یکشنبه 1 آذر 1371/ 26 جمادی‌الاول 1413 / 22 نوامبر 1992

از خانه به مرکز تولید تجهیزات توانبخشی هلال‌احمر در خیابان ولی‌عصر رفتیم. کارگاه تولید دست و پای مصنوعی برای معلولان و مرکز تربیت و تعلیم نیروی انسانی است. گزارش دادند و فیلمی از یک جانباز که دو دست و یک پای او قطع شده و با دست و پای مصنوعی، کارهای زیادی انجام می‌داد، پخش کردند. از کارگاه‌ها بازدید کردم و با اساتید و تکنسین‌ها و مراجعان مذاکره کردم. سپس مصاحبه داشتم[1] و سخنان کوتاه تشویق‌آمیزی برای کارکنان نمودم.[2] به دفتر رفتم. آقای [سیدعلی] غیوری، [نماینده ولی‌فقیه در سازمان هلال احمر]، در راه با من آمد و برای ساخت مسجد در خرمشهر، سنندج و رودبار استمداد کرد.

آقای [جلیل] بشارتی، [رییس‌دفتر مناطق محروم نهاد ریاست‌جمهوری] آمد. گزارش عملکرد دفتر مناطق محروم را داد و برای بودجه مناسب برای سال 1372 استمداد کرد. آقای [محمد] غرضی، [وزیر پُست و تلگراف و تلفن] آمد. برای کارهای پُست و تلگراف و مخابرات استمداد کرد و از کارشکنی‌هایی که در مورد ماهواره و توسعه سریع تلفن می‌شود، شکایت نمود.

آقایان [حسن] فیروزآبادی، [محسن] رضایی و [علی] شهبازی از نیروهای مسلح و آقای [مسعود روغنی] زنجانی، [رئیس سازمان برنامه و بودجه] آمدند. برای تأمین اضافات بودجه آنها مذاکره شد. بالاخره قرار گذاشتیم از طریق فروش ارزشان یا استقراض، کمبود را در سال‌جاری جبران کنیم.

ظهر مهدی و محسن آمدند. مهدی گزارش سفر به قشم را داد. محسن هم گزارش سفر به قزاقستان، برای بازدید از صنایع اسلحه‌سازی آنها را ارائه کرد. چیز مهمی

نداشته‌اند و از رکود کارخانجات‌شان گفت. عصر در جلسه هیأت دولت شرکت کردم. چند تبصره بودجه تصویب شد.

شب میهمان رهبری بودم. دربارة تک نرخی شدن ارز و گزارش مغرضانه [رینالدو] گالیندوپل، [گزارشگر ویژه کمیسیون حقوق بشر در مورد ایران]، به مجمع عمومی سازمان ملل و مسائل جاری کشور و سیاست خارجی و همچنین مسائل شخصی مذاکره کردیم.