خاطرات روزانه / آیت‌الله هاشمی رفسنجانی/ سال 1374 / کتاب «مرد بحران ها»
پنجشنبه 21 دی 1374 //19 شعبان 1416 // 11 ژوئن 1996
دیشب برف داشتیم. دو مورد عقد ازدواج برای کارکنان دفتر داشتم. آقای دری [نجفآبادی، رییس کمیسیون برنامه و بودجه] که برای جواب عقد آمده بود، توضیحاتی دربارة مصوبات مجلس در بالا بردن سطح بودجه داد؛ گفتم موافقت ندارم.
آقای [محمد] فلاح از وزارت اطلاعات آمد. در مورد پرونده فرزند سیدمحمد شیرازی[1] و علیآقا تهرانی توضیحاتی داد. تهرانی به عنوان اعتراض به حکم دادگاه اعتصاب غذا کرده و میگوید اگر محاربه است، اعدام شود و اگر نیست آزاد شود. در مورد سیدمرتضی شیرازی، گفتم سیاست این باشد که اصلاح شود و راه درستی در اداره بیت پدرش داشته باشد. در مورد کیفیت گزارش به شورای نگهبان در خصوص نامزدهای انتخابات مشورت کرد. گفتم سعیکنند، جرم‌های ثابتشده را بگویند و اتهامات غیرمسلم را مطرح نکنند. از خطر باند پیام دانشجو و از ضررهای اجتماعی گروه انصار حزبالله گفت.
مدیران سازمان بهزیستی آمدند. آقایان [علیرضا]مرندی، [وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی] و [سیدمحمد]جزایری، [رییس سازمان بهزیستی] گزارش دادند. من هم صحبت طولانی تشویق آمیز نمودم[2]. آقای [علیمحمد] بشارتی، وزیرکشور آمد. از پیشرفت‌های عمرانی کشور و از توفیقات مبارزه با قاچاق تمجید کرد و از سلامت مقدمات کار انتخابات گفت. برای هزینه‌های ضروری و پیشبینی نشده و نیز اجازه شکار به شیوخ قطر استمداد کرد.
ظهر عفت و بعضی از بچه‌ها بودند. مراسم تدفین میتران رییس جمهور سابق فرانسه از ماهواره را تماشا کردند. تا غروب کارها را انجام دادم و به خانه آمدم.
[1] - آیت‌الله سید محمد حسینی شیرازی (1305-1380)، از مراجع تقلید شیعه بود. ایشان در نجف به دنیا آمد و تا ۴۴ سالگی در این شهر بود. آیت‌الله شیرازی، بر اثر فشارهای رژیم بعث از عراق به کویت رفت و در سال ۱۳۵۷ به قم مهاجرت کرد. او از زمان تبعید حضرت امام خمینی در نجف اشرف، روابط خوبی با ایشان داشت، اما بعدها این روابط تیره شد. در جریان جنگ تحمیلی، به حرمت جنگ با عراقی‌ها به دلیل حرمت کشتن مسلمین، فتوا داد و پس از آن تا پایان عمر در حبس خانگی بود و در ۲۷ آذر ۱۳۸۰ در قم درگذشت. رهبر معظم انقلاب، در پیامی از مجاهدت‌های آیت‌الله سید محمد شیرازی تقدیر نمودند و مجلس ختمی در مسجد اعظم قم برای ایشان برگزار کردند. آقای شیرازی، در طول عمر ۷۵ ساله خود بیش از ۱۱۵۰ عنوان کتاب در مسایل مختلف سیاست، اقتصاد، حقوق، الهیات، فقه، اصول، طبّ، نجوم، حدیث و رجال، کلام، منطق، تاریخ و دیگر موضوعات به دو زبان عربی و فارسی نوشت که از این جهت در تاریخ نویسندگان جهان ممتاز است.
[2] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «واقعیت زندگی بشر، این است که هیچ جامعه‌ای بدون معلول نیست. در پیشرفتهترین جوامع هم درصدی از مردم گرفتار معلولیت هستند. بعضی وقتها اتفاق می‌افتد که ما به این محیطها می‌رویم و یک نوع احساس خاص داریم که تحت تأثیر رنجهای اینگونه افراد قرار می‌گیریم. به هر دلیل، کوتاهی جامعه، خانواده، حوادث، تصادفات، سیر سنتهای طبیعت و قوانین فطری جهان و غیره، انسانهاییرا این چنین در جامعه می‌بینیم. ما وظیفه داریم، حتیالامکان، مشکل اینها را کم کنیم؛ البته خداوند مشکلات اینها را بیجواب نمی‌گذارد. اصولاً در منطق عدالت خداوند، هر حالتی از حالات ما در مجموعه پرونده ما حساب می‌شود. بسیاری از خوشی‌ها را خیلیها دارند؛ اینها جای کارهای خوب را می‌گیرند. بعضی از رنجها، بعضی از تقصیرها را جبران می‌کند و اگر تقصیری نکردند، وسیله‌ای برای رشد واقعی اینها در آینده می‌شود. در جهان ابدی، به هر حال اینها در مجموعه مخلوقات خداوند، حق خودشان را می‌گیرند و در این دوره گرفتار هستند و ما هم تکلیف داریم، مشکلات اینها را کم کنیم.» رجوع‌کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانیهای سال 1374»، دفتر نشر معارف انقلاب،1396.