دوشنبه 31 فروردین 1371 | 16 شوال 1412 / 20 آوریل 1992
آقایان [غلامعباس] زایری و [عباس] عباسی، نمایندگان بندرعباس آمدند و از استاندار شکایت نمودند. با چند هلیکوپتر برای بازدید از خط آهن بافق بندرعباس، از روی خط در حال ساخت پرواز کردیم.
[آقای سعیدی کیا]، وزیر راه و ترابری توضیح میداد. در کنار تونلی در 20 کیلومتری بندرعباس فرود آمدیم و از تونل در دست ساختمان بازدید کردیم. دوکیلومتر طول دارد و با ماشینهای حفار اتریش حفاری میشود؛ پیمانکار ایرانی میسازد.
سپس به پرواز ادامه دادیم. پلهای فراوانی میخورد. طول پلها 26 کیلومتر و طول تونلها 17 کیلومتر است. بیشتر پلها و تونلها ساخته شده است. در نزدیکی بخش محروم فین، کنار تونل دیگری پیاده شدیم و از آنجا با ماشین حرکت کردیم. در مرکز بخش فین، مردم استقبال بسیار گرمی نمودند. کثرت ریختن گُل روی ماشین، مورد اعتراضم قرار گرفت؛ اسراف کردند. در اجتماعشان سرودی خواندند که برای من سروده بودند. بخشدار گزارش داد. سپس من صحبت کردم و وعده کمک دادم.[1]
حرکت کردیم. در راه از کارگاه ساخت تیرهای تنیده پلها بازدید کردیم. دو هزار تیر در برنامه دارند. سپس به کارگاه پل بزرگی رفتیم که توسط شرکت دوو، پیمانکار کرهای، ساخته میشود. تکنیک بسیار جالبی داشتند. قطعات بیست متری و پانصد تنی را میسازند و با جکهای قوی هُل میدهند و روی پایهها قرار میگیرد، سپس قطعه بعدی وصل میشود و به جلو رانده میشود تا چهل قطعه که مجموعاً چهار صد متر است. این مجموعه عظیم با همان جکها روی پایهها هُل داده میشود.
با کارگران صحبت کردم. از سختگیری کرهایها گله داشتند. از تونلی که کرهایها میسازند، بازدید کردیم که با تکنیک دیگر حفاری میشود. در مسیر از چندین تونل بازدید کردیم. در جمع کارکنان، گزارش شنیدم. تشویقشان کردم.[2] در نقطهای بین سیرجان و حاجیآباد، نحوه ریلگذاری با ماشینهای سنگین ریلگذاری و تنظیم و تراز و جوشکاری را تماشا کردیم. خیلی سرعت دارد؛ یک و نیم کیلومتر در یک شیفت ریلگذاری میکنند. از آنجا با هلیکوپتر به جیرفت رفتیم و در مراسم افتتاح بهرهبرداری از سد جیرفت شرکت کردیم.[3] با هواپیما به تهران برگشتیم. مصاحبه کردم.[4]
[1] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «حضور در این بخش محروم و زیارت شما مردم عزیز، مهربان و دوست داشتنی، یکی از بخشهای دلپذیر سفر من است. بحمدالله وضع طبیعی بخش، با توجه به مسیر راهآهن، نوید این را میدهد که در آینده شما مردم مستعد جای خود را در سطح کشور پیدا کنید. با توجه به استعدادهای فرهنگی بالای مردم و استعداد طبیعی و جغرافیایی، این بخش میتواند از بخشهای برخوردار و مؤثر باشد و حتی به پشتوانهای برای مرکز استان تبدیل شود. معمولاً مردم محروم، قانع و مهربان، از بلندپروازی خودداری کرده و در حد مقدورات کشور، خواستههایشان را مطرح میکنند. اولین اقدام، سامان دادن به کیفیت عرضه محصولات از قبیل خرما و مرکبات میباشد تا کشاورزان محصول و دسترنج خودشان را به قیمت مناسب، عرضه کنند. مساله دیگر، ضرورتی است که باید هر چه سریعتر پایهگذاری شود، زیرا اینجا در مسیر راهآهن اصلی کشور قرار میگیرد و احداث یک شهرک صنعتی از واجبات میباشد. همین طور اتصال این منطقه به لار پیشنهاد خوب و سازندهای است و منطقه لار هم میتواند از راهآهن سراسری استفاده کند.» رجوع کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانیهای سال 1371»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1393
[2] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «خط آهن بافق ـ بندرعباس، طرح مهم و حماسهای است که انصافاً باید جزو افتخارات کشور و افتخارات انقلاب به حساب بیاید. کسیکه این مجموعه را ببیند، به مدیریت خوب کشور و همچنین به قدرت اجرایی بسیار بالا مخصوصاً آن قسمتهایی که خود ایرانیها ساختند، اطمینان پیدا میکند. من پیش از انقلاب، در سفری با ماشین از شمال ایتالیا به جنوب این کشور رفتم. مسیر مایه تعجبم شده بود؛ دائم پل، تونل و اتوبان هم بود. فکر میکردم آیا چنین کارهای بزرگی در کشور ما میشود یا نمیشود؟ اما این مقداری که تا به حال در این ارتفاعات دیدم، به نظرم اهمیتاش از آن خیلی بیشتر است. هم طول آن بیشتر و متنوعتر هست. کار بسیار با ارزشی است. مایه افتخار کارگران و مهندسان و تکنسینها و مدیران است. امیدواریم وقتیکه این طرح به مرحله بهرهبرداری برسد و تأثیرش در جامعه روشن بشود، بتوانیم مردممان را از این کار بزرگی که انجام شده آگاه کنیم.» رجوع کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانیهای سال 1371»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1393
[3] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «یکی از آرزوهای دیرین من از پیش از انقلاب و بیشتر بعد از انقلاب، همیشه این بوده و خواهد بود که آبهای کشور را مهار کنیم و از این نعمت خدادادی هم در جهت کشاورزی و هم در جهت تولید انرژی و دادن آب به مردم بهره درست ببریم. اگر ما موفق بشویم در طول دو برنامه پنج ساله به این هدفمان برسیم، ما خدمت تاریخی و عظیمی به این کشور و انقلاب کردهایم. ما دستکم حدود 20 هزار مگاوات برق میتوانیم از این پتانسیل آبیمان بگیریم. این بیش از دو برابر برقی است که اکنون ما مصرف میکنیم؛ آسیبناپذیر، ارزان، بیخرج و سالم. خیر و برکتی که از ناحیه کشاورزی، ایجاد اشتغال، تأمین مواد غذایی و احیای محیط زیست تخریب شده کشور دارد و دیگر قابل محاسبه نیست. آن روزی که ما غذایمان را و انرژیمان را بتوانیم از آبمان برداشت کنیم، اساسیترین پایه استقلال کشورمان را داریم.» رجوع کنید ← کتاب «هاشمیرفسنجانی، سخنرانیهای سال 1371»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1393
[4] - رجوع کنید ← کتاب «هاشمیرفسنجانی، مصاحبههای سال 1371»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1393