خاطرات
  • صفحه اصلی
  • خاطرات
  • خاطرات روزانه / آیت‌الله هاشمی رفسنجانی/ سال 1374 / کتاب «مرد بحران ها»

خاطرات روزانه / آیت‌الله هاشمی رفسنجانی/ سال 1374 / کتاب «مرد بحران ها»

  • یکشنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۳۷۴

یکشنبه 17 اردیبهشت  1374    |  7 ذیحجه   1415   7 می 1995

 

هنوز هم مسأله شکست طرح تحریم آمریکا مورد توجه است. آقای [غلامحسین] جمی، [امام‏جمعه آبادان]، برای تشکر از سفرم به آبادان آمد و تأکید بر توجه بیشتر داشت. وزیران مسکن و امورخارجه آمدند، برای توضیح و گرفتن جواز ساخت میهمان‏سرای دولت، با حذف 20 درصد از طرح که با ساخت بقیه موافقت کردم.

هیأت مدیره جامعه‏الزهرا (س) از قم آمدند. برای خرید باغ زنبیل‌آباد برای جامعه استمداد کردند. آقایان [علی‏اکبر] ولایتی، [محسن] نوربخش و [کمال]خرازی آمدند و برای هزینه تبلیغات و لابی در رسانه‌ها و محافل آمریکا استمداد کردند. عصر در جلسه هیأت دولت، چند مصوبه داشتیم و گزارش‌هایی از توسعه صنعت کاشی و چینی و صادرات موفق آنها ارایه شد.

شب میهمان آیت‏الله خامنه‌ای بودم. نتیجه معاینات قلب‌شان را توضیح دادند. عروق سالم است؛ به‏جز یکی که سی‏درصد مشکل دارد و مهم نیست، ولی توصیه شده که مواظب تحریکات هیجانات عصبی باشند. ایشان گفتند، شیخ علی تهرانی[1] در مرز خودش را تسلیم کرده و بازداشت است. دربارة مسایل مربوط به قصد تحریم آمریکا، ضرورت جدی‌تر بودن در گرفتن مالیات و هم کنترل قیمت ارز و ادامه سیاست قیمت‏گذاری و خرید کارخانجات شکر از محل طلب‏مان از مصر و ... مذاکره داشتیم.

آقای [علی] عزت بگوویچ، رییس‏جمهور بوسنی و هرزگوین، تلفنی صحبت کرد و تقاضای ارسال کمک‌ها را داشت و گزارشی از وضع جنگ داد و عذر تأخیر سفر به تهران را گفت و تأیید کرد که شروع جنگ بین صرب‌ها و کروات‌‌ها در کرواسی،  فشار را از آنها برداشته است.

 

 

[1] - شیخ علی تهرانی، از شاگردان امام خمینی (ره) و روحانیون مبارز قبل از انقلاب بود که  به مبارزه با حکومت پهلوی پرداخت و در این راه بارها به زندان افتاد و تبعید شد. او پس از پیروزی انقلاب، نماینده مردم استان خراسان در مجلس خبرگان قانون اساسی بود. تهرانی، مشی سیاسی دیگری انتخاب کرد و از مخالفان نظام گردید. وی در سال ۱۳۶۳ در زمان جنگ، به عراق پناهنده شد و از تلویزیون بغداد به تبلیغ بر ضد نظام جمهوری اسلامی پرداخت. شیخ علی تهرانی، در سال ۱۳۷۴تسلیم شد و به ایران بازگشت و در دادگاه به بیست سال زندان محکوم شد، ولی در سال ۱۳۸۴ آزاد گردید.