خاطرات روزانه / آیت‌الله هاشمی رفسنجانی/ سال 1373 / کتاب «صبر و پیروزی»

[1] - آقای هاشمی در این مراسم گفت: «رابطه خوب مدیران کشور، علمای کشور و مسئولان امنیت کشور، مسئولان انتظامات کشور، نیروهای بسیج و برادران سپاه که پدر نیروهای بسیج هستند و با این فداکاری‌هاشان هنوز در جامعه به عنوان موجودات مقدسی بین مردم رفت و آمد دارند، با مردم کار می‌کنند و با رابطه‌ای که علما با مردم دارند، ائمه جمعه و نمایندگان مجلس و همه، یک مجموعه خوبی است و این را من به حساب شخص خودم که نمی‌توانم بگذارم. مردم برای مجموع ما جمع می‌شوند. من هیچ وقت فکر نمی‌کنم که رییس‌جمهور که به یک شخص می‌گویند، دارند می‌گویند نظام حرف می‌زنند. نیروهای انتظامی ما را واقعاً شرمنده کردند. من در این مسیرها می‌دیدم؛ شب، صبح زود، هر وقت، به هرحال شما مجموعه اثرتان را من می‌ستایم. نه به این دلیل که این دو سه روز برای ما زحمت کشیدید. شما همیشه زحمت می‌کشید و من صمیمانه از شما تشکر می‌کنم و توصیه
می‌کنم همین وضع را حفظ کنید؛ رابطه‌تان را با مردم صمیمی نگه دارید. مردم خیلی خوب‌اند، خیلی علاقه‌مندند.» رجوع‌کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های 1373، دفتر نشر معارف انقلاب، 1395.

[2] - آقای هاشمی، ماجرا را برای مردم چنین تعریف کرد: «دفعه اول که آمدم و از آن خیابان غربی وارد رودبار شدم، خیابان خراب بود و خانه‌ها خراب بود. مردم مشغول جمع کردن جنازه‌ها از زیر آوار بودند. در یک نقطه‌ای، یک خانمی فریاد می‌کشید. من ایستادم. آمد جلوی ماشین، خیلی ناراحت بود. آن چنان مذاکرات او و استغاثه او کوبید به مغز من و من متأثر شدم که قابل توصیف نیست. خیلی لحظه تلخی بود. با آنکه می‌دیدم مأموران دارند، چگونه زحمت می‌کشند و باز کنترلم را از دست دادم و خطاب کردم به مأمورین که چرا سریع‌تر عمل نمی‌کنند. امروز ما آمدیم، از این طرف عبور کنیم. درست به همان نقطه که رسیدیم. یک خانمی آمد جلوی ماشین، تشکر کرد و یک شاخه گلی به ما هدیه داد. آن منظره گذشته یک دفعه به خاطرم آمد.» رجوع‌کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های 1373، دفتر نشر معارف انقلاب، 1395.

[3] - آقای هاشمی در بخشی از سخنرانی خود در جمع مردم رودبار گفت: «دو روز متضاد تاریخی ما با رودبار و منجیل داریم: یکی آن روزی است که بعد از فاجعه زلزله به اینجا آمدیم و منظره‌های رقت‌باری را دیدیم که من تعبیرم چیزی بالاتر از فاجعه بود و یک روز هم امروز است که به میان شما آمدیم و این وضع را از نزدیک می‌بینیم. آن روز برای من از تلخ‌ترین روزهای زندگی‌ام در سراسر عمرم هست، ساعاتی که در خرابه‌ها می‌گشتم و حال بازماندگان را می‌دیدم و هنوز خیلی از اجساد از زیر آوارها بیرون نیامده بود و وضعی که بر بازماندگان حاکم بود. حوادث در منجیل و اینجا بیش از حد طاقت ما بود. من نمی‌خواستم در میان مأموران و مردم و کسانی که آنجا برای امداد جمع بودند، حالت شکستگی بگیرم؛ برای اینکه می‌ترسیدم روحیه آنها را ضعیف کنم. تحمل کردم، ولی وقتی که لحظاتی خلوت پیدا کردم، با گریه فراوان و اشک زیاد، آن حالت بسیار شکننده‌ای که در وجودم از آن منظره پیدا شده بود، ترمیم کردم و به حالت تعادل برگشتم. آن لحظات برای انسان خیلی تلخ بود، خیلی نگرانی‌آور بود و امروز همه آن خاطرات تلخ را فراموش می‌کنم و به تاریخ می‌سپارم، به خاطر آنچه که در میان شما می‌بینم. من هنوز هم آثاری
از مشکلات زلزله را اینجا می‌بینم. مقداری که در خیابان‌های فرعی رودبار و منجیل گشتم و خانه‌های نیمه تمامی را و هنوز جمعی از کسانی که مستأجر بودند و خانه ندارند و در کانکس‌ها زندگی می‌کنند و گزارشاتی که داده بودند، با صحنه تطبیق کردم، مجموعه اینها را می‌بینم. هنوز هم احتیاج به پیگیری داریم که بقایای مشکلات تکمیل بشود. ولی تا همین حد کار انجام شده و این قیافه‌های بشاش و شادمان و مهربان شما را که من در خیابان‌ها و در برخوردها، هرچند سریع بود دیدم، این روحیه شکرگزاری و وفاداری و تقدیر از زحمات که بیش از حد زحمات است و نشان روحیات انسانی شما مردم است، بیشتر ما را تحت تأثیر قرار داد و از اینکه می‌بینم مردمی که چهار سال پیش با آن وضع اسف‌بار در اینجا گرفتار بودند و امروز با این صحنه شاد و باطراوت و با شور و احساسات، چنین منظره‌ای را بوجود آورده‌اند، نمی‌دانم پیش خداوند چگونه تشکر بکنم. واقعاً زبانم الکن است. فقط خدا را (شکر می‌کنم که در زمان مسئولیت اجرایی من، این اتفاق، این طوری جبران شد.» رجوع‌کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های 1373، دفتر نشر معارف انقلاب، 1395.

[4] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «این خواسته‌هایی که امروز اینجا مطرح شد و آنچه که من قبلاً از زبان مسئولان منطقه شنیدم، کم و بیش اینها را حسابی قبول کردم و حفظ دارم و فکر می‌کنم، خواسته‌های اغراق آمیز و دور از عملی هم نباشد.
خواستهٔ از بن بست بیرون آمدن، فقط خواسته شما نیست؛ خواسته ما هم هست. ما اگر بتوانیم که می‌توانیم، به آسانی هم می‌توانیم، فومنات و ماسوله را از بن‌بست دربیاوریم، راه ماسوله مازولان را بسازیم و از این طرف جاده شفت به سراوان را آماده بهره‌برداری بکنیم، یک گام در توسعه منطقه برداشتیم که همه کشور ما استفاده می‌کنند. مردم ما خیلی مشتاق هستند که این مناطق را بیایند و تماشا بکنند. کیست که امروز مایل نباشد، ماسوله را ببیند و از طراوات این دشت خرم و پُر نعمت الهی استفاده نکند؟ وقتی این راه‌ها آماده بشود، مسأله توریسم که همراه خودش اشتغال و فرهنگ هم دارد، در منطقه شمال شکل جدیدی پیدا می‌کند و بخصوص که دریای خزر، بناست مرکزی برای تجارت چندین کشور اسلامی باشد و تبادلات فراوانی از اینجا خواهد بود و وصل کردن منطقه آذربایجان از طریق گیلان از این راه به دریای خزر و به آسیای میانه و قفقاز، تأثیر فراوانی در حمل و نقل و در (ارتباطات و در تحولات اقتصادی دارد. خواسته‌هایی که به عنوان توسعه روستاها مطرح شد، این‌ها در عالی‌ترین قسمت برنامه‌های دولت قرار دارد. محرومیت‌زدایی، عدالت اجتماعی، رسیدن به نقاطی که برخوردار نیستند و دچار تبعیض‌اند، این‌ها نکات برجسته برنامه هستند و ما برای توسعه روستاها که در شاخص‌های مهم، مثل بهداشت، آموزش راه و برق و چیزهایی که از ضروری‌ترین نیازهای امروز مردم است، اولویت قائل شده‌ایم. تقاضای مدارس عالی برای آموزش جوان‌ها و نوجوان‌ها، هم خانم‌ها و هم آقایان، از آرزوهای خود من است. همیشه گفتم، در منطقه‌ای که یک مدرسه عالی پیدا بشود، یک گام سطح فکر مردم را بالا می‌برد. نفس وجود دانشجو و دانشگاه، مردم را به مطالعه و تفکر وادار می‌کند.» رجوع‌کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های 1373، دفتر نشر معارف انقلاب، 1395.

[5] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «منطقه شما یک ویژگی دارد که جاهای دیگر ندارد. این ویژگی را من از روحیات شما به خوبی درک می‌کنم. میرزا کوچک خان شما، برای تاریخ اسلام و انقلاب و تاریخ ایران، مرد بسیار بزرگی بوده است. ما در زمان طلبگی‌مان، افتخار می‌کردیم و الهام می‌گرفتیم از تاریخ زندگی فرزند صومعه سرا که تاریخ ما را معنادار کرد. در دورانی که داشت خاکستر خمودی و افسردگی بر سر جامعه می‌ریخت، میرزا و یارانش به جنگل پناه بردند و حماسه تاریخی انقلابی و اسلامی را سر دادند. آن روزها هر کسی می‌خواست اسلحه بدست بگیرد، می‌رفت زیر پرچم مارکسیسم و برای الحاد می‌جنگید. میرزا و یارانش تفنگ به دست گرفتند و برای قرآن جنگیدند و هر کاری که کردند، سعی می‌کردند در محضر اسلام باشیم. این قطعه تاریخی برای طلبه‌ها، ما طلبه‌ها که میرزا را یک طلبه می‌دانیم، بسیار الهام بخش بود و من می‌دانم مقدار زیادی از نیروهای انقلابی در میان طلاب حوزه‌های علمیه از فرزند صومعه سرا و از همین حماسه جنگل الهام می‌گرفت و من بعد از پیروزی انقلاب، اولین کار هنری که تأیید کردم و امضا کردم، سناریوی فیلم میرزا کوچک خان بود که با وجود فرصت کم، این سناریو را خواندم و تأیید کردم و تأکید کردم که هر چه زودتر به فیلم تبدیل کنند و در اختیار جوان‌ها و مخصوصاً اهل علم، طلبه‌های جوان قرار
 بدهند. این روحیه برای شما بسیار با ارزش است؛ جان دادن در راه اسلام، عالی‌ترین نقطه اوج انسان است که این افتخار را قبلاً شما داشتید.» رجوع‌کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های 1373، دفتر نشر معارف انقلاب، 1395.