پنج‌شنبه ۲۷ دی ۱۳۷۵ //۶ رمضان ۱۴۱۷ // ۱۶ ژانویه ۱۹۹۶

صبح زود فائزه آمد. برای امکان برگزاری مسابقه ورزش بانوان کشورهای اسلامی در پاکستان استمداد کرد. دیشب و امروز باران داشتیم‌که باعث خوشحالی است؛ امسال دچار خشکسالی بودیم. هیأت امنای شهرک مهدیه قم آمدند و کمک خواستند. گفتم یک میلیارد و چند میلیون تومان، در بودجه سال ۱۳۷۶ دیده‌ایم و وام هم می‌دهیم. از کمک‌های گذشته من، اظهار قدردانی‌کردند؛ علاوه بر کمک‌های نقدی، نیازهای زیربنایی مثل آب و برق و گاز را تأمین کرده‌ام. گفتند، برنامه ساخت ۱۳ هزار واحد مسکونی، برای طلاب است، با همه نیازهای شهری. مدیر جامعه الزهرا (س) [حوزه علمیه خواهران] قم آمد؛ کمک و وام خواست.

 آقای صاحب‌زاده یعقوب‌خان، وزیر امورخارجه پاکستان آمد. نامه آقای [فاروق] لغاری، رییس‌جمهور را آورد. من را برای اجلاس سران کشورهای اسلامی در بهار سال آینده، دعوت کرده است. در نامه، صحبت از اجلاس مقدماتی وزارت امورخارجه شده که نشان از این است، علی‌رغم قرار قبلی، می‌خواهند آن را به صورت اجلاس‌کامل سران ارائه دهند و وزارت امورخارجه نگران است که این باعث شود، اجلاس بعدی در تهران نباشد، یا ضعیف باشد. اخیراً دبیرکل سازمان کنفرانس اسلامی، گفته بعید است در یک سال، دو اجلاس سران باشد و گفته، با توجه به اینکه معلوم نیست رییس‌جمهور در ایران کیست، تصمیم‌گیری از حالا مشکل است. دربارة مسائل افغانستان و روابط بین دو کشورمان صحبت‌کردیم.

مجمع تشخیص مصلحت نظام جلسه داشت. دو مصوبه گذراندیم و دستور سوم، نیمه‌تمام ماند که دربارة قانون مبارزه با مواد مخدر است. دومی مربوط به مصوبات هیأت‌های هفت‌نفره [واگذاری زمین] بود. عصر، جمعی از قاریان قرآن آمدند و برنامه اجرا کردند. من هم برایشان صحبت کردم^[1]. یک کودک پنج ساله، به نام «محمدحسین طباطبایی»، از قم، تمام قرآن را با ترجمه حفظ دارد؛ امتحان کردم، از عهده برآمد. جایزه دادم و تشویق و محبت کردم. افطار میهمانم بودند.