خاطرات روزانه / آیت‌الله هاشمی رفسنجانی/ سال 1373 / کتاب «صبر و پیروزی»
شنبه 28 خرداد 1373 //8 محرم 1415 // 18 ژوئن 1994
آقای [سیدرضا] زواره‌ای، [رییس سازمان ثبت اسناد و املاک] آمد. مطابق معمول مقداری از سازمان برنامه و بودجه و وزارت کشور انتقاد داشت. از کارهای ثبت و شروع طرح کاداستر تعریف کرد. من از روحیات افراطی و عوامانه بعضی از دوستانش در مجلس و روزنامه رسالت انتقاد کردم. توقع سپردن کارهای مهم‌تر دارد. مدیر اجرایی لایقی هم هست.
آقای مسیح مهاجری، [مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی] آمد. از برخوردهای تندش در روزنامه با وزیر امور خارجه، در خصوص سفر به مصر، انتقاد کردم. خیال می‌کند، دکتر ولایتی کاندیدای ریاست جمهوری در دوره آینده است و شاید به همین جهت برخورد تند دارد. گفتم چنین خیالی درست نیست. دربارة تحصیل طلاب سنی و کشورهای آسیای میانه در ایران صحبت شد. قبلاً در این‌باره از سوی من کمک می‌کرد و فعلاً از نظر شخصی، واسطه این کار تغییر نظر داده است.
آقای [حسین] ابراهیمی آمد. پیشنهادهایی دربارة امور افغانستان داشت. آقای [مصطفی] پورمحمدی از وزارت اطلاعات آمد. توضیحاتی دربارة وام شش میلیارد دلاری داد؛ از طریق عوامل اطلاعات به ما پیشنهاد شده بوده و تا مرحله انعقاد قرارداد پیشرفته و از طرف نفتی‌ها که باید نفت را برای آن پیش‌فروش کنند، کارشکنی می‌شود. قرار شد در اصل ضرورت وام و کیفیت آن، بررسی کنم و بعداً نظر بدهم.
آقایان [ابراهیم] رییسی و محبی از دادگاه انقلاب آمدند و در مورد نحوه برخورد با فساد و رشوه و... در دستگاه‌های دولتی، نظرم را خواستند؛ توضیحاتی دادم. قرار شده با هماهنگی وزارت اطلاعات و در موارد اختلافی، با نظر من باشد. تبلیغات و افراط هم نشود.
آقای [محسن] نوربخش آمد. وقت کم بود. به فردا موکول شد که به خانه بیاید. ظهر پس از اقامه جماعت، جلسه عزاداری داشتیم. جمعی از وزرا و معاونان هم بودند. آقای [سیدمحمد] کوثری روضه خواند. پیر و ضعیف شده است.
عصر میثم، [رییس زندان اوین] آمد. توضیحاتی داد. با آقای فلاحیان، [وزیر اطلاعات]، اختلاف پیدا کرده‌اند. راهکار را به او گفتم. مهدی آمد. خواست در سفر به لیبی، نامه من را هم ببرد. آقای پورمحمدی آمد و حرف‌های ناتمام صبح را تکمیل کرد. بیشتر در مورد طرح‌هایی که بخش اقتصادی وزارت اطلاعات دنبال می‌کند و استفاده‌هایی که از دانشمندان روسی که به ایران آمده‌اند، می‌بریم و راه‌های جذب تکنولوژی‌های نو می‌گفت. شب به خانه آمدم. عفت آماده شده بود، برای روضه بیرون برود که منصرف شد.