یکشنبه 23 بهمن 1373 // 12 رمضان 1415// 12 فوریه 1995
[آقای احمد عبدالرحمان]، وزیر امورخارجه چاد، به عنوان عذرخواهی از تأخیر سفر رییسجمهورشان و شرکت در مراسم سالگرد انقلاب و درخواست کمک برای رفع مشکلاتشان آمد. توضیح داد که با وجود پنجاه حزب و مخالفت خیلی از آنها با حزب اکثریت که مسلمان است و با وابستگی آنها به خارج و به خصوص فرانسه، مشکلاتی دارند.
جمعی از همسران جانبازان آمدند. در بررسیها امتیازات زیادی آوردهاند که داوطلب ازدواج با جانبازان شده و با آنها به خوبی ساختهاند و مشکلات زندگی با جانبازان را تحمل میکنند. آقای [محسن] رفیقدوست، [رییس بنیاد مستضعفان و جانبازان] و خانم [شهلا] حبیبی، [رییس دفتر امور زنان] توضیحات دادند. جوایزشان را دادم و با صحبتهای دلگرمکننده تشویقشان کردم[1].
ستاد تنظیم بازار جلسه داشت. دربارة سیاست فروشگاههای زنجیرهای رفاه و
شهروند و توزیع سکههای پیشفروش شده و توزیع روغننباتی و فلزات مذاکره شد.
عصر در جلسه هیأت دولت، آقای میرسلیم، دربارة لغو امتیار روزنامه جهاناسلام[2] توضیح داد. قرار شد علت را اعلان کنند که جوسازی نشود. مقررات حقوق مدیران دنبال شد و تحلیلهایی از حضور وسیع مردم در مراسم سالگرد انقلاب ارائه شد.
شب با رهبری جلسه داشتیم. از تعطیل روزنامه جهان اسلام ابراز رضایت کردند و نسبت به روزنامه سلام هم اظهار نارضایتی نمودند. دربارة سفرم به آمریکا و کنفرانس آینده سران کشورهای اسلامی در ایران و جریان تضعیف مدیران از طرف
مطبوعات و سازمانهای ناظر مثل دیوان محاسبات و بازرسی کل کشور در مجلس و مدیریت حوزه علمیه قم، اظهارات اخیر رییس مجلس نمایندگان آمریکا و وزارت امورخارجه آمریکا و صدراعظم آلمان و احتمال مزاحمت اسراییل و آمریکا و متوقف شدن انتقال اسناد معاملهای با کره شمالی در اتاق پایاپای نیویورک، مذاکره کردیم.
ایشان از راهپیمایی دیروز و سخنان من ابراز خوشحالی زیاد داشتند و موافق شرکت در برنامه دینی مراکش که از ما هم دعوت شده، برای اعزام نماینده هستند. دربارة مسائل افغانستان و پیشروی مرموز طلاب یا طالبان و وضع حزب وحدت صحبت شد.
[1] - رجوعکنید← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانیهای 1373، دفتر نشر معارف انقلاب، 1395.
[2] - «روزنامه جهان اسلام» به صاحب امتیازی و مدیرمسئولی آقای سیدهادی خامنهای منتشر میشد. انتشار این روزنامه منتقد، از سال ۱۳۶۹ آغاز شد و پس از حدود چهار سال توقیف شد. چند سال بعد و پس از رفع توقیف، این روزنامه نام خود را به «حیاتنو» تغییر داد و انتشار خود را از سر گرفت، اما فرجام حیاتنو نیز توقیف بود.
یکشنبه 23 بهمن 1373 // 12 رمضان 1415// 12 فوریه 1995
[آقای احمد عبدالرحمان]، وزیر امورخارجه چاد، به عنوان عذرخواهی از تأخیر سفر رییسجمهورشان و شرکت در مراسم سالگرد انقلاب و درخواست کمک برای رفع مشکلاتشان آمد. توضیح داد که با وجود پنجاه حزب و مخالفت خیلی از آنها با حزب اکثریت که مسلمان است و با وابستگی آنها به خارج و به خصوص فرانسه، مشکلاتی دارند.
جمعی از همسران جانبازان آمدند. در بررسیها امتیازات زیادی آوردهاند که داوطلب ازدواج با جانبازان شده و با آنها به خوبی ساختهاند و مشکلات زندگی با جانبازان را تحمل میکنند. آقای [محسن] رفیقدوست، [رییس بنیاد مستضعفان و جانبازان] و خانم [شهلا] حبیبی، [رییس دفتر امور زنان] توضیحات دادند. جوایزشان را دادم و با صحبتهای دلگرمکننده تشویقشان کردم[1].
ستاد تنظیم بازار جلسه داشت. دربارة سیاست فروشگاههای زنجیرهای رفاه و
شهروند و توزیع سکههای پیشفروش شده و توزیع روغننباتی و فلزات مذاکره شد.
عصر در جلسه هیأت دولت، آقای میرسلیم، دربارة لغو امتیار روزنامه جهاناسلام[2] توضیح داد. قرار شد علت را اعلان کنند که جوسازی نشود. مقررات حقوق مدیران دنبال شد و تحلیلهایی از حضور وسیع مردم در مراسم سالگرد انقلاب ارائه شد.
شب با رهبری جلسه داشتیم. از تعطیل روزنامه جهان اسلام ابراز رضایت کردند و نسبت به روزنامه سلام هم اظهار نارضایتی نمودند. دربارة سفرم به آمریکا و کنفرانس آینده سران کشورهای اسلامی در ایران و جریان تضعیف مدیران از طرف
مطبوعات و سازمانهای ناظر مثل دیوان محاسبات و بازرسی کل کشور در مجلس و مدیریت حوزه علمیه قم، اظهارات اخیر رییس مجلس نمایندگان آمریکا و وزارت امورخارجه آمریکا و صدراعظم آلمان و احتمال مزاحمت اسراییل و آمریکا و متوقف شدن انتقال اسناد معاملهای با کره شمالی در اتاق پایاپای نیویورک، مذاکره کردیم.
ایشان از راهپیمایی دیروز و سخنان من ابراز خوشحالی زیاد داشتند و موافق شرکت در برنامه دینی مراکش که از ما هم دعوت شده، برای اعزام نماینده هستند. دربارة مسائل افغانستان و پیشروی مرموز طلاب یا طالبان و وضع حزب وحدت صحبت شد.
[1] - رجوعکنید← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانیهای 1373، دفتر نشر معارف انقلاب، 1395.
[2] - «روزنامه جهان اسلام» به صاحب امتیازی و مدیرمسئولی آقای سیدهادی خامنهای منتشر میشد. انتشار این روزنامه منتقد، از سال ۱۳۶۹ آغاز شد و پس از حدود چهار سال توقیف شد. چند سال بعد و پس از رفع توقیف، این روزنامه نام خود را به «حیاتنو» تغییر داد و انتشار خود را از سر گرفت، اما فرجام حیاتنو نیز توقیف بود.