جمعه ۱۴ دی ۱۳۷۵ //۲۳ شعبان ۱۴۱۷ // ۳ ژانویه ۱۹۹۶

در منزل بودم. وقت به استراحت و مطالعه گذشت. خاطرات دیروز را که آخرین روز سفر به ایلام است، نوشتم؛ نکاتی باقی مانده که امروز اضافه می‌کنم.

روز قبل از سفر، باران فراوانی در استان باریده بود و تمام ایام حضور، هوا آفتابی بود که مردم این را از لطف خاص خداوند به این سفر تفسیر می‌کردند. هماهنگی مدیران و نمایندگان و روحانیت خوب بود. در یکی از روستاهای محروم دره‌شهر، دامداری ۴۰۰ گوسفند داشته و ۵۰ گوسفند را برای هزینه مراسم استقبال سفر، بخشیده بود. به آقای [جلیل] بشارتی، [رئیس دفتر امور مناطق محروم]، گفتم گوسفندان را برای ساخت بنای یک مسجد یا کار خیر دیگری صرف کنند و هزینه‌های اضافی را خودم می‌دهم.

[آقای شعبانی‌فرد]، استاندار و [آقای یعسوبی]، امام جمعه، سعی داشتند همه جا همراه باشند. در مسیرها، هلی‌کوپترها و مراسم کنار من بودند. استاندار در اکثر موارد، به سئوالات از وضع استان، می‌توانست پاسخ بدهد و گاهی هم نادرست درمی‌آمد؛ ولی مجموعاً پُرتلاش است.

دکتر ولایتی، [وزیر امورخارجه]، تلفنی در مورد سفر به ترکیه برای گروه دی هشت (D-8)^[1] و سفر آینده به ایتالیا صحبت‌کرد و کسب نظر نمود. پیش از ظهر، محسن آمد و با یاسر و مریم، ناهار را با من خوردند. آقای حسین مرعشی، [نماینده کرمان] آمد. راجع به انتخابات [ریاست‌جمهوری] و کاندیدای کارگزاران صحبت کرد. در گزارش‌ها، عقب‌نشینی رییس‌جمهور صربستان در مقابل مردم و ادامه گروگان‌گیری چریک‌های توپاک آمارو در پرو، مورد توجه است.