خاطرات روزانه / آیت‌الله هاشمی رفسنجانی/ سال 1372/ کتاب «صلابت سازندگی»
دوشنبه 7 تیر 1372 |7 محرم 1414 28 ژوئن 1993
خانواده‌های شهدای حادثه هفتم تیر آمدند. با صحبت طولانی دلداری‌شان دادم.[1] دکتر هاشمی [گلپایگانی]، برای دستور شورای عالی انقلاب فرهنگی آمد. سپس شورای جمهوری‌های جدیدالاستقلال شمال را داشتیم. اقداماتی که برای توسعه روابط، در دستور کار ارگان‌ها بوده است، بررسی شد و برای سفر آینده‌ام به این کشورها پیشنهادهایی مطرح کردند. موارد همکاری را مشخص کردیم.
عصر شورای عالی اقتصاد در محل هیأت دولت برگزار شد. سایر اعضای دولت هم بودند. اهداف کمّی و کلی برنامه دوم با اصلاحاتی تصویب شد. بعد از نماز مغرب و عشا به حسینیه امام خمینی رفتم و در مراسم عزاداری رهبری شرکت کردم. استماع صحبت‌های خطیب و مراسم نوحه‌خوانی و سینه‌زنی انجام شد.
[1] - آقای هاشمی، شباهت حادثه هفتم تیر با حادثه کربلا، از لحاظ تعداد شهدا، ترکیب و مظلومیت آنان را از رموز غیبی این حادثه دانست و گفت: «اگر شهادت حضرت اباعبدالله‌الحسین (ع) و 72 تن از یارانش، موجب احیای مجدد و عظمت اسلام و قرآن شد، حادثه هفتم تیر حزب جمهوری اسلامی ایران نیز در ابعادی کوچکتر، موجب رسوایی و انزوای دشمنان و برانگیختن موج عواطف و شور انقلابی و بسیج توده‌ای میلیونی مردم در جامعه شد که هنوز اثرات آن باقی است و باید همواره جاودان بماند. آن زمان دوران سرنوشت سازی بر ایران می‌گذشت و جریان‌های الحادی و لیبرالی و التقاطی به‌کمک اربابان خارجی، با تشکل و تبلیغات مسموم خود، سعی داشتند انقلاب اسلامی ایران را که به دست توده‌های میلیونی مردم مسلمان و بر حول و محور رهبری‌های امام راحل (ره) و روحانیت شکل گرفته بود، از مسیر خود منحرف کنند و ایده و افکار خود را بر جامعه تحمیل نمایند. با احساس نیاز به فعالیت متشکل اسلامی، حزب جمهوری اسلامی ایران با تأیید حضرت امام و به دست یاران و شاگردان ایشان تأسیس شد و به مقابله با این تفکرات منحرف و خطرناک پرداخت؛ لذا دشمنان با بغض و کینه خود، مصمم شدند تا انتقام ناکامی در دست یافتن به اهداف پلیدشان را از سران و دست‌اندرکاران این حزب بگیرند. دشمنان با شهید کردن شخصیت‌های قوه قضاییه، دولت و مجلس، سعی در انهدام نظام جمهوری اسلامی ایران داشتند. خداوند سیدالشهدای این حادثه و 72 تن از یارانش را برای پاسداری از انقلاب اسلامی و دستاوردهای آن ذخیره کرده بود و با توجه به شرایط زمان اگر از تمامی امکانات تبلیغی کشور هم استفاده می‌کردیم، نمی‌توانستیم اثرات هدایتگر و درخشانی که خون این عزیزان پس از شهادت‌شان در جامعه ایجاد کرد، بیافرینیم.».» رجوع‌کنید ← کتاب«هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های سال 1372، دفتر نشر معارف انقلاب،1394.