده است. دیشب و امروز هم باران داشتیم؛ چنین وضعی بی‌سابقه یا کم سابقه است.
معلمان نمونه به مناسبت روز معلم آمدند. [آقای محمدعلی نجفی]، وزیر آموزش و پرورش گزارش داد و من صحبت کردم.[1] یک معلم زن هم شعری خواند. کارگران هم به مناسبت روز کارگر آمدند. [آقای حسین کمالی]، وزیرکار و امور اجتماعی و [آقای علی ربیعی]، نماینده خانه‌کارگر گزارش دادند و من صحبت کردم.[2] دکتر [سید محمدرضا] هاشمی [گلپایگانی] برای دستور شورای عالی انقلاب فرهنگی آمد. دکتر [حسن] حبیبی برای مشورت جهت سفر به قطر آمد.
عصر دکتر ولایتی و [محمود] واعظی آمدند. در مورد سفر رؤسای جمهور ارمنستان و آذربایجان به ایران و سفر من به ترکمنستان صحبت شد. شورای عالی امنیت ملی جلسه داشت. مسائل افغانستان، حادثه شیراز و مشکلات ناهماهنگی کار و حفاظت سپاه در فرودگاه با مسئولان هواپیمایی مورد بحث واقع و تصمیم‌گیری شد. تا ساعت نُه و نیم شب کار کردم و به خانه آمدم.
[1] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «معلمین کشور مایه برکت‌اند و مایه حرکت در جامعه. معلم چهره محبوبی است و حق‌اش هم هست که محبوب باشد؛ برای اینکه بهترین استعداد و سرمایه انسان‌ها، آن هم انسان‌های جوان را پرورش می‌دهند. همه کسانی که در خدمت جامعه هستند، به نحوی خدمت می‌کنند، یکی نان تهیه می‌کند، یکی لباس تهیه می‌کند، یکی مسکن تهیه می‌کند، یکی امنیت را تأمین می‌کند، هر کسی زحمت می‌کشد، زحماتی که شما می‌کشید، بر اثر حُسن انتخاب‌تان که ناشی از تشخیص و روحیات خوب خود شماست، هدف بسیار مقدسی را دنبال می‌کنید. هر دانش‌آموزی که روزش را به سر می‌آورد و به خانه برمی‌گردد، احساس می‌کند چیزی به وجودش اضافه شده است. این رشد فکری، این رشد معنوی و معلوماتی، محصول تلاش شماهاست. ادامه هم دارد. من روز معلم را به همه شما تبریک عرض می‌کنم و یاد شهید گرانقدر انقلاب و معلم بزرگوار شهید مطهری را که ما به نام او و با برکت از شخصیت او این ابتکار را داریم، گرامی می‌دارم و امیدوارم که معلمان کشور ما همه در راه آن معلم بزرگوار باشند.» رجوع کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های سال 1371»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1393
[2] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «کارگران ما در دوران انقلاب، ثابت کردند که علاقه‌مند به انقلاب هستند و با عمل‌شان ثابت کردند که حاضرند همه مشکلات را تحمل کنند و قناعت کنند، برای اینکه نظام‌شان و کشورشان سربلند باشد. در دوران جنگ، اگر آگاهی و صلابت و وفاداری شما نبود، آن بوق‌های تبلیغاتی می‌توانستند پشت جبهه ما را ضعیف بکند و ما را از عقب خنجر بزنند و نگذارند دفاع‌مان را به پایان برسانیم. ما می‌دیدیدم شما با چه شرایطی در کارخانه‌ها، کار می‌کنید و درآمد ناچیز خودتان را با خانواده‌تان و جنگ تقسیم می‌کنید و همیشه یکی از منابع نیرو و امدادها در محیط‌های کارگری بود. من بارها بعد از بمباران شدن بعضی از کارخانه‌ها در دوران جنگ می‌رفتم به کارخانه و می‌دیدم که هنوز دود آتش‌سوزی بمباران بلند است، ولی کارگران ماشین‌ها را راه انداخته‌اند و دارند کار می‌کنند. امروز در برنامه‌های سازندگی، ما شعار محوری‌مان تولید است که فکر می‌کنیم علاج این مشکلات ما و راه حل مشکلات باقیمانده از جنگ و نظام منحوس گذشته همین است که در جامعه‌مان تولید بالا برود و محصولات ساخته شده خودمان در کشور به اندازه کافی باشد.» رجوع کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های سال 1371»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1393