خاطرات روزانه / آیت‌الله هاشمی رفسنجانی/ سال 1372/ کتاب «صلابت سازندگی»

چهارشنبه 1 دی 1372  | 8 رجب 1414 22 دسامبر 1993

بعد از نماز صبح با یاسر و کاظم [مرعشی] به فرودگاه رفتیم و بلافاصله با هواپیمای کوچکی از شرکت آسمان به سوی مازندران پرواز کردیم. جمعی از وزرا و معاونان و نمایندگان مجلس و پاسداران همراه بودند. صبحانه را در هواپیما صرف‌کردیم. در راه آقای فروزش، [وزیر جهادسازندگی]، در مورد اصل مشکل شناورهای صیادی در خلیج فارس که ماهیان کف‌زی را صید می‌کنند، استمداد کرد و از اظهارات آقای نعمت‌زاده، [وزیر صنایع]، علیه آقای [روغنی] زنجانی، [رئیس ‌سازمان برنامه و بودجه] انتقاد کرد.

 ساعت هشت و ربع در فرودگاه دشت‌ناز ساری فرود آمدیم. استقبال رسمی انجام شد، به سوی ساری حرکت کردیم. دو نماینده ولی‌فقیه[1] و استاندار در ماشین من هستند؛ هوا آفتابی و بسیار عالی است. در مسیر تقریباً همه مردم روستاها و کارکنان کارخانه‌های دو طرف جاده حضور داشتند و به گرمی استقبال می‌کردند. شهر ساری استقبال گرمی داشت. طناب به دو طرف خیابان کشیده و مانع ورود مردم به خیابان شده بودند که اعتراض کردم.

در سالن بزرگ ورزشی شهر با خانواده‌های ایثارگران ملاقات داشتم. سرودی اجرا کردند و به گرمی ابراز احساسات نمودند. آقای [علی] معلمی، امام‌جمعه جویبار و پدر دو شهید، ضمن ستایش زیاد از من، خیرمقدم گفت. از بعضی اداره‌ها انتقاد لطیف کرد و از مرجعیت آیت ‌الله خامنه‌ای گفت. برایشان سخنرانی تسلیت‌آمیز نمودم.[2]

 به ورزشگاه بزرگ شهر رفتیم. انبوه جمعیت پُرشور برای من جالب بود. سرود خوبی اجرا کردند و شعارهای ضدآمریکایی داشتند؛ هم کف می‌زدند و هم شعارهای انقلابی داشتند. امام جمعه هم ستایش‌های تبلیغی به عنوان خیرمقدم از من داشت. سخنرانی کوتاه و امیدبخش در ستایش مردم مازندران و استعدادها و وعده‌های بزرگ برایشان کردم.[3]

 ناهار و نماز و استراحت را در استانداری داشتم. ساختمان جدید خوبی دارند. ساعت دو بعد از ظهر به پادگان تیپ لشکر 30 گرگان رفتیم. با هلی‌کوپتر به سوی سد دودانگه بر رودخانه تجن پرواز کردیم. در راه آقای زنگنه، [وزیر نیرو] توضیحات می‌داد. آقای [علی‌اصغر] گرانمایه‌پور، استاندار به علت جدیدالورود بودن، اطلاعاتی برای دادن به ما نداشت.

سد دودانگه[4] در محل سلیمان تنگه در دست اجرا است؛ به اندازه سد کرج است، ولی چون آب را برای دو ماه کم‌آبی مازندران ذخیره می‌کند و در سایر فصل‌ها از آب‌های زیاد دیگر بهره می‌گیرند، اثرش صد برابر سدهای مشابه می‌شود؛ چون در فصل‌های دیگر آب زیاد است و نتیجتاً مردم کشت زیادی را می‌توانند بکارند. همان‌جا مدیرکل سابق توضیحات خوبی از کل برنامه و مهار آب‌های استان داد. طرح مهار آب و شبکه‌های آبیاری برای مطالعه و اجرا داده‏اند. سد انحرافی تجن در کنار ساری را هم که به تازگی تکمیل شده است، از هوا دیدیم.

در کارخانه چوب و کاغذ [مازندران] فرود آمدیم. با اتومبیل از قسمت‌های مختلف در دست ساخت بازدید کردیم. به احساسات کارکنان پاسخ دادم و در سالن صحبت کوتاهی برایشان نمودم.[5] مدیرعامل و وزیر صنایع توضیحات دادند؛ با چهارصد میلیون ارز فاینانس و میلیاردها تومان هزینه ارزی کارخانه اجرا می‌شود. با مواد اولیه از جنگل، صدوهفتاد هزار تُن کاغذ می‌دهد. بعضی نمایندگان از طرح انتقاد داشتند و مدعی بودند، جنگل‌های اطراف جوابگوی نیاز مواد اولیه نیست، ولی مدیران جواب دادند. نماز جماعت خواندیم. به مشکلات‌شان گوش دادم و به ساری برگشتیم.

 در خیابان‌های شهر، انبوه مردم تا آخر شب منتظر عبور ما بودند و به گرمی ابراز محبت می‌کردند. عجیب است، هر وقت عبور می‌کنیم، مردم جمع‌اند. به سالن سرپوشیده ورزشگاه رفتیم. جمع زیادی از دانشگاهیان و فرهنگیان جمع بودند. رئیس دانشگاه مازندران و مدیرکل آموزش و پرورش، گزارش‌های جامعی دادند و به گرمی از ما استقبال شد. من هم سخنرانی مفصلی برایشان ایراد کردم[6] و بعضی از سیاست‌های کلی و اولویت آموزش و فرهنگ را به عنوان زیربنایی‌ترین بخش در اولویت‌های زیربنایی توضیح دادم.

 به استانداری رفتیم و در اجتماع مدیران و نمایندگان و علما به عنوان شورای اداری استان شرکت کردیم. استاندار و نمایندگان و مدیران، توضیحاتی از استعدادها و کمبودهای استان دادند و تقاضای کمک‌های زیاد، با پیشنهاد دولت برای عمران استان شدند. من هم توضیحات مفصلی ارائه کردم و وعده اجرای طرح‌های مهمی چون بزرگراه تهران- چالوس، بزرگراه ساحلی و... را دادم.

شام خوردیم. به اتاقم آمدم و گزارش‌ها را خواندم. خاطرات را نوشتم و ساعت دوازده شب خوابیدم.