خاطرات روزانه / آیت‌الله هاشمی رفسنجانی/ سال 1374 / کتاب «مرد بحران ها»
شنبه 20 آبان 1374 //17 جمادی‌الثانی 1416 // 11 نوامبر1995
از خانه به تالار وحدت رفتیم. مراسم شروع هفته کتاب بود. آقایان میرسلیم، [وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی] و [احمد] مسجدجامعی، [معاون فرهنگی وزیر ارشاد] گزارش دادند و من صحبت مفصلی کردم و بر احتراز از تنگ‌نظری در برخورد با کتاب‌ها و اظهارنظرها تأکید نمودم[1] و از نمایشگاه بازدید کردم.
[آقای احمد علمالهدی]، سفیر جدیدمان در نامی‌بیا، برای خداحافظی و کسبنظر آمد. دکتر [علیرضا] مرندی، [وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی] و معاونان آمدند. از
بانک مرکزی و سازمان برنامه شکایت داشتند؛ با هر دو تلفنی صحبتکردم. جواب‌های روشنی داشتند.
آقای [کمال]خرازی، [نماینده دایم ایران در سازمان ملل] آمد. گزارش وضع آمریکا را داد و برای کارهای آنجا کمک گرفت و نظر داد، دولت آمریکا که در مسأله تحریم ایران ناموفق بوده، کمکم تغییرجهت می‌دهد؛ ولی من چنین نمی‌بینم و به نظرم می‌رسد که گام‌های جدیدی در جهت فشار بر ایران بردارند.
ظهر مهدی از قول فرزند قذافی، [رهبر لیبی]، گفت که عراق حاضر است، نظر ما را بپذیرد. عصر آقای میرزاده، [رییس سازمان برنامه و بودجه]، برای ادامه آمار و ارقام بودجه 1375 آمد. در جلسه هیأت دولت، چند تبصره را تصویب کردیم. در گزارش‌ها آمده بود، پارلمان آلمان، به خاطر اظهارات من در مورد کشتهشدن [اسحاق] رابین، تصویب کرده که آقای دکتر ولایتی، در کنفرانس دیالوگ اسلام و مسحیت -که قرار بود در آلمان برگزار شود- پذیرفته نشود و وزارت امورخارجه آلمان، در عکس‌العمل نسبت به آن، اصل کنفرانس را به تأخیر انداخته است.
فاطی برای سفر به سودان خداحافظی کرد. عفت از اینگونه سفرها که باعث مشکلات برای فرزندانش و سعید می‌شود، ناراضی است؛ حق هم با اوست.
[1] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: « نکتهای که خطاب من بیشتر وزارت ارشاد و مراکز دیگر تصمیم‌گیری و قدرت در جامعه هستند، این است که ما تنگ‌نظری در مورد نویسندگان‌مان را باید از خودمان دور بکنیم. محققان و مؤلفان، باید احساس امنیت کنند. کاملاً افکارشان را بتوانند بنویسند؛ البته هر جامعه و هر ملتی برای خود، یک حدود و یک خطوط و اصولی دارند که مؤلفان باید در نظر بگیرند، در چه جامعه‌ای تحقیق می‌کنند و می‌نویسند. اگر تنگ‌نظری نباشد، ما خیلی بهتر می‌توانیم از استعدادهای نهفته این انسانها استفاده کنیم. گاهی یک تنگ‌نظری موردی که معمولاً هم این چیزها به‌سرعت پخش می‌شود، در محافل ادبی و علمی و فرهنگی، خیلی قلم‌ها را می‌شکند و محققان، خیلی از قلم‌ها را زمین می‌گذارند. بنابراین از ابزار مهم توسعه کتاب و تحقیق و تألیف این است که ما با حفظ خطوط مشخص جامعه‌مان در چارچوب آن خطوط، نویسندگان آزادی داشته باشند. نمی‌شود که آنها همه سلیقه ما را راضی کنند.» رجوع‌کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانیهای سال 1374»، دفتر نشر معارف انقلاب،1396.