جمعه ۱۹ بهمن ۱۳۷۵ //۲۸ رمضان ۱۴۱۷ // 7 فوریه 1997

برای راه‌پیمایی روز قدس و اقامه جمعه به دانشگاه تهران رفتم. حضور مردم وسیع و بیشتر از هر سال است. از طرف آقای ناطق [نوری] و دفترش و ستاد نماز جمعه، خواستند که بعد از صحبت ایشان که قبل از خطبه‌ها صحبت می‌کنند، اسمی از ایشان ببرم و بُردم. سال گذشته، اسم نبردم، ایشان گله کرد. یک خطبه راجع به فلسطین و خطبه دوم را درباره پیروزی انقلاب و اعجاز انقلاب در پیروزی و دفاع و سازندگی ایراد کردم[1].

عصر به مطالعه و اصلاح پیش‌نویس شرح زندگی خودم [= کتاب دوران مبارزه] و نیز نوشتن مقدمه‌ای بر چاپ دوم دو جلد اول و دوم تفسیر راهنما گذشت. از اصفهان، تلفنی خواستندکه مدت رأی‌گیری [انتخابات میان‌دوره‌ای مجلس که امروز در حال برگزاری است]، تمدید شود، ولی وزارت کشور موافق نیست.

 شب دکتر روحانی، [دبیر شورای‌عالی امنیت ملی] آمد و گزارش مذاکره با [آقای علی فلاحیان]، وزیر اطلاعات، در مورد مسأله فرج سرکوهی را دادکه ظاهراً بد عمل‌کرده‌اند. در مورد احتمال نامزدی ایشان در انتخابات هم مشورت کرد. آقای روحانی گفت، آقای [علی] لاریجانی به ایشان گفته که به نظر رهبری هم مایل‌اند، ایشان هم نامزد شود. احتمال می‌دهدکه با هدف جلوگیری از پیروزی جناح چپ است؛ به جایی نرسیدیم. قرار شد بیشتر بررسی شود تا معلوم شود چه کسی و چه جناحی، از ایشان حمایت می‌کنند.

آقای [علاءالدین] بروجردی، [معاون آسیا و اقیانوسیه وزارت امورخارجه]، تلفنی گفت که سفیر ترکیه به وزارت امورخارجه آمده و خواسته که [آقای محمدرضا باقری]، سفیرمان و کنسول از استانبول را به ایران فرا خوانیم؛ به خاطر فشاری که روی دولت اربکان می‌آید؛ در اثر اظهارات آن‌ها [در مراسم روز قدس] که از سوی لائیک‌ها، به‌عنوان دخالت در امور داخلی ترکیه مطرح شده است. افطار، فائزه و [دخترش] مونا، اینجا بودند. مهدی هم آمد. راجع به طرح عمرانی نفت، نظراتی داشت. شرکت تحت مدیریتش، [=شرکت مهندسی و ساخت تأسیسات دریایی]، مناقصه سروش[2] را برده است و از او خواسته‌اند که در مورد پارس‌جنوبی هم بررسی‌کند.