خاطرات روزانه / آیت‌الله هاشمی رفسنجانی/ سال 1373 / کتاب «صبر و پیروزی»
جمعه 19 اسفند 1373 // 8 شوال 1415 // 10 مارس 1995
تا عصر در منزل بودم. وقت به استراحت و مطالعه گذشت. عصر برای استقبال از [آقای فیدل راموس]، رییس‌جمهور فیلیپین، به فرودگاه رفتیم. ساعت سه‌ونیم با استقبال رسمی وارد شدند. به جای مصاحبه، متنی در خصوص امکانات توسعه روابط، از رو قرائت کرد. من هم چند جمله‌ای گفتم. آنها به مرقد امام رفتند و من به خانه آمدم.
ساعت هفت و نیم به سعدآباد رفتم. به خواست ایشان، نیم ساعتی مذاکرات خصوصی داشتیم. تقاضا کرد، برای پذیرفته شدن فیلیپین به عنوان عضو ناظر در سازمان کنفرانس اسلامی، به خاطر وجود تعداد زیادی مسلمان در فیلیپین و نیز خواست که از تجربیات ما در مبارزه با قاچاق مواد مخدر و سلاح استفاده کنند و نیز از تجربه ما و سرمایه ما در صنایع نفت و گاز بهره ببرند.
اصرار داشت که مسلمانان در فیلیپین، مشکلی ندارند. استاندار ایالات مسلمان‌نشین را با خودش آورده بود و در پاویون فرودگاه به او گفت، به من دربارة وضع مسلمین و سیاست دولت با آنها توضیح بدهد. گفت حزب کوچک دیگری، غیر از [جبهه آزادیبخش] مورو، مبارزه مسلحانه دارد و با لیبی و پاکستان و ترکیه هم هماهنگ شده است.
سر میز شام هم صحبت‌های زیادی داشتیم. شرحی از وضع خانواده مارکوس[1] و
بیوه مارکوس داد و گفت هنوز نتوانسته‌اند اموال مارکوس در بانک‌های سوییس را بگیرند و محاکمه دارند. در آمریکا، در یک مورد، خانم [ماریا ایملدا] مارکوس در دادگاه حاکم شده و اکنون [خانم ایملدا روموالدز]، همسر مارکوس، در فیلیپین برای ریاست‌جمهوری و مجلس مبارزه می‌کند. اطلاع درستی از اعداد و ارقام و شاخص‌های اقتصادی ندارد. یک فرد نظامی است.
به خانه آمدم. در گزارش‌ها درگیری حزب وحدت در غرب کابل با دولت [برهان‌الدین] ربانی و همزمان با طالبان، مشکل ایجاد کرده است. دکتر روحانی، [دبیر شورای عالی امنیت ملی]، تلفنی نظرم را خواست. در مورد این مشکل گفتم، اگر با تفاهم با ربانی، جناح اکبری در غرب کابل، به جای [عبدالعلی] مزاری باشد، از حضور طالبان بهتر است.
[1] - فردیناند مارکوس (۱۹۱۷ - ۱۹۸۹)، دهمین رییس‌جمهور فیلیپین بود. وی از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۶ میلادی که سرنگون شد، اداره امور را در کشور فیلیپین با دیکتاتوری در دست داشت. مارکوس، پس از سرنگونی رژیم‌اش، به آمریکا گریخت و عاقبت (در جزیره هونولولو در ایالت هاوایی درگذشت. تخمین‌زده می‌شود که او مبلغی بالغ بر پنج میلیارد دلار را که از طریق فساد مالی اندوخته بود، با خود از کشور خارج و در حساب‌هایی بانکی در جزایر ویرجین بریتانیا و دیگر مناطق آزاد مالیاتی مخفی کرده بود.