خاطرات روزانه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی؛ سال1371؛ کتاب رونق سازندگی
پنجشنبه 27 فروردین 1371 | 12 شوال 1412 / 16 آوریل 1992
اول وقت آقای [علاءالدین] بروجردی، [معاون آسیا و اقیانوسیه] از وزارت امور خارجه اطلاع داد که حکومت افغانستان سقوط کرده و [محمد] نجیب، [رییس‌جمهور این کشور] به دفتر سازمان ملل پناه برده است. هم اکنون نجیب و [بنان] سوان، [نماینده سازمان ملل در افغانستان] آنجا هستند و گیر افتاده‌اند، چون فرودگاه کابل هم به دست مجاهدین افتاده و نماینده ما هم آنجا است.
آن‌ها می‌گویند که ایران از مجاهدان مهاجر حمایت می‌کند. از ما خواسته‌اند که برای حل مشکل کمک کنیم. سفیر پاکستان هم همان‌جا است. گفتم حمایت ما را تکذیب کنند و بیانیه‌ای بدهند که ما مخالف درگیری‌های گروهی داخلی و تشنج هستیم و افغانستان را یکپارچه می‌خواهیم و گروه‌ها نباید امتیاز بیشتر از حق‌شان بخواهند؛ فعلاً فارسی زبان‌ها در شمال و در کابل جلو هستند.
مدیران مدارس استعدادهای درخشان آمدند. آقای [جواد] اژه‌ای گزارش داد و من تشویق‌شان کردم. مجمع تشخیص مصلحت جلسه داشت و مشکلات قانونی وزارت مسکن و شهرسازی را حل کرد. عصر تا ساعت پنج، کارها را انجام دادم و به خانه آمدم.
بعضی از رسانه‌های کشورهای عربی، سرو صدا راه انداخته‌اند که ایران دارد اعراب شارجه را از جزیره ابوموسی بیرون می‌کند. از سیاست محدود کردن ما به هراس افتاده‌اند. به آقای [علی] فلاحیان گفتم اتفاقات شیراز و دانشگاه اصفهان را پیگیری کنند.
آقای [حسن] روحانی، [دبیر شورای عالی امنیت ملی]، اوضاع افغانستان را تلفنی گزارش داد و گفت سازمان ملل از ما خواسته است که برای نجات سوان و نجیب که گیر افتاده‌اند، کمک کنیم. با آیت‌الله خامنه‌ای در این خصوص مشورت کردم و به آقای روحانی گفتم، ضمن تأکید بر اینکه ما نفوذ عمده‌ای نداریم و دفتر سازمان ملل و حتی پاکستان بهتر از ما می‌توانند عمل کنند، در عین حال با مسئولیت خودشان، آماده‌ایم کمک کنیم و نجیب را مستقلاً نمی‌پذیریم، مگر اینکه نماینده سازمان ملل که به او پناه داده، بخواهد او را بیاورد. باید از ایران برود.
هم اکنون رادیو آمریکا خبر داد که نجیب‌الله در کابل دستگیر شده است.