خاطرات روزانه آیتالله هاشمی رفسنجانی؛ سال1371؛ کتاب رونق سازندگی
جمعه 26 تیر 1371/ 16 محرم 1413 / / 17 جولای 1992
امروز بیشتر وقت به مطالعه و استراحت و معاشرت با بستگان و حاجیه والده گذشت. برای اقامه جمعه به دانشگاه رفتم.[1] فرزندان آقای [عبدالمجید] معادیخواه، برای استمداد کسب اجازه به پدرشان، جهت دادن مرخصی به منظور چاپ آثارش مراجعه کردند.
با محسن [هاشمی]، مقداری درباره مسائل مترو صحبت کردیم. والده و همشیره و یاسر، با من به نماز جمعه آمدند.
[1] - در خطبه اول، خطیب جمعه با ارائه تحلیلی از واقعه روز بعد از عاشورا و اسارت خانواده امام حسین (ع) و حوادثی که در مسیر حرکت اسرا به شام اتفاق افتاد، ارائه کرد و به تشریح اثرات آن در قیام عاشورا پرداخت. در خطبه دوم دربارة نقش امربه به معروف و نهی از منکر در جامعه، ضرورت توسعه تأمین اجتماعی در کشور، ضرورت حضور نیروهای بسیجی در صحنه، تشریح برنامههای اقتصادی و توسعه کشور و تشریح سیاست تعدیل مطرح شد. در بخشی از خطبه دوم آمده است: «تعدیل به این معنی است که ثروت اصلی شما مردم را که اکنون ارز حاصل از فروش نفت است، چنانچه تقسیم کنیم، اگر یک دلار به تهرانیها تعلّق بگیرد، یک دلار هم به آن روستایی در «خاش» میرسد، به آن عشایر در سیستان و بلوچستان هم میرسد. امّا آن شهرستانی از یک دلار متعلّق به خود استفاده نمیکند و حال آنکه در اینجا یعنی تهران و یا اصفهان چند دلار استفاده میکند، چون این افراد در خانهشان نفت ارزان مصرف میکنند و آن روستایی اصلاً نفت مصرف نمیکند. گاز ارزان مصرف میکنند آن فرد محروم اصلاً گاز مصرف نمیکند. همچنین فرد تهرانی در ماشیناش، بنزین مصرف میکند، آن روستایی اصلاً بنزین به مصرف نمیرساند. این خیابانها را ما با ارز ارزان احداث میکنیم، فرد روستایی اصلاً نیازی به خیابان پیدا نمیکند. حتّی به آن عدّهای که به طور کوپنی گوشت تحویل میدادیم، همان گوشت را به روستاییها نمیدادیم. آردی را که دولت به افراد شهری میدهد، به خیلی از روستاییها نمیدهد. آیا این عدالت محسوب میشود؟ این حکومت انقلابی است؟ این حکومت اسلامی است؟ به این سبک بیتالمال را به غارت میبرند. این حرف حرف من که نیست، بلکه حرف مجلس، دولت، حرف رهبر و حتّی حرف همه شما است. تعدیل یعنی اینکه هر چیزی بتواند قیمت حقیقی خودش را پیدا کند. تعدیل در دنیا یک ضرورت تلّقی میشود. منتها اگر ما بخواهیم به صورت ضربتی انجام دهیم، اوضاع به صورت نامطلوبی درمیآید، لیکن ناچاریم در این زمینه قدم به قدم به پیش برویم. ناچاریم تا چند سال دیگر این تبعیضها و این بیعدالتیها را تحمّل نماییم و هر سال قسمتی از کارها را اجرا کنیم.»